Bliksnijderstem...

Vanochtend in mijn praktijk: (P = patiënt, T = therapeut of Tigertje)

P: "ik heb haar toen snel proberen te kalmeren want als ze boos wordt krijgt ze zo'n bliksnijderstem."
T: "bliksnijderstem?"
P: "ja, een bliksnijderstem."
T: "wat moet ik me daarbij voorstellen?"
P: "tsja, ik kan het niet nadoen, zo'n stem heb ik niet."

Toen de patiënt de deur uit was liet me de gedachte van de blikssnijderstem niet los. Ik probeerde me er een stem bij te bedenken maar ik kwam er niet goed uit. De bliksnijder is een venijnig apparaat om, je raadt het al, o.a. blik mee te snijden. Het lukte me echter niet om het beeld van dat apparaat om te vormen tot een geluid, laat staan een stemgeluid.
Ik moest naar een aan-huis-patiënt dus ik had even tijd om na te denken maar eenmaal bij mijn patiënt aangekomen was ik geen stap verder. Het was een oudere vrouw, en ik legde haar de kwestie voor. Zij wist precies wat ik bedoelde, haar man was bliksnijder geweest, maar ook zij kon me niet helpen want ook zij had niet zo'n stem.

Terug naar de praktijk dan maar. Onderweg dacht ik aan een bijzondere opera-uitvoering van Donizetti's Lucia di Lammermoor waarin Montserrat Caballé ongepolijst, bijna krijsend zingt. Maar dat vind ik aangrijpend mooi om te horen, hetgeen ik me bij de bliksnijderstem niet kan voorstellen. Nee, ik zat op het verkeerde spoor. Mijn gedachten dwaalden af naar andere schreeuwende vrouwen, een handjevol ex-vriendinnen. En hoewel de herinnering eraan me geen plezier deed kon ik ze niet rijmen met het geluid van een bliksnijder.
Het is nu avond en ik kan de gedachte niet loslaten maar ik ben ook geen stap verder. Dus, aan alle Fokvrouwen, pak een microfoon en geef me het geluid van een bliksnijderstem...