CD: Young Jeezy - The Recession
Met The Recession gaat Jay Jenkins, zoals Jeezy’s echte naam luidt, over het algemeen op dezelfde voet verder als bij zijn vorige twee platen: het rappen over geld en het verkrijgen daarvan. Dat hij over deze zaken rapt, is een logisch gevolg van zijn geschiedenis. De rapper groeide op in de armere wijken van South Carolina en toen hij amper twaalf jaar was, begon de kleine Jenkins met het dealen van drugs. In één van de sterkere nummers van het album, 'Crazy World', adresseert Jeezy zijn verleden: "When I was fourteen, I turned nothing to a quarter mill, probably why I never gave a fuck about a record deal". Het moge duidelijk zijn, geld is belangrijk voor Jeezy. Vandaar wellicht dat hij, in tegenstelling tot wat hij op zijn vorige twee albums liet horen, het onderwerp geld nu van een andere invalshoek beschrijft: de recessie.
Dat Jeezy’s eigen bankrekening écht te lijden heeft onder de recessie valt te bezien, maar de rapper komt uit een arme, zwarte gemeenschap en daar is hij natuurlijk mee begaan. De intro van het album begint met nieuwsberichten over de recessie, waarna een gigantisch pompende beat ingezet wordt, zoals Jeezy die wel vaker gebruikt. In het nummer zegt de rapper dat hij is teruggekomen om de mensen hoop te geven na de economische crisis. Dit doet hij echter met zoveel charisma dat ook de blanke middenklasser met een beetje gevoel voor hiphop wordt meegesleurd in Jeezy’s wereld. Hoewel hij als rapper technisch niet superbegaafd is, maken zijn rasperige stem en aanstekelijke adlibs ("yeeaaaaaahhh!!") het moeilijk hem te weerstaan.
Eigenlijk maakt het dan ook helemaal niet zo gek veel uit waar de Snowman (één keer raden waar die bijnaam vandaan komt) over rapt, de beats en zijn charisma doen het werk wel. Jeezy’s teksten zijn ook lang niet altijd even bijzonder en intelligent, maar waar een line als "I ain’t a Xbox, so why you niggas keep on play with me?" bij een willekeurige andere rapper afgezaagd zou klinken, is dit bij Jeezy door de sterke manier waarop hij het brengt niet het geval. Je begrijpt dat wanneer hij zijn hosselacties (in 'What They Want') met behulp van sportmetaforen beschrijft, het al helemaal een feest is. Toch moet gezegd dat de typische Jeezy one-liners als "I’m lookin' at my stash like where the fuck the rest at, I’m lookin' at my watch like what a bad investment" op The Recession schaarser zijn dan op voorgaande albums.
Het overgrote deel van het album bestaat uit harde tracks onder begeleiding van energieke synth-beats. Deze nummers zijn vrijwel allemaal van hoog niveau, al heeft het ene nummer ('What They Want', 'Who Dat', 'Don't You Know', 'Vacation') een net wat aanstekelijker refrein en beat dan het andere ('Welcome Back', 'Wordplay'). Slechts een handvol nummers wijkt af van deze bekende, maar oh zo lekkere formule. 'Circulate' bijvoorbeeld, een opvallend soulvolle track van de hand van producer Don Cannon. Met de sample die wijlen J. Dilla al eens gebruikte voor het geniale 'Dollar' van Steve Spacek, maakt Cannon van het nummer een welkome afwisseling tussen de bombastische bangers. Twee andere nummers die van het geijkte pad afwijken zijn tracks die voorzien zijn van een zanger op het refrein. De eerste van de twee, 'Everything' met soul-zanger Anthony Hamilton op de hook, is een matige. Het refrein klinkt