Zonnebrandcreme
Gisteren zocht ik naar de zonnebrandcrème. Ik deed de kast in de badkamer open, en daar achterin, vond ik een plastic flacon, nog halfvol.
"Gelukkig" dacht ik, en terwijl ik mezelf er grondig mee insmeerde zag ik plotseling dat er een sticker op zat.
'Drogisterij Kijkduin' stond erop.
"Hoe komen we daarnou aan?" Was het eerste wat ik dacht, maar toen bedacht ik me dat we vorig jaar zomer daar vier dagen vakantie gevierd hadden. Die dagen was ik alweer bijna vergeten, maar door de zonnebrand kwam het plotseling weer terug.
Het zouden vier hele normale dagen worden waarin we enkele musea zouden bezoeken en waarin we tevens de kledingwinkels van Den Haag zouden gaan plunderen.
Net zoals de eerste drie dagen gingen we ook vandaag weer vroeg op pad. Den Haag wachtte op ons. De dag vorderde en het werd warmer en warmer, iets dat we nooit verwacht hadden.
Het was voorspeld dat het weer niet optimaal zou worden, zelfs wisselvallig. Maar het kwik steeg en de huizen stroomden leeg, allemaal naar het strand.
Het toeval wil dat ook wij opweg waren naar het strand en wel naar Kijkduin.
We liepen een heuvel op en daarachter verrees een enorm strand vol met handdoeken, parasols en koelboxen. Omdat ik dit zomerse weer niet verwacht had, liep ik in lange broek en dat begon me te benauwen.
Het zweet brak me uit en al snel was ik in staat om even heel snel een korte broek ergens te kopen. Gelukkig was er een overdekt winkelcentrum achter het strand en daar kocht ik een korte broek, die ik gelijk aanhield.
Terug op het strand begon de zon te branden op mijn huid. Ik voelde dat het tijd werd voor wat bescherming en dus kon ik wéér terug lopen naar het winkelcentrum, en dit keer voor een flacon zonnebrandcrème. Daar vond ik in drogisterij 'Kijkduin' een veel te dure flacon zonnebrandcrème factor 5. Dat moest genoeg zijn.
Met de flacon in mijn handen dacht ik weer terug aan die dagen, die ik , als ik de zonnebrandcrème niet had gevonden, misschien wel gewoon vergeten zou zijn.
