Irrationeel
Op de Universiteit van Stanford heeft men uitgevonden dat het voor het genotscentrum in je hoofd niets uitmaakt of je je te buiten gaat aan seks, of aan risicovol beleggen. Beide pretvarianten leiden tot het zelfde plezierige effect in de nucleus accumbens. Prachtig! Schitterend! Er gaat een wereld voor me open: Harry Mens is dus gewoon een lekkere geile beer! En het spoorboekje? Kinky!Irrationele beslissingen zijn dus lekker, ook op de beursvloer. Goed nieuws voor al die beursmannetjes die zich thuis moeten behelpen met van die spuuglelijke botox-wijven. Die worden alleen maar volgeplempt en dichtgesmeerd in de Pleegzuster Vanessa-kliniek om ze zoet te houden. Pa klimt er allang niet meer bovenop. Hij kijkt wel uit! Hij heeft dat gewriemel niet meer nodig. Want hij kan irrationele beslissingen nemen op de beurs: dat geeft het zelfde lekkere gevoel. Komende zondag zal ik het programma van seksgoeroe Harry Mens heel anders bekijken. Pornoclass. Als Harry klaar is met het hakkelend voorlezen van wat zinnetjes uit de krant en het geven van zijn idiote visie op het wereldnieuws, dan begint het. Dan komt zo’n lulhannes met van dat foute plakhaar en een scheef brilletje zijn visie op de komende beursontwikkelingen geven. Pure lust. Nu snap ik ook waarom die scheepsaandelenleasemaatschappijzakkenwassers altijd aan zo’n enorme houten tafel zitten. Dan vallen ze niet zo op met hun broekbultigheid. En die Geert Schaay (wegens effectenfraude in de wandelgangen Geert Graai genoemd) met zijn boertige teksten over het feit dat in Nederland geen keuzes meer worden gemaakt… Ik weet het goed gemaakt. Ik maak wél een keuze. TV uit!
Eigenlijk is het een bevrijdende gedachte. Iedereen komt voortaan aan zijn trekken, met hartelijke dank aan die nucleus accumbens. In begrijpelijk Nederlands: irrationele beslissingen zijn dus gewoon lekker geil. De hoofdkantoren van de NS en de seinhuizen van ProRail zijn dus eigenlijk grote pornopaleizen. Want daar maken ze ieder jaar een volkomen irrationeel spoorboekje waar dus vervolgens inderdaad geen moer van terecht komt. Hoe geil wil je het hebben??? Een seinhuis heet formeel geloof ik “regelcentrum”. Volgens mij kan dat voortaan dus worden aangeduid als “ProRail Genotscentrum”. Daar zitten de omroepstertjes te wippen op hun stoel: “De trein naar Maastricht heeft een nog onbekende vertraging.” Lekker!
Onlangs nam men op het seinhuis in Amsterdam nog een volkomen irrationele beslissing. Twee computers bedienen samen de seinen en de wissels. Handig, als de ene kapot gaat, neemt de andere de besturing over. Dat was ook hier het geval. De opgetrommelde monteur nam een heel wild besluit: in plaats van de kapotte computer uit elkaar te schroeven, sloopte hij de computer die het wél goed deed. Prompt gingen overal in een straal van 20 kilometer rond de stad alle seinen op rood, maar de monteur had de dag van zijn leven. Want irrationeel is geil. Hij had zich nog nooit zo lekker gevoeld. En wat dacht u van die machinist die bij station Muiderpoort volkomen irrationeel langs een rood sein reed? Stuiterend van extase klom hij even later uit zijn omgevallen trein. Heerlijk!
De Universiteit van Stanford gaat nu aan de slag: er moet een soort beursprozac worden ontwikkeld. Dat zou ervoor moeten zorgen dat beursmannetjes voortaan niet irrationeel handelen, maar zorgvuldig en trefzeker. Doping op de beursvloer dus. Maar als het lukt om dat spul te ontwikkelen, stel ik voor dat ze ook een doos pillen uitdelen op het NS-hoofdkantoor te Utrecht. Hoewel: bladeren in het spoorboekje? Hoe irrationeel wil je het hebben? Daar kan geen Playboy tegenop!
