Call of Juarez
Je mag ook veel met vuur spelen. Bijvoorbeeld met olielampen gebouwen in de fik zetten, en ze daarna ook weer blussen met emmertjes water zodat je door kunt lopen naar het volgende level. Je hoeft trouwens niet altijd te lopen in dit spel, het is tenslotte een Wilde Westen spel dus er moet paard gereden worden. Dit is goed geïntegreerd in het spel; je viervoeter is een trouw beest wat precies doet wat je zegt, zodat het soms wel lijkt of je in een auto zit. Uiteraard zal je ook tegelijkertijd moeten schieten dus een beetje multi-tasking is wel vereist. Maar aangezien je een goede schutter én een goede ruiter bent is dit niet zo’n probleem.
Het sterkte punt van het spel is waarschijnlijk wel de geweldige sfeer in combinatie met zeer goede graphics. De stadjes en omgevingen zijn tot in hoog detail uitgewerkt; de physics, textures en het gebruikt van licht zorgen ervoor dat je graag het stadje nog eens doorloopt om alles wat beter te bekijken, want het ziet er zeer goed uit. Het nadeel van al deze grafische pracht en praal is dat je echter wel rekening moet houden met lange laadtijden. Mijn 3,2 ghz’ tje met een gig geheugen had toch wel zeker een minuut of vier nodig voor het eerste level. De soundtrack en de voice-acting zijn goed uitgevoerd in dit spel. Soms een rustig westernmuziekje, maar dit verandert als er actie in het spel komt. De dingen die mensen zeggen, zijn vaak clichématig , maar dat hoort gewoon bij de sfeer en is leuk om naar te luisteren. Toegegeven, soms had ik wel zoiets van houd nu maar even je bek, maar vervelend is het niet.