Assassin's Creed Unity

Liberté, égalité, fraternité. Ubisoft zal blij zijn dat ze eindelijk hun land van origine, Frankrijk, de hoofdrol kunnen geven in een van hun belangrijkste franchises. Het is sowieso een bijzonder jaar voor Assassins, want dit jaar brengt Ubisoft niet één, maar twee games uit. Assassin’s Creed Rogue is voor last-gen consoles en pc. De tweede game, Assassin’s Creed Unity, is voor current-gen en pc.

En het mag gezegd worden: op het moment dat je de eerste stap zet in de wereld van Assassin’s Creed Unity, word je overdonderd door een grafische verbetering om u tegen te zeggen. Vorig jaar was de port van Assassin’s Creed: Black Flag een leuke update, omdat je verder zag dan voorheen en er wat meer details waren. In Assassin’s Creed Unity vliegen de details je om de oren. De muren, vloeren en paden, de pracht en de praal in de huizen en paleizen: alles ziet er schitterend uit.

Maar het meest indrukwekkend zijn wel de enorme mensenmassa’s die in de stad rondlopen. Weg met groepjes van een handjevol mensen, hier is een volksopstand aan de gang, dus maak er met gemak een groep van een paar duizend man van. Dit is niet standaard overigens, het komt in enkele missies voor omdat je in Parijs in het begin van de Franse Revolutie bent. Als er dan een opstand is, dan is het ook meteen groots. De voor de rest gespannen sfeer wordt door de enorme mensenmassa’s en de opstandelingen in de straten weergegeven. Dat je nu ook in meer huizen rond kan rennen is een welkome afwisseling, en vooral handig als vluchtroute.

Maar zoals gewoonlijk zijn er ook bugs te vinden. Af en toe trekt de PlayStation 4 het niet meer en krijg je framedrops. Het is in mijn hele spel twee keer gebeurd dat er mensen letterlijk à la Mr. Bean uit de lucht komen vallen. Of wat te denken van een wacht die zijn patrouille loopt maar steeds eindigt door naar een pilaar te staren, in plaats van een stap of twee verderop waar hij wel naar de straat kan kijken. Mensen die tegen een muur aan blijven moonwalken komen ook wel eens voor. Maar hetgeen je het meest uit de sfeer trekt is de intelligentie van de mensen. Dat is geen bug, het is er gewoon niet. In een korte zijmissie moet ik een vrouw redden die op een hof vastgehouden wordt. Twee wachters staan voor haar, ik spring met stijl van een dak om een dubbele moord te doen. De vrouw in kwestie begint met: “Hallo, ik was gevangen, maar ik ben blij dat je me gered hebt.” Wat een koelbloedig mens! Ook wachters rennen maar wat achter je aan, en dit keer porren ze niet eens meer in die hooibaal of in andere schuilplaatsen.

Nieuw in Assassin’s Creed Unity is de stealth-knop om zo dekking te zoeken, en vooral om langs wachten te sneaken. Heel leuk bedacht, maar waarom zou ik 'moeilijk' doen als ik ook rustig achter ze kan lopen en ze met een messteek neer kan leggen? Ook in gevechten gaan wachters nog steeds één voor één in de aanval. Ik snap dat ze het niet hartstikke realistisch kunnen maken, want dan is het gewoonweg ondoenlijk, maar Ubisoft, alsjeblieft, we kennen de serie nu, doe een moeilijkheidsgraad in de game waardoor wachters meer op hun hoede zijn. Het is dat er bonusopdrachten zijn in een missie om er uitdaging in te vinden, want de wachters vormen meestal geen probleem.

Iets wat nog nooit eerder in een Assassin’s Creed-game geboeid heeft zijn de winkels waar je bescherming en wapens koopt. Of beter gezegd: ik vergat het altijd. Dat is in Assassin’s Creed Unity verbeterd, al is het nog niet helemaal op orde. Dit keer hebben items een niveau, van 1 tot 5. Hoe hoger het item dat je draagt, hoe beter dat is voor je spelersniveau. Elke missie heeft ook een aanbevolen spelersniveau. Als jij als niveau 1 een niveau van 4 of 5 sterren probeert, dan merk je al snel dat je te slap bent. Te weinig levensmeter, je bent sneller te horen tijdens het lopen als je toch eens stil probeert te zijn, etc. Maar zo gauw je 3 sterren bent als speler, dan valt dat verschil wel weer mee. Ik bemerkte pas bij het laatste hoofdstuk dat ik veel te veel geld had en niets had uitgegeven aan betere uitrusting, ik zat nog gemiddeld aan 3 of 4 sterren.

Dit keer zijn er dan ook geen schilderijen of zelfs gehele culturele gebouwen te koop, zoals in eerdere delen. Om je geld kwijt te raken kun je een theater kopen en upgraden zodat je meer geld verdient. Door meer cafés te openen in de stad verdien je weer meer geld. Door deze gebouwen te kopen open je weer nieuwe zijmissies. De stad is wel enorm groot, maar door ‘fast travel’ hoef je niet constant rond te rennen van de ene missie naar de andere. Niet dat dat een straf is, want naast de prachtige details is het free-runnen ook aangepakt. Het is even wennen, maar het voelt daadwerkelijk beter. Door de schouderknop ingedrukt te houden ren je al, door bijtijds X in te drukken klim je over dingen heen en door O in te drukken, slide je ergens onderdoor of klim je slim zoekend naar de weg naar beneden, zoals je gewend bent van eerdere games als je naar boven klom. Handig als je snel van een toren af wil waar geen hooibaal onder staat.

