De smart van Ierland
Oud-redactielid en Ier HairyArsedIrishman schreef onderstaande special over Ierland en het missen van het WK dit jaar.
Onder veel leken in de voetbalwereld is een vaak herhaalde mantra "Celtic is Ierlands beste exportproduct". Het is niet verbazingwekkend dat veel mensen deze club direct met Ierland associëren. De club speelt immers al sinds jaar en dag in het Ierse groen, het stadion wordt tijdens wedstrijddagen overspoeld door Ierse vlaggen en het publiek zingt aan de lopende band het Ierse volkslied. Vaak gaat het ook veel verder dan dat.
Ondanks harde maatregelen van hogerhand worden nog steeds vaak tijdens wedstrijden liederen gezongen die de gewelddadige campagne van alle takken van de IRA verheerlijken. Ook slippen er bij tijd en wijle nog imbecielen naar binnen bij Celtic Park die met IRA-vlaggen staan te zwaaien. Door al deze eigenschappen zou het logisch lijken dat Celtic een club zou zijn uit Ierland. Maar de club is Schots, Glaswegian om precies te zijn. Celtic is opgericht door naar Schotland geëmigreerde Ieren, vindt veel steun onder katholieke Noord Ieren én is dé club van de Ierse nazaten in Schotland. Maar voor de Ieren heeft Celtic nooit gevoeld als iets van hen. De club wordt toch gezien als een Britse; Schotland is immers ook een deel van het Verenigd Koninkrijk. En de meeste Ieren hebben nu eenmaal niet zo een affectie met het Verenigd Koninkrijk.
Waarom haal ik nu dit voorbeeld aan? Wel, het magere Ierse succes in voetbal is ronduit teleurstellend te noemen. Celtic was ooit erg succesvol, maar het is niet Iers. Rugby is iets waar de Ieren regelmatig mooi resultaat in boeken, maar buiten het Engelstalige deel van de wereld wordt deze sport ook niet op de voet gevolgd. Dus zou het fijn zijn als de Ieren eens uit zouden blinken in voetbal. Tuurlijk, in een ver verleden zijn ooit Engeland, Nederland en Italië verslagen, maar Ierland is tegenwoordig niet echt een 'grote jongen' te noemen. Daarom zou het geweldig zijn als het Ierse nationale elftal eens kon schitteren bij een internationaal toernooi dat ook buiten het Engelssprekende deel van de wereld gevolgd wordt.
En die kans was er; In het najaar van 2009 stond het wonderbaarlijk genoeg 0-1 in Parijs. Frankrijk speelde thuis tegen Ierland. De Fransen speelden slecht en de Ieren leken daarvan de profiteren. Les Bleus hadden met veel geluk nog de schade beperkt weten te houden. Tot het beruchte moment van Henry. Door met prachtige handbal- en basketbalmoves de bal in het spel te houden, wist hij een geweldige doelkans te creëren. Voor degenen die het gemist hebben, staat hieronder een YouTube-fragment met daarin het beruchte handsbalincident.
Als Henry zijn niet-bestrafte overtreding niet gemaakt had, was Ierland een van de deelnemers aan het WK in Zuid-Afrika geweest. Dan hadden er roodharige, sympathieke Guinness-drinkers door de straten van Bloemfontein en Kaapstad getrokken. Nu zit men in Zuid-Afrika opgescheept met wijndrinkende, arrogante neuzen opgescheept. Die bovendien weigeren Engels te spreken.
Nu is het geen ramp dat Frankrijk door is ten koste van Ierland. Frankrijk is ten slotte (iets dat ik als Ier ook toe zou moeten geven) een veel waardevollere toevoeging aan het WK dan dat de Ieren dat zijn. Het is vooral de manier waarop alles is gelopen. De vuile handsbal, de scheidsrechter die niks ziet en de FIFA die weigert maatregelen te nemen.
Nu:
Awel, er is niks meer te doen aan het feit dat stokbroodland Frankrijk ten onrechte naar Zuid-Afrika mag reizen. Maar het knaagt wel onder de Ieren. Ik, als Ierse afstammeling, zal in ieder geval met alle interesse groep A volgen. Frankrijk moet tegen Zuid-Afrika, Uruguay en Mexico. Ik heb niks met deze laatste drie, maar ik zal me toch niet verdrietig voelen als deze landen het Frankrijk erg lastig weten te maken.
In het katholieke West-Belfast, waar men alles wat Engels is verfoeit, heeft men momenteel meer moeite met de Franse deelname dan met de Engelse. Zo heeft iedere Ier, Ierse nazaat of sympathisant wel een afkeer gekregen tegen het Franse nationale elftal en de FIFA. Voor het eerst sinds jaren hadden de Ieren kans zich te laten gelden op een groot voetbaltoernooi. Eindelijk was er de kans om van het eeuwige minderwaardigheidscomplex af te komen. Helaas moest het eindigen in Frankrijk. Daar werd door Thierry Henry een zwarte bladzijde in de voetbalgeschiedenis geschreven, een bladzijde die Sepp Blatter weigerde te schrappen.
