Waarom zou je bijvoorbeeld in een droger stappen, even laten draaien en er weer uitstappen?
Of waarom zou je nog net voor je bruiloft vreemd willen gaan met de getuige?
En waarom willen Japanners zo graag een paard zijn?
Of trekken mensen een condoom als sok over hun voeten heen?

Hebben mensen echt niets beters te doen? Gelukkig niet, anders zou ik me veel meer vervelen.

Zorgvuldig hebben wij weer naar enkele vrouwelijk naakt modellen gezocht en gelukkig ook nog gevonden, en daar willen wij jullie graag weer mee lastig vallen:

Brunette , Veronika , Monika en Miss March.

"Wie is er eigenlijk van boord geslagen?", had Hein Pietersz aan kok Sjaak Hekkebraak gevraagd, toen de bonte avond over haar hoogte-, en eigenlijk ook haar dieptepunt heen was. Hekkebraak stond in vrouwenkleren over de reling heen te pissen. Hij boerde.
Hein rook een zure walm uit Sjaaks dikke smoelwerk, en zette lachend een fles rum aan zijn mond. Sjaak had zojuist de eerste milieu-ramp in de vaderlandse geschiedenis veroorzaakt door een minutenlang in de zee te braken.
"Och", zei Hein, terwijl hij Hekkebraak broederlijk beet pakte, "Je had je eigen soep ook eerst moeten laten proeven door het proefkonijn, in plaats deze in zijn soep te laten gaar koken! Het is maar goed dat anno 1621 de Verenigde Staten nog niet verenigd zijn, ja, zich nog niet eens onafhankelijk hebben verklaard, want anders hadden ze onze geliefde d'Enter ende Lete vast en zeker ge-enterd op zoek naar massavernietigingswapens, of ander gif dat in de wandelgangen van de immer stinkende kombuis ookwel bekend staat als jouw "soep"!"

Maar Hekkebraak was inmiddels uitgebraakt, en nu piste hij over zijn eigen bruine, drijvende braakvlek in het water, de vlek die dagen later aan zou spoelen in de haven van Hoorn.
"Het was Sybrant de Bock, kapitein! Sybrant de Bock is van boord gevallen", zei Sjaak Hekkebraak met zijn hoge, benepen stemmetje, terwijl hij zijn vieze mond afveegde.
"Sybrant de Bock?", dacht Hein. Hij goot weer een paar slokken uit zijn fles rum naar binnen. "Die naam komt me bekend voor. Hoe zag hij eruit?"
"Klein, dik en hij had een zwarte sik!", antwoordde Sjaak Hekkebraak, terwijl hij de laatste druppels uit zijn mannelijk geslacht schudde, en deze vervolgens stoer opborg onder zijn jurkje.
"Aha!", merkte Hein op. "Die herinner ik me nog wel. Ik heb 'm nog geen week geleden gesproken in taveerne Aen Laegere Wal, op die verdoemde avond toen ik jullie heb ontmoet.Hij stelde 50-Floryn nog aan me voor."

Deze 50-Floryn stond zelf wat verderop zoetruikende tabak te roken. Tabak dat ie enkele maanden eerder een Barbarijse zeerover had weten te ontfutselen. Hij gedroeg zich kalm, terwijl het verder ondertussen een lawaai aan boord was; dat wil je niet weten!
Wil je het WEL weten: het was een lawaai aan boord!
Hein en de overige tien varensgezellen van d'Enter ende Lete maakten lawaai voor tien. Eigenlijk viel het met het lawaai dus ook wel mee. De stille rooie bijvoorbeeld, die zo onopvallend vaak onopvallend was, viel nu bijvoorbeeld weer niet op. Hij stond ergens op het achterdek. Wel schalde zijn driftige vioolspel tot ver over de spiegelgladde Zuiderzee, waar de nacht inmiddels gevallen was.
Verder klonk er hier en daar het dronken gelal, een onverstaanbaar zeemanslied, gelach, en geboer.

Terwijl Hein en de kok nog steeds met hun rug naar de mast stonden, onder een vaal maanlicht dat het dek met wisselende kleuren toescheen, wilde EEN van de piraten een streek leveren.
Stiekem, gehurkt achter de mast, stond Endenee met een bebaarde piraat, die met een fles in zijn handen leek te kijken naar een slapende piraat die achter een kist vol met buskruit in slaap gevallen was.