Wil je meer in Assassin’s Creed Unity dan het hoofdverhaal, dan zijn er ook heel veel zijmissies. Ja, de kistjes zijn er weer. Je kunt dus weer overal op zoek naar kisten, al zijn er ditmaal verschillende soorten. Naast de normale kistjes zijn er ook veel kistjes die je met je hack-skills open moet zien te krijgen. Dan zijn er nog kistjes die helaas niet te openen waren, maar daarover straks meer. Er zijn ook weer vreemde figuren getekend op muren die jij alleen kunt zien. Dit keer is er een soort raadsel van gemaakt. Je zult eerst op zoek moeten gaan naar het begin van het raadsel, dat staan aangegeven op de kaart en het geeft je cryptische omschrijvingen waar je een figuur en misschien weer een nieuw deel van het raadsel kunt vinden.

Er zijn natuurlijk weer allerlei missies van mede-Assassins die om je hulp vragen. Maar ook de Parijzenaren komen bij je. Zo kom je nog eens Madame Tussaud of andere beroemdheden tegen. Je krijgt ook veel geschiedenislessen door middel van teksten, iets wat de serie altijd interessant maakt. Een nieuwe bezigheid zijn de moordonderzoeken. Je komt op een plaats delict en je moet de moord zien op te lossen door mensen te spreken en items te onderzoeken. Helaas blijft het bij een praatje en geen ondervraging. Ook de items zijn nooit lastig verstopt. Uiteindelijk kun je met alle bewijzen zonder problemen de dader aanwijzen, die spontaan ook bekend. Hier had veel meer ingezeten.

In singleplayer is Assassin’s Creed Unity al erg vermakelijk, maar iedereen is natuurlijk benieuwd naar de multiplayer. Die heeft nooit lang kunnen bekoren, want competitieve multiplayer voelt vaak als met de haren erbij gesleept. Maar dit jaar is er voor het eerst co-op. Op een eerder evenement heb ik daar al aan mogen ruiken, dus nu was ik ook van plan veel co-op te gaan uitproberen en te kijken wat je allemaal samen kunt doen. Maar helaas, er is een probleem met PlayStation 4. Alweer. Het werkt wel op Xbox One en pc.

Ubisoft heeft al te kennen gegeven dat mensen de problemen met online connectiviteit gemeld hebben, en dat ze hard aan het werk zijn om het op te lossen. Of er een patch komt op de releasedatum is me onbekend, laat staan of die patch het probleem moet oplossen. Het enige online gebeuren dat werkt is uPlay, en laat dat hele co-op gebeuren daar nou net buiten vallen. Ook de speciale kistjes waar ik eerder op doelde moeten een online verbinding maken, maar dat eindigt in een eeuwigdurend ronddraaiend cirkeltje met de melding dat er connectie wordt gemaakt. De app voor smartphones en tablets is nog niet uit, dus ook daar kan ik nog niets zinnigs over zeggen. Nee, de connectiviteit is niet om over naar huis te schrijven, laat staan een review.

En dan wordt een cijfer geven lastig. Een van de belangrijkste online nieuwigheden werkt niet op mijn PlayStation 4. Of het een algemeen probleem is waar iedere PlayStation 4-eigenaar last van gaat hebben is onbekend. Dat is het nadeel van vroege reviewexemplaren: het is niet dat je even kunt googelen. Of het probleem nu aan Ubisoft of aan Sony ligt: dit moet en gaat opgelost worden. Zeker omdat PlayStation 4-eigenaren tegenwoordig meer onlineproblemen hebben met andere games, zoals onlangs de grote test van Evolve, wat lag aan de nieuwste firmware van de console. Ik geef dus een voorlopig cijfer, gebaseerd op de singleplayer. Dit omdat mijn eerdere ervaring met co-op wel degelijk heel tof was, en ik deze zeker wil beoordelen.

Grafisch is Assassin’s Creed Unity een hele stap vooruit. Mooiere textures, veel meer details in de straten en huizen en veel grotere menigten om Parijs tijdens de revolutie weer te geven maken het een fantastisch spektakel. Er zijn wel bugs te vinden, maar die zijn lang niet zo erg als de matige intelligentie van vooral de wachters. Deze lijken weer precies hetzelfde te doen bij het vechten: één voor één, niet door elkaar. Als ze je al spotten, want ze normaal benaderen van achteren en neersteken is geen probleem. Daardoor komt het nieuwe stealthmechanisme ook niet uit de verf. In Parijs is, naast het verhaal, heel veel te doen. Het hoofdverhaal kost je zo'n twintig uur, maar daarna kun je met gemak nog eens twintig uur bezig gaan met allerlei soorten missies, schattenjacht en als het straks gaat werken: co-op missies. Mocht dit gaan werken op PlayStation 4, dan kan het cijfer hoger gaan uitvallen, maar eerst zien en spelen, dan pas beoordelen. Tot dan is dit weer een solide titel waar de kenners van de franchise meteen weten wat ze kunnen verwachten. Assassin's Creed Unity gaat weer terug naar de Assassin's Creed 2-gameplay in een stad in plaats van avonturen op zee.