Terugblik op het WK van 2006
In aanloop naar het WK 2010 in Zuid-Afrika neemt Goal.com geen kijkje in de toekomst, maar gaat het terug in het verleden. Ditmaal komt het laatste WK van 2006 in Duitsland aan bod.
De laatste editie van het WK was er voor het gastland één van veel hoogtepunten. Toch was het niet genoeg om de zo felbegeerde wereldcup in de wacht te slepen. Het toernooi zal echter ook herinnerd worden als het WK-afscheid van Ronaldo en de trieste adieu van Zinedine Zidane. Voor Oranje eindigde 'Duitsland' na een ordinaire schoppartij.
Eerste ronde
Voor Duitsland begon het toernooi met een knaller. De ploeg van bondscoach Jürgen Klinsmann begon met een 4-2 zege op Costa Rica. Het was de meest doelpuntrijke openingswedstrijd ooit. Duitsland had met drie zeges geen enkele moeite zich te plaatsen voor de knock out-fase van het toernooi. Ecuador werd tweede.
Engeland plaatste zich cijfertechnisch makkelijk voor de tweede ronde, maar het voetbal was verre van goed. Leo Beenhakker's Trinidad & Tobago hield het sterrenensemble van Sven-Goran Eriksson 82 minuten op 0-0, alvorens Peter Crouch en Steven Gerrard er nog 2-0 van maakten. Zweden ging als tweede door in de poule.
Nederland was samen met Ivoorkust, Argentinië en Servië-Montenegro ingedeeld in de Poule Des Doods. Zoals wel vaker had Oranje daar geen moeite mee. Een goal van Arjen Robben stelde drie punten veilig tegen Servië-Montenegro, terwijl Robin van Persie en Ruud van Nistelrooy belangrijk waren in de zege op Ivoorkust. Het 0-0 gelijkspel tegen Argentinië, dat ook al geplaatst was, was daardoor onbelangrijk.
Ghana was een exotische verrassing op het eindtoernooi in Duitsland. De ploeg van Michael Essien bood entertainment met attractief voetbal en was verrassend Tsjechië de baas in de groepsfase. Toen ook de Verenigde Staten werden verslagen, was het ticket voor de achtste finales een feit. Italië, de enige bedwinger van de Ghanezen, ging eveneens door. Daniele de Rossi kwam negatief in het nieuws door een gemene elleboogstoot uit te delen in het duel met de Verenigde Staten. Hij werd voor vier duels geschorst.
Guus Hiddink schreef met Australië geschiedenis. Nooit eerder plaatste een land uit Oceanië zich voor de laatste zestien van een WK. Een 2-2 gelijkspel tegen Kroatië was voldoende voor de plaatsing. Dat duel werd ook beroemd door de Engelse arbiter Graham Poll, die drie keer geel gaf aan Josip Simunic.
Tweede ronde
Het sprookje van Australië en Hiddink eindigde in de zestiende finales, toen Italië na een controversiële strafschop verder ging. Fabio Grosso werd neergelegd, waarna het lot over de goed spelende Aussies werd bezegeld. Duitsland, dat inmiddels gevolgd werd door miljoenen voetbalgekke fans, rekende koel af met Zweden (2-0).
Oranje en Portugal speelden de wedstrijd van het toernooi, al was dat niet vanwege oogstrelende combinaties. De Russische arbiter Ivanov trok vier rode en acht gele kaarten, keurig verdeeld over beide ploegen. Een doelpunt van Maniche werd Nederland uiteindelijk fataal. Zonder goed te voetballen verliet het elftal van Marco van Basten het toernooi.
Frankrijk rekende in een boeiend duel af met Spanje (3-1); Argentinië ging verder na de memorabele goal van Maxi Rodriguez, die in de verlenging 2-1 maakte.
Kwartfinales
De bedwinger van Nederland plaatste zich na strafschoppen tegen Engeland voor de halve finale. Duitsland en Argentinië maakten er een spektakel van. De gastheren leken lange tijd klaar te zijn door een doelpunt van Roberto Ayala, maar Miroslav Klose kopte tien minuten voor tijd 1-1 binnen. Na strafschoppen plaatste Duitsland zich voor de laatste vier.
Frankrijk verraste door Brazilië, dat het hele toernooi geen einheid vormde, te verslaan. Thierry Henry maakte na een uur spelen de beslissende goal. Vooral het spel van Franck Ribéry bekoorde dat toernooi bij Les Bleus. Italië zat aan de goede kant van het schema en rekende simpel af met Oekraïne (3-0).
Halve finales
Duitsland, inmiddels de grote favoriet, werd in de halve finale gestopt door een ijzersterk spelend Italië. Twee doelpunten pal voor het einde van de verlenging zorgden voor een finaleplek van de Azzurri. Fabio Grosso was opnieuw de held met de eerste van de twee - en de belangrijkste - goals. Frankrijk plaatste zich ten koste van Portugal voor de finale. Zinedine Zidane benutte de belangrijke strafschop (0-1).
Finale
Eén van de meest memorabele finales uit de historie van het WK. Niet zozeer vanwege het scoreverloop (1-1), wel door de rode kaart van Zinedine Zidane, die Macro Materazzi met een kopstoot neerhaalde. Het was de laatste competitieve wedstrijd van de Franse architect. David Trezeguet, in 2000 nog de held bij de Fransen, miste een cruciale penalty waardoor Italië wereldkampioen werd.
Helden en schurken
Grosso, linksback van de Italianen, speelde een wereldtoernooi. Hij werd bekritiseerd na zijn duik tegen Australië, maar de speler kwam het hele toernooi gevaarlijk op. Miroslav Klose was met vijf treffers de man bij de Duitsers, terwijl Ronaldo met drie doelpunten topscorer aller tijden op het WK werd.
Zidane en Materazzi verloren elkaars respect in de finale, terwijl het met arbiter Graham Poll nooit meer goed kwam na zijn blunder (drie keer geel voor Simunic).
Wedstrijden om te herinneren
Portugal en Nederland maakten er een memorabele avond van. Niet alleen door hun harde spel, maar ook door het meeslepende duel. Arbiter Ivanov paste zich moeiteloos aan en trok de ene na de andere kaart. De finale zal echter voor altijd in het geheugen van de voetbalvolger gegrift staan na de kopstoot en rode kaart van Zidane.
