“Haha, zie die kneus gaan!”, schreeuwde ik in het oor van mijn vriendin. “Kijk, bij die paal!” Ze keek naar de jongen in het rode shirt, die helemaal los ging op de muziek. Vier nummers ervoor stond hij nog als een stokstaartje om zich heen te kijken. Biertje in de hand, helemaal alleen. Hij was niet aan het wachten op iemand. Hij keek niet op zijn mobiel, richtte zijn blik niet steeds naar de trap of naar de hoofdingang. Hij glimlachte met een biertje in zijn hand. Hij was er gewoon.

Van Schie en Harm trokken hun wapen. Harm ging schuin achter de voordeur staan zodat deze nog geopend kon worden zonder dat de deur hem zou raken. Van Schie ging achter een muurtje in de huiskamer staan zodat hij niet direct gezien zou worden door degene die binnen zou komen. Het zou immers direct een vuurgevecht kunnen worden.