The Year of the Dragon in Hearthstone
2. De kaarten die Noppie2000 gaat missen
De kaarten uit The Year of the Mammoth, het jaar van de uitbreidingen die ditmaal roteren uit Standard, zijn enorm sterk. Denk maar eens terug aan de Hero-kaarten, de enorm sterke klasse-kaarten en een groot aantal van de neutrals. Wees eerlijk, wie gaat er nou echt Cubelock missen of de losse kaarten hiervan? Of Deathstalker Rexxar met zijn oneindige value? Of Druid die meer armor kon genereren dan er in de Middeleeuwen aanwezig was? Nee, die kaarten gaan we niet missen.
Prince Keleseth
Kaarten die ik wel ga missen zijn kaarten die spelers aanmoedigden decks op een speciale manier te bouwen. Die spelers een beperking gaven, maar wel met een potentieel sterke beloning. En nee, dan heb ik het niet over Genn en zeker niet Baku, maar over bijvoorbeeld Prince Keleseth. Hoewel Keleseth sinds jaar en dag een staple was in veel zoo en aggro decks, heb ik Keleseth nog nooit oneerlijk gevonden. Je geeft in potentie veel tempo op door het missen van beurt twee, vaak bepalend in Hearthstone. En toch was het nooit een probleem als je Keleseth pas op beurt zes of zeven speelde, want daarna haalde je er nog genoeg value uit. Het zorgde er ook nooit voor dat je automatisch een game won, zelfs niet als je ging voor 'Coin Keleseth Shadowstep Keleseth Shadowstep Keleseth'. Een eerlijke kaart die niemand in het begin zag aankomen.
Hemet, Jungle Hunter
Eén van mijn favoriete kaarten was Hemet, Jungle Hunter. Ik heb het uitgebreid gespeeld in twee decks. De eerste was Burn Mage, waardoor je vrij snel precies genoeg burn kon halen uit je deck om je tegenstander te verslaan, omdat alle filler en card draw niet meer nodig was. De tweede was Mecha'Thun Warlock in Wild. Zodra je daar één van je combo pieces hebt (Bloodbloom of Galvanizer) speel je simpelweg Hemet, waardoor je sneller komt bij je essentiële combo. Vaak verraste ik de tegenstander hiermee, die vaak moest bekijken wat Hemet ook alweer was. Hemet is nooit echt veel gespeeld, maar paste perfect in twee decks die ik leuk vond om te spelen. Gelukkig kan ik gewoon met hem verder in Wild.
Gnomeferatu
En dan is er nog de kaart die waarschijnlijk met de meeste controverse werd ontvangen. Gnomeferatu. Een kaart waarmee je de bovenste kaart van je tegenstander kon vernietigen. Deathstalker Rexxar? Weg. Mecha'Thun? Weg. The Lich King? Weg. Hadronox? Weg. Elke serieuze kaartgame heeft disruption nodig en Gnomeferatu was hier goed in. Toch zat er ook een risico aan. Aggro maakt het niet zoveel uit welke kaart je wegdoet en mis je een essentiële kaart van je tegenstander, dan zorg je er alleen maar voor dat zijn deck dunner is en hij sneller uitkomt bij de essentiële kaarten. Een verbazingwekkend goed gebalanceerde kaart waar Hearthstone er meer van kan gebruiken. In Rise of Shadow komen er gelukkig nog een paar disruption kaarten bij. Ik ben benieuwd hoe goed deze gaan werken.
