Detective Pikachu

Weet je wat het is met Detective Pikachu … ik had me Pikachu gewoon heel anders voorgesteld. Om te beginnen, Pikachu práát. Niet alleen in termen als pika-pika-pikachu, maar in complete Engelstalige volzinnen. Om het nog gekker te maken: hij heeft een sonore basstem. Ook al zoiets: het allerliefst drinkt Pikachu koffie. Geen Starbucks Unicorn frappuccino met discodip, maar zwarte koffie en dan zo sterk mogelijk. Het ontbreekt er nog maar aan dat-ie zware shag rookt – het blijft natuurlijk Nintendo. Stiekem verwacht ik dat er ergens onder zijn felgele vacht een tatoeage van een ankertje schuilgaat, of een hartje met 'mama'.

Detective Pikachu
De bizarre metamorfose van onze geliefde gele muis is slechts een van de mysteries die in Detective Pikachu voorbij komen. Niet iedereen kan Pikachu horen praten overigens, deze nogal twijfelachtige eer is voorbehouden aan Tim Goodman. Tim is naar Ryme City gekomen om op zoek te gaan naar zijn vader. Tims vader – niet geheel toevallig ook een detective – is enkele maanden eerder vermist geraakt na een incident waarbij zijn partner Pikachu betrokken was. Pikachu kan zich compleet niet meer herinneren wat er destijds gebeurd is en waar Tims vader gebleven kan zijn.

In Ryme City blijkt ondertussen van alles niet pluis te zijn. Gewoonlijk leven mensen en Pokémon gemoedelijk naast elkaar in dit stadje, maar de laatste tijd is dat niet meer zo. Er zijn verschillende akkefietjes geweest met Pokémon die volledig van het padje zijn geraakt, die agressief werden en mensen (en zelfs elkaar) aanvielen. Detective Pikachu gaat de raadsels wel even oplossen, met de bescheiden hulp van Tim. In feite is het andersom, maar Pikachu nieuwe stijl blijkt als klap op de vuurpijl behoorlijk narcistisch te zijn.

Crime Scene Investigation
De game bestaat uit negen hoofdstukken, eigenlijk negen plaats delicten waar je moet uitzoeken wat er precies is voorgevallen en wie daaraan schuldig is. Bij voorbaat dacht ik dat het spel vooral op de Professor Layton-reeks zou lijken, maar dat is niet het geval: geen puzzels en raadsels waarbij je je brein moet kraken.

Detective Pikachu heeft veel meer weg van Ace Attorney. Ieder plaats delict dien je aan een uitgebreid onderzoek te onderwerpen. Dat doe je door de aanwezige getuigen te ondervragen. Je spreekt alle mensen aan en dankzij Pikachu kun je ook alle Pokémon uithoren – Pikachu maakt dan de vertaalslag. Iedere Pokémon blijkt zijn eigen karaktertje te hebben en zijn eigen sores, en dat levert vaak best wel epische dialogen op. Daarnaast zijn er ook de stille getuigen: de voorwerpen die je letterlijk onder de loep kunt nemen en die dan hun geheimen prijsgeven.

Uiteindelijk bepaal je op basis van de getuigenverslagen en de aanwezige bewijslast wat er gebeurd is. Heb je alle gegevens verzameld, dan trekt Pikachu aan je mouw om alles op een rij te zetten. Hoewel Detective Pikachu in de basis op Ace Attorney lijkt, is het niveau wel een stuk eenvoudiger; je kunt eigenlijk niet vastlopen in het spel. In het ergste geval loop je nog een rondje om alles en iedereen uit te vragen. Grote kans dat je dan ergens nog een Hoothoot tegenkomt die je in eerste instantie over het hoofd gezien had, en daarmee is het verhaal dan weer wel compleet. Het is wat dat betreft behoorlijk lineair.

Tijd rekken
Het tijd rekken in deze game had wat mij betreft wel wat minder geworden. Zo is het soms irritant dat poppetje Z met nieuwe informatie komt, nadat je poppetje A tot en met Y hebt gesproken. Kun je weer terug naar A, B C und so weiter om te vragen of ze daar toevallig ook iets vanaf weten. Van hetzelfde laken en pak: soms loop je twee keer door een gang heen op zoek naar een Pokémon die je moet spreken en die schittert dan door afwezigheid. Bij het derde rondje staat die er dan als bij toverslag wel.

Of als je denkt: ik ben klaar hier, ik ga naar de volgende ruimte … Grote kans dat Pikachu dan hysterisch heen en weer begint te stuiteren: 'Hé Tim, Tim!' Als je hem dan vraagt wat er aan de hand is, zegt hij met veel omhaal aan woorden dat het misschien tijd is om naar de volgende ruimte te gaan. Joh. Daar hadden we al kunnen zijn als jij me nu niet ophield, lieve Pikachu. Al met al ben ik zo'n dertien uur met de in totaal negen chapters bezig geweest. Nu heb ik het vanwege het schrijven van deze reviews wellicht wat zorgvuldiger gespeeld, maar het spel had echt compacter mogen zijn.

Karakter
Ondanks het lage tempo blijft Detective Pikachu de moeite waard. Dat komt onder meer omdat de Pokémon die aantreden ieder hun eigen specifieke karaktertrekjes hebben. Dat gaat verder dan: 'dit is een gras-water-of-vuur'-Pokémon, en hij kan dit trucje. Denk bijvoorbeeld aan een Ludicolo die werkt als serveerster, maar in haar enthousiasme wel eens vergeet dat er glazen en kopjes op haar hoofd balanceren. Of aan een Snubbul die het beter heeft dan de chihuahua van Paris Hilton, of krekel Kricketune die al-les blijkt te weten van ... violen.

Karaktervol zijn ook de locaties waar de verschillende hoofdstukken gesitueerd zijn. Een laboratorium waar zaken gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen, een verlaten pretpark en een tropisch eiland – om er maar eens een paar te noemen. Die zijn stuk voor stuk zeer kleurrijk en nodigen ook echt uit om eens stevig te point-and-clicken. Je wilt namelijk gewoon weten wat er allemaal te ontdekken valt.

Conclusie
Detective Pikachu is een vermakelijk point-and-click adventure met leuke personages: zo heb je de diverse Pokémon nog nooit gezien. Pikachu is soms als een irritante pup, maar irritante puppy's blijven puppy's en dus uiteindelijk toch onweerstaanbaar. Als er iets verbeterd zou kunnen worden aan het spel, dan is het wel het tempo, of beter gezegd, het gebrek daaraan. Echte breinbrekers vind je niet in dit spel, maar dat past ook niet bij Pokémon. Al met al toch een ruime voldoende.