De naam van de deugniet, met de fles in de hand, was Harm. Voluit Harm Bartholomeusz van Diemen. Hein had hem enkele dagen eerder wel eventjes kort gesproken, toen ze voor Pampus lagen. Harm bleek de broer te zijn van Anthony van Diemen, een koopman die Hein Pietersz vroeger nog uit vaag kende uit zijn Amsterdamse jeugd. Harm had Hein verteld dat zijn broer drie jaar eerder, onder een valse naam, was vertrokken naar Batavia.
"Hoe heette je broer ook alweer?", had Hein daarop aan Harm gevraagd.
Harm kon er zo snel niet op komen.
"Wat was de valse naam van je broer dan?" vroeg Hein.
" Thonis Meeuzs" zei Harm van Diemen, zonder aarzelen.
"Thonis Meeuzs? Jezusz Chrisztusz! Je moet er maar opkomen. Die Anthony toch!"
"Ja, 'Anthony'!" riep Harm van Diemen blij; "'Anthony' heette mijn broer. Wel, onze Thonis had het in Batavia inmiddels mooi tot klerk geschopt, maar de Heeren XVII gunden hem zijn succes niet, en wilde hem dwarszitten op alle mogelijke manieren. Zijn baas Jan Pieterszoon Coen trok zich daar gelukkig niets van aan, maar mijn broer wil toch wraak. Wraak op de VOC, wraak op Amsterdam! Als valse achternaamgenoot ben ik mijn broer hulp verschuldigd, dus vandaar!"
Vijanden van de VOC, daar liepen er meer rond aan boord van d'Enter ende Lete. Zo stond er ook nog een onbekende zeeschuimer zijn achterste af te vegen met een vlag van de VOC, en klonken er die avond in de piratenliederen meermalen keren beledigingen aan het adres van de Heren Zeventien.

Maar het feest van die bonte avond zou wel eens heel snel over kunnen zijn. De brandende kaars op de kist vol buskruit stond al niet strategisch, en zou misschien wel heel makkelijk om kunnen vallen wanneer de gestrekte benen van de liggende piraat van schrik omhoog zouden deinen.

Zou dat met een sisser aflopen?

Misschien wel.
Wanneer de boel ontplofte zou d'Enter ende Lete in nog geen zeven minuten op de bodem van de Zuiderzee liggen, slechts wat sissend wrakhout achterlatend op het blussende water van de Zuiderzee..

Dan zou de schat van het verre Nieu-Flevolandt nooit bereikt worden, en de moedige tocht van twaalf van onze schavuitige voorvaderen wel heel snel in de kiem gesmoord zijn..

(wordt vervolgd)

Want zeg nou zelf was jij op het idee gekomen om een bitch school te beginnen waar de vrouwelijke cursisten zich tegen betaling zich leren gedragen als een echte bitch.

Een of andere maffe Rus kwam wel op het idee en wonderbaarlijk genoeg slaat het nog aan ook, rare jongens die Russen zou Obelix ongetwijfeld gezegd hebben.

En Dagonet kwam de stripjes tegen en was zo aardig om er op het forum een topic over te openen.

Mocht je nog wat meer willen weten over de canon, medeblogster Silmarwen heeft er een hele reeks over geschreven.

En je hebt natuurlijk de lokale dorpsgek die zich er mee bemoeien gaat.

Met dank aan Spooky4u voor de submit.

Na het eten, toen Steven in slaap was gevallen, kwam Lucas naar me toe. “Kijk. Ik moet het je vertellen. Ik vind dit ook allemaal vreemd en raar, maar toch is het zo. Weet je nog dat ik je vertelde dat Steven niet echt is en ik wel?” Ik knikte, het was allemaal zo raar. De ene dag was alles nog redelijk normaal: de dagelijkse politieke stoeipartijen, het weer, mijn reisbestemming. Ik dacht toen aan haar, haar nummer had ik nog, zou ik haar bellen? Ik dwaal af zoals vaker. Ja, ik herinner me dat nog.

“Toen jij een kind was… Toen had je toch ook een verzonnen vriend? Een vriend in je gedachten, die altijd bij je was? Sommige mensen blijven dat namelijk hun hele leven houden, hun eigen onzichtbare vriend. Of het een goede vriend is, is meestal maar de vraag. Ik ben schizofreen, en het raarste is dat mijn alter ego werkelijkheid is geworden. Steven is mijn avontuurlijke kant, de persoon die ik altijd al wil heb willen zijn… Op de één of andere manier is hij tot leven gekomen. De persoon die we vandaag zagen, die met het pistool… Hij was ook een schizofreen, hij kende mij van de kliniek. Hij schoot die man neer omdat hij dacht dat hij nu eindelijk doorgedraaid was. Hij wilde zien wie echt is… Op de één of andere manier weet ik dat Steven echt is. Ik ruik hem, ik kan hem aanraken, maar toch weet ik gewoon dat hij slechts mijn denkbeeldige vriend is. Ben jij ook schizofreen?”

Ik dacht na… Ik wist niet wat ik hiervan moest denken. Schizofrene waandenkbeelden die werkelijkheid worden? Vroeger had ik ook mijn imaginaire vriend, maar of die echt is geworden? Ik heb hem nog niet gezien. Psychoses zijn een taboe geworden dankzij genetische modificatie. Zat fysische problemen heeft men kunnen oplossen, de psychische zijn echter nog niet opgelost vanwege de controversie eromheen. In een samenleving waar kennis het ultieme doel is geworden, wil men liever niet herinnerd worden aan de personen die het nooit zullen bereiken.

Het lijkt me slimmer als ik gewoon zeg dat ik het inderdaad ben, in mijn eentje zal ik het namelijk niet snel redden. Ik moet zijn vertrouwen winnen, dus ja, ik ben schizofreen, al heel mijn leven. Ik heb het echter een lange tijd verzwegen aangezien ik ben was voor de reacties, ik ben mijn "nepperd" echter nog niet tegengekomen. “Gelukkig, ik was al bang, ik ken je namelijk niet en dacht even dat je ook een nepperd was. Volg me even, ik wil toch nog meer bewijs.” Ik wist al waar we naar toe zouden gaan, en ja, we gingen naar de dichtbijzijnste kassa. Even scannen en voila, mijn naam en foto verscheen op het display. "Ik weet genoeg, laten we gaan slapen. Morgen zal het denk ik een lange dag worden, we zullen de stad verder moeten verkennen."

Eerst even haar bellen. Hopelijk is alles goed met haar, ook al vrees ik het ergste. Zij schizofreen? Zouden echt alleen de schizofreens het hebben “overleefd”? Ben ik immuun? Is dit niet slecht iets lokaals? Wie weet gebeurt dit alleen in Midden-Europa en is de rest van Europa nog niet “besmet”. Net als vele andere Europese kinderen ben ik enigs kind. Wie moet ik bellen? Ik kan alleen haar bellen… Hopelijk… De mobomedia. Ik bel, geen antwoord, geen beeld. Aan de ene kant een geruststelling, aan de andere kant… Ach, wat had ik er nu aan als ze wel wakker was geweest? Ik ga slapen. Gelukkig had ik de deur goed op slot gedaan. Niet dat er nu iemand nog gaat stelen…

Hopelijk komt het ooit nog goed met Jessica!

Met dank aan FormerlyKnownAs voor de submit.

Maar dan maakt de reporter kennis met het gladde gedeelte van de winter en gaat live op televisie onderuit, maar het is een echte pro want ondanks dat hij op een pijnlijke plek neerkomt blijft hij lachen en doorgaan met z'n verhaaltje, de show must go on.

De ochtendspelletjes van vandaag zijn:
Jingo (minimaal drie dezelfde aaneensluitend) en Camper Strike (schietspelletjs)
Hoe goed ben jij? Ik kom met Jingo niet verder dan 13727 punten!

_{Weet jij ook nog een leuk spel? Tip ons dan!}

Update:

quote:

Op 15-02-2007 @ 13:38 schreef Ryoga het volgende:
trompet bespelen voor dummies