“Nu stop ik écht!” (slot)
De vorige aflevering lees je hier.
Als Pien in Londen de overstap heeft gemaakt naar het vliegtuig dat haar naar Los Angeles zal brengen, voelt ze zich gelukkig weer wat beter. Tijdens de vlucht naar Londen had haar maag toch wel wat opgespeeld, maar nu zijn alle sporen van de kater verdwenen. Ze houdt van reizen, maar zo in haar eentje naar Amerika vliegen is toch wel een bijzondere gewaarwording. Een soort van niemandsland, waar ze zich nu bevindt. Tussen Nederland en Amerika in is ze ruim tien uur op zichzelf aangewezen. Ze laat de afgelopen tijd de revue passeren. Er is een hoop gebeurd, dat zeker. En ook nu gaat ze een spannende tijd tegemoet. Als ze aan Sylvano denkt, krijgt ze kriebels in haar buik. Ze heeft hem gemist en aan de telefoon hebben ze hun gevoelens voor elkaar uitgesproken, maar ze hoopt dat ze de oude toon weer kunnen oppakken. Ze kan hem nu toch moeilijk om de nek vliegen en zich gedragen alsof ze lovers zijn?
Af en toe dut Pien een beetje in, maar echt slapen lukt haar niet. Na zes uur gevlogen te hebben, wordt ze ook wel een beetje ongeduldig. En onzeker. Stel, dat Sylvano er niet is om haar op te halen? Wat, als ze na een paar dagen heimwee krijgt naar huis, naar haar kinderen? Hoe zou het zijn, om weer te vrijen met een man? Want dat zal zeker gebeuren. En wat, als ze deze relatie ook weer verpest door haar drinkgedrag? Als ze bij deze gedachte is aanbeland, schrikt ze van zichzelf. Hoezo: weer verpesten? Hallo, wie is er vreemdgegaan, zij of Rob? Wie had er ineens een vriendin en liet haar zitten? Eigenlijk weet ze de waarheid wel. Die waarheid weet ze al heel lang. Ze heeft nooit naar Rob willen luisteren. Hij heeft haar vaak gewaarschuwd, dat het niet goed was, dat ze zo veel dronk. Soms was ze zo dronken geweest, dat ze het niet eens gemerkt had als hij in bed kwam. En als hij dan de volgende ochtend met verwijten was gekomen, dan had ze zich er met een smoes vanaf gemaakt.
Sylvano drinkt ook. En bovendien heeft hij een kroeg. Niet echt de ideale omstandigheden om te stoppen met drinken.
Een paar uur later landt het vliegtuig op Los Angeles.
In de taxi kijken Sylvano en Pien elkaar stralend aan. “Ik ben zó blij, dat je er eindelijk bent”, zegt hij zachtjes in haar oor. Pien kust hem als antwoord. Ze is doodmoe, maar ze voelt zich ook heel erg gelukkig. Toen ze tussen de mensenmassa zijn vertrouwde lieve kop zag, snapte ze niet, dat ze deze gevoelens die nu in haar opborrelen al niet veel eerder voor hem heeft gevoeld. Syl heeft een kamer geboekt in hotel “Kyoto Grand” een prachtig hotel, maar het stel heeft alleen maar oog voor elkaar. Ze zoenen, praten, vrijen, en Pien heeft het gevoel alsof ze eindelijk is thuisgekomen. Alsof ze voor elkaar gemaakt zijn.
De eerste dagen doen Pien en Sylvano het rustig aan. Door het tijdsverschil heeft Pien een nacht overgeslagen en bovendien hebben ze zo veel te praten, zo veel in te halen, dat Pien nog niet echt zit te wachten op haar persoonlijke ontdekking van Amerika. Eerst maar weer in een normaal dag- en nachtritme zien te komen. En dat valt niet mee, in aanmerking nemend dat ze steeds maar willen vrijen op de gekste momenten van de dag en de nacht!
Maar na een paar dagen is Pien zover, dat ze samen met Sylvano de bekende toeristische plekjes wil gaan bekijken. Ze gaan naar Beverly Hills, Santa Monica, en ze hebben samen de grootste lol.
Samen lopen ze in Hollywood over de ‘walk of fame’ en kopen daar wat leuke souvenirs voor de kinderen van Pien. Pien voelt zich net als een kind op schoolreisje. Ze gedraagt zich uitgelaten, en vaak staat Sylvano met een glimlach naar haar te kijken.
Maar ze voeren ook ernstige gesprekken. Pien vertelt veel over haar huwelijk aan Syl, en dat er veel is misgegaan doordat zij altijd te veel heeft gedronken. Sylvano herkent dit. Zijn vrouw heeft hem ook verlaten omdat hij te veel dronk. Toen ze haar nieuwe vriend ontmoette, een Amerikaan, is ze met haar dochters bij hem gaan wonen. Dat heeft hem veel verdriet gedaan, maar in die tijd dronk hij zó veel, dat hij in de weekenden niet eens voor zijn kinderen had kunnen zorgen. Het weerzien was wel fantastisch geweest met zijn meiden.
Sylvano en Pien vinden dat wel moeilijk, dat ze beiden zwak zijn als het op alcohol aankomt, maar aan de andere kant, toen ze een partner hadden die wél sterk was, wilden ze daar ook niks van aannemen.
Het worden een paar prachtige weken, daar in het verre Amerika. Met een gehuurde auto gaan ze van Los Angeles naar Santa Barbara, van daar naar Santa Maria en naar Santa Cruz waar ze nog een paar dagen logeren in de ‘Front Bay Inn.’
Daar bespreken ze ook hun toekomstplannen. “Ik wil jou je kroeg niet afnemen, absoluut niet, maar ik ga het niet redden om te stoppen met drinken als ik in een kroeg werk,” zegt Pien op een avond, als ze net in bed liggen. Syl knikt. Ze hebben deze weken nauwelijks iets gedronken, en daar ook geen behoefte aan gehad. Dat moet wel zo blijven. Maar straks in de kroeg is het natuurlijk veel verleidelijker om die draad weer op te pakken, helemaal als ze elke avond aan het werk zijn. Hij heeft daar ook over nagedacht. “Er zitten in de buurt waar ik woon al best veel cafés. Rijk zal ik er nooit van worden. Jij hebt de inrichting dusdanig veranderd, dat we er ook een andere zaak van zouden kunnen maken. Ik word het sowieso zat om elke avond te werken, ik word ook een dagje ouder, en ik zou het heerlijk vinden om ’s avonds eens aan mijn rust toe te kunnen komen.” Pien knikt. In haar creatieve hoofd beginnen zich al allerlei plannetjes te vormen. Maar daar kunnen ze het later nog wel over hebben.
Het is ook heerlijk om weer thuis te zijn. Pien vindt het fantastisch dat ze van Schiphol worden opgehaald door haar ouders, Jos en Koen. Het is wel duidelijk dat Syl en Pien verliefd zijn, en daar worden ze ook behoorlijk mee geplaagd. “Syl en ik doen het rustig aan hoor, zodat jullie er ook aan kunnen wennen,” zegt Pien hartelijk tegen Jos en Koen. Jos haalt zijn schouders op, en zegt: “Jullie doen maar hoor, van papa ben ik het ook allang gewend.” En hij lacht even verlegen naar haar.
Syl en Pien hebben afgesproken dat ze elk naar hun eigen huis gaan. Rob heeft al zo lang voor de jongens gezorgd, Pien wil graag die zorg van hem overnemen en ook de gelegenheid hebben om rustig met de jongens te praten. Ze vragen haar van alles over Amerika, en Pien geeft hen de vele cadeaus die ze voor hen heeft meegenomen.
Als ze ’s avonds in haar bed ligt, voelt ze zich een gelukkig mens. Ze voelt zich heel zeker over haar relatie met Sylvano. Alle problemen die er geweest zijn, zijn besproken. De taboes doorbroken. Ook al gaat het nu goed, met beiden, om de wijn te laten staan, ze zijn zich terdege bewust van het gevaar dat altijd op de loer zal blijven liggen. Daarom willen ze zich aansluiten bij de AA. En willen ze van de kroeg een lunchroom gaan maken. Plannen genoeg!
Met een tevreden lach om haar mond valt Pien in slaap. Ook zonder alcohol kan ze nu prima in slaap komen. Ze heeft zich nog nooit zo gelukkig gevoeld. En dat wil ze absoluut niet verpesten. Vol zelfvertrouwen denkt Pien voor ze in slaap valt: “Wat geweldig. Nu stop ik écht!”
