PABO-gids
Onlangs ontving ik hem weer, de PABO-gids. Nee, ik ga geen studie Pedagogische Academie beginnen. Ik heb het over de PABO-sekscatalogus. Nog niet zo dik als de Wehkampgids, maar toch een stevige honderd pagina’s aan seksattributen, hulpstukken, met opzet gehavende stringetjes en een scala aan SM-artikelen. De laatsten dan weer variërend van gietijzeren bustehouders tot labiavormig papier, waarmee je de partner licht kunt opschuren. Een overstelpende hoeveelheid. Zodanig dat ik geen keuze wist te maken, hoewel het ‘seksverrassingspakket voor hém’ me wel spannend leek. Stel je voor, je maakt het in de welbekende anonieme papieren zak verpakte pakketje open en in drie seconden staat er een zelfinflaterend wulps blond mokkel je gulp open te maken.Besluiteloos leg ik het boekje opzij en volg gedachteloos het nieuws. Eerst een item over de Bouw- en Houtbonden, met zo’n zevengranentrut als woordvoerster die zonder met haar ogen te knipperen beweert dat de stukadoors nu toch echt aan hunplafond zitten.
Dan het komkommernieuwtje dat de Chinese restaurants steeds speelser met hun deegwaren omgaan en dat je bij de afhaalchinees leuke mie kunt krijgen.
Daarna een verslaggever ter plaatse, die in een seksshop en in het bijzijn van een daarin doorgestudeerde hoogleraar mag beweren dat pedofielen onschadelijk kunnen worden gemaakt als ze over een geëigend formaat opblaaspop kunnen beschikken. In beeld vervolgens een opgeblazen rubberen luierkont van één meter hoog mét lolly voor het geil openhangende tandeloze bekkie.
Vervolgens nog een opgetogen bericht dat bij onderzoek onder incestslachtoffers is komen vast te staan dat sperma goed is voor het melkgebit. In beeld een peuter die trots tegen haar ietwat beteuterd kijkende papa zegt dat ze helemaal geen gaatjes heeft. Als tussendoortje een verontwaardigde woordvoerster van de Partij voor de Dieren, die zich geschokt toont dat alle aandacht uitgaat naar een 16-jarige verkrachter uit Oud-Alblas en niemand oog schijnt te hebben voor zijn slachtoffer: een ernstig in haar eigenwaarde aangetaste en voor het leven getekende Shetlandpony.
En voor we gaan naar beelden uit Afghanistan een verontruste inwoner van Stampersgat, die zich zorgen maakt over de toenemende agressie tegen parkeerplaatshomo’s. Je zou dat in een plaats van die naam toch niet anders verwachten, bedenk ik me.
Waarna we overschakelen naar Uruzgan. Oorlogsbeelden, terreuraanslagen, krijsende moeders en vrouwen en kapotgeschoten steden en dorpen. Mensen die worden bedreigd in al hun bestaansvoorwaarden. Onder hen ook onze minister-president die tussen de vechtende partijen op ludieke wijze een brug tracht te slaan door de inheemse bevolking een Talibanketstaaf aan te bieden. Waarna hij, bedremmeld en zichtbaar aangeslagen in een interview zijn teleurstelling uit over het feit dat men met sadistische blik in de ogen op zijn brilletje is gaan staan en die goedbedoelde staaf bij hem achter in z’n kanaal geschoven heeft. Daarna beelden van fanatieke moslims, die demonstreren in de straten van Caïro. Ik tel al gauw een, twee jongeren, maar voor de rest zie ik schuimbekkende veertigers en vijftigers. De leeftijd waarop je wat tot bezinning komt, zou je zeggen. Een Egyptische regeringsfunctionaris heeft de Koran verkeerd geciteerd en riskeert nu te worden gelyncht. Wat maken al die gasten zich toch druk om niks. Wat een humorloos en ultragrijs bestaan heb je toch als fundamentalist. Niks geen gelul over auto’s, wijven en voetbal. Niks geen geluier aan het strand, relaxt luisteren naar een band of gokken in het casino. Niks uitslapen, ochtendlijke vrijpartijen, de krant op bed of laveloos tegen de moskee aan pissen en roepen dat Mohammed een klootzak is. Nee, vierentwintig uur per dag in de ban van Allah en de Heilige Koran. De Jihad aan het genot!
’s Nachts droom ik van Osama Bin Laden. Ik betrap hem met het tot leven gewekte lijk van Saddam Hussein. Op de grond ligt de Arabische versie van de PABO-gids. Dan draaien ze zich geschrokken in mijn richting.
Ze hebben allebei een voorbindschaap.
