Call of Juarez
Het verhaal is misschien niet het origineelste of meest gecompliceerde. In het zuiden van Texas ligt het plaatsje Hope. Het is 1882 en de negentienjarige, zwervende cowboy Billy Candle keert terug naar zijn geboorteplaats waar hij een vreselijke jeugd heeft gehad. Bij terugkomst wordt hij ook nog eens beschuldigd van de moord op zijn moeder en stiefvader.
Billy heeft dus geen goede naam in het stadje en wordt met de nek aangekeken en bedreigd door iedereen behalve de dorpshoer Suzie.
De heksenjacht op Billy wordt aangevoerd door de broer van zijn stiefvader, Reverend Ray McCall, die zichzelf ziet als de door de Heer aangewezen persoon om Billy te grazen te nemen. Hierin zit ‘m het interessante van de gameplay; je speelt namelijk afwisselend met zowel Billy als Reverend Ray.
Het verschil tussen deze twee is erg goed te merken. De veel jongere Billy is sneller en atletischer. Hoewel hij perfect met een pistool overweg kan, gebruikt hij liever zijn zweep. Aangezien Billy vaak moet sluipen om niet op te vallen, is de zweep dan ook een goed alternatief dat een stuk minder herrie maakt. Wat opvalt is dat de vijanden, hoewel niet al te scherp van zicht, uitstekende schutters zijn. Erg snel zullen ze je niet opmerken als je sluipt, maar als ze je zien heb je wel een probleem. Iets wat erg irritant kan zijn, maar als je je zweep eenmaal goed weet te bedienen, kunnen zij hier weinig meer tegen inbrengen. Eén goede tik tegen het hoofd en de tegenstander gaat naar de grond. Je kunt de zweep trouwens ook gebruiken om dingen vast te pakken, bijvoorbeeld om omhoog te klimmen.
De Reverend daarentegen is een uitstekende schutter en laat zijn vuurwapens niet in de steek voor een lullig zweepje. Het ouderwetse Wilde Westen wapen, de Colt, is dan ook zijn grote favoriet. Ook dit spel kent een bullettime mode, maar deze werkt iets anders. Uitgerust met twee revolvers, ben je in principe in staat deze afzonderlijk van elkaar te richten en dus twee vijanden tegelijk uit te schakelen. Moet je wel Lucky Luke sneller-dan-z’n-schaduw skills hebben natuurlijk, want erg makkelijk werkt dit niet als er een zootje pruimtabak kauwende, tandloze rednecks op je staat te schieten.
Mocht je zonder kogels komen te zitten, dan heb je altijd nog je vuisten. Het close-combat systeem is niet erg gecompliceerd uitgevoerd, maar dat maakt niet veel uit voor het knokken. Vijanden die zelf geen wapens hebben, zijn met een paar flinke stoten zo tegen de grond geslagen en zullen weinig tot geen weerstand bieden. Geen pluspunt voor de AI trouwens. Als ze vuurwapens hebben, kan je het vergeten, want dan zullen ze je met het grootste gemak omver knallen.
