Op de rol: 'Ik heb geen last van mijn libido'

Op rechtspraak kom je naast heel veel informatie en uitspraken ook enkele verslagen van rechtzittingen bij de politierechter. In het verslag van eergisteren het verhaal van Bert (een gefingeerde naam) die van mening is dat het in een openbare bibliotheek, zittend met je piemel in een fles, terwijl je naar plaatjes van jonge meisje kijkt duidt op een plasprobleem.

Bert* heeft thuis kennelijk geen computer, dus op een regenachtige woensdagmiddag in maart van dit jaar stapt hij naar de Kanaleneilandbibliotheek in Utrecht. Bert (62) nestelt zich daar achter de computer. Hij waant zich de enige bezoeker in de internethoek. Bert gaat aan de slag. Hij surft op het internet, haalt onder tafel zijn piemel uit zijn broek en steekt hem in een fles.

‘Dat had geen seksuele lading’, vindt Berts raadsman. ‘Als je je piemel in een fles kunt stoppen dan heb je geen erectie, anders zou het een zeer ingewikkeld verhaal worden.’ Hoe dan ook, Bert blijkt toch niet de enige in de internethoek. Een mede-biebbezoeker slaat gade dat Bert naar plaatjes van jonge meisjes in ‘hun ondergoed’ kijkt en ziet ook dat hij ‘op en neergaande bewegingen’ met zijn hand maakt. Zij roept de beheerder erbij en met zijn piemel nog uit zijn broek wordt Bert weggetrokken van de computer.

Badkleding
Vandaag zit Bert voor de Utrechtse politierechter. Bert heeft zich volgens de officier van justitie namelijk zitten aftrekken in de bibliotheek, en daarmee schond hij de eerbaarheid. Helemaal niet, zegt Bert. ‘Mijn hand ging op en neer omdat die fles dreigde weg te glijden. Mijn bewegingen waren onschuldig. Ik had gedronken en het was wat wazig. Het was puur plassen in de fles. Dat is niet normaal, dat weet ik ook wel, maar ik heb níet gemasturbeerd. Ik keek ook niet naar meisjes in hun ondergoed, maar naar meisjes in badkleding.’ Heeft hij zijn piemel tentoongesteld? Ook niet. Bert: ‘Ik ben hardhandig weggetrokken door die man van de bibliotheek. Ik heb geprobeerd om alles terug te stoppen, maar het kan zijn dat toen een stukje te zien was. Ik heb het niet opzettelijk willen laten zien. Ik ben blij dat ik u dat hier kan vertellen.’

Plasprobleem
‘U zegt dat het niet normaal was wat u deed, maar u deed het wél’, merkt politierechter Anneke Werner op. Bert: ‘Dat klopt, iemand anders zou dat niet doen. Ik heb een plasprobleem. Ik wilde niet naar het toilet, want dan zou iemand anders op mijn plek gaan zitten.’ Volgens Bert was het heel rustig in de bibliotheek, maar volgens de beheerder was het helemaal niet rustig. Dat is het nooit op woensdagmiddag. ‘De bibliotheek was voor 70 tot 80 procent gevuld met kinderen onder de 14, die er met hun ouders waren’, citeert politierechter Werner de beheerder. ‘Dat was echt aan de andere kant van de bibliotheek’, reageert Bert.

Stoornis
De politierechter oppert de aanwezigheid van kinderen in de bieb niet voor niets. Ze heeft namelijk 2 rapportages van de reclassering ontvangen, en die liegen er niet om. Bert heeft veel pedoseksuele delicten gepleegd (hij heeft een 54 pagina’s dik strafblad) en veel hulp gekregen, maar hij valt steeds terug in zijn oude gewoonten. ‘Daar lijkt dit feit in de bibliotheek goed in te passen’, zegt politierechter Werner. Onderzoek in het Pieter Baan Centrum in 2015 wees uit dat Bert lijdt aan een ziekelijke stoornis op het gebied van seksualiteit in de vorm van pedofolie. ‘Dat is veranderd. Het is ook jammer dat de reclassering schrijft dat hulpverlening niet heeft gebaat’, meent Bert. ‘Ik heb 4 jaar gemaximaliseerde tbs gehad en ben daarna doorbehandeld. Ik heb een bestaan opgebouwd. Ik heb weer contact met mijn familie, ik heb een woning en ik doe vrijwilligerswerk. Het is niet allemaal kommer en kwel. Ik wil ook best medicijnen tegen alcoholgebruik en libidoremmers gebruiken. Maar ik heb geen last van mijn libido; ik loop niet met een stijve rond.’

