DVD: The Ladykillers
- Een excentrieke professor met tics en een voorliefde voor Poe.
- Een stille tunnelrat uit Vietnam.
- Een oerdomme maar ijzersterke reus.
- Een zwaar vloekende hippity-hop neger.
- Een Brits aandoende explosieven expert.
Het doel is om de kluis van een casino leeg te roven. Professor Goldthwait Higginson Dorr III Ph. D. heeft het plan opgezet dit te doen door een tunnel te graven naar de kluis, het geld te stelen en het gat af te dichten zodat het lijkt alsof het geld in de lucht is opgelost. Het begin van de tunnel bevindt zich in de kelder van de hospita, de pittige oude weduwe, zwaar gelovig en gospelfanaat, gespeeld door Irma P. Hall. Haar belangrijkste eigenschap is haar hekel aan hippity-hop muziek. Geheel in stijl van de gebroeders Coen volgen een stapeltje goed getimede grappen en vooral veel tiepetjes.
Deze keer helaas iets minder sterk. Tom Hanks en Irma P. Hall zetten nog wel een acceptabele prestatie neer, maar de rest is wat te makkelijk. Dat valt de acteurs niet te verwijten eigenlijk, dat ligt meer aan de opzet. Zo heeft één van de boefjes last van darmkrampen en laat dus regelmatig flinke winden. Hoera. Poep en pies in een Coen-film. Het omaatje mag uiteraard niets weten van de graafpraktijken in haar kelder en de boefjes moeten de schijn hooghouden. Het is natuurlijk een film, maar de manier waarop het oude naïeve omaatje voor het lapje wordt gehouden, is wel iets te simpel. Daar had duidelijk meer ingezeten en natuurlijk komt ze er ook achter. Vandaar de naam van de film, de oude dame moet nu ook uit de weg geruimd worden. Dat blijkt dan niet zo eenvoudig te zijn en de boefjes moeten één voor één het onderspit delven.
De film lijkt bovendien ook dezelfde tijdsfeer te gebruiken als O Brother Where Are Thou, compleet met de fletse kleuren. De soundtrack begint goed met wat ouderwetse zwarte Gospel. Helemaal top. Dan komt er een bruuske overgang en komt Marlon Wayans in de film. Al vloekend en wel slechts als stereotype hippity-hop neger. Misschien was zijn optreden in
De DVD bevat niet heel veel extra’s helaas. Enkele nummers van het gospelkoor zijn natuurlijk wel even leuk om te bekijken, denk aan het bekendste nummer van Raymond van het Groenewoud en bloopers doen het ook altijd goed. Helaas blijven die bloopers beperkt tot alle takes waarin Wayans gemept wordt. Toch weer een beetje die “pies en poep”-grappen…
|