Weggeplukt
Bert is inmiddels wel gedwongen opgenomen in de Van der Hoeven kliniek in Utrecht. Maar dat levert niets op, zegt Bert. ‘Ik ben weggeplukt uit de samenleving terwijl het goed ging. Ik ben geparkeerd in een instelling waar ze geen raad met mij weten.’ Wat de reclassering betreft zou Bert weer tbs moeten krijgen en voor onderzoek terug moeten naar het Pieter Baan Centrum. Een nieuw zedendelict ligt namelijk op de loer. Dat laatste moet worden voorkomen, vindt officier van justitie Rolf Limburg, maar zijn ‘handen zijn gebonden.’ Het is volgens hem zonneklaar dat Bert zich zichtbaar heeft zitten aftrekken in de bibliotheek, maar daarvoor kan hij geen tbs met dwangverpleging eisen. ‘Hier staat een maximumstraf van 3 maanden op; het is niet het zwaarste feit in het Wetboek van Strafrecht.’

Trits
Hoewel de reclassering blijft vinden dat tbs met dwangverpleging de beste straf/oplossing voor Bert is, heeft ze de officier van justitie een maatregelenpakket voor Bert toegestuurd waarmee hij wel uit de voeten kan. Officier van justitie Limburg: ‘Dat is een hele trits: een meldplicht, ambulante behandeling, begeleid wonen, dagbesteding. Volgens de richtlijnen zou ik moeten denken aan een geldboete van 250 euro, maar dat is hier niet passend. Als stok achter de deur eis ik een voorwaardelijke gevangenisstraf van 1 maand, met een proeftijd van 3 jaar. Als Bert ook maar 1 van de bijzondere voorwaarden aan zijn laars lapt, dan draait hij de cel in.'

Trui
Wat Bert in de bieb deed was niet normaal, maar het was geen schennis van de eerbaarheid, vindt advocaat Fer Grijmans. ‘Mijn cliënt keek niet naar kinderporno. Je kunt er van alles van vinden, maar het staat iedereen vrij om naar advertenties van meisjes in badkleding te kijken. Er is eerder zoiets gebeurd en toen is geoordeeld dat er geen sprake was van kinderporno. Mijn cliënt heeft een blaasprobleem. Dus nam hij 3 flesjes mee naar de bibliotheek. Hij haalt zijn piemel onder tafel uit zijn broek als hij moet plassen. Hij wilde niet zijn piemel laten zien. Hij had zijn trui eroverheen. Een getuige zegt dat mijn cliënt bewegingen maakte en concludeert daaruit dat hij zat te masturberen. Dat blijkt nergens uit.’ Bert verdient vrijspraak. Als de rechter vindt dat Bert wél een straf verdient, dan zou zij hem naast de trits voorwaarden een voorwaardelijke werkstraf moeten geven. ‘Mijn cliënt heeft meer dan 25 jaar in de gevangenis gezeten. Met een maand erbij schiet je niets op.’

Verleden
Politierechter Werner vindt dat Bert geen vrijspraak verdient. ‘Als je kijkt naar de plek waar dit is gebeurd en onder welke omstandigheden, dan meen ik dat u de eerbaarheid hebt geschonden. Ik heb u horen zeggen dat het u stoort dat uw verleden u wordt nagedragen, maar dat verleden speelt wél een rol bij de inschatting of u weer de fout in kan gaan.’ Op basis van dat verleden begrijpt de rechter ‘heel erg goed’ de zorgen van de reclassering, maar tbs met dwangverpleging zit er wettelijk niet in. Een voorwaardelijke gevangenisstraf van 1 maand past volgens politierechter Werner wel. ‘Als het in de toekomst toch fout gaat, dan moet u vastgezet kunnen worden om rust te brengen. Van de bijzondere voorwaarden leg ik u een meldplicht op en moet u meewerken aan klinische behandeling op basis van de huidige zorgmachtiging. Ik leg u ook begeleid wonen, ambulante behandeling en dagbesteding op. U moet ook meewerken aan middelencontrole en u moet contact met minderjarigen vermijden.’

* Dit is niet zijn echte naam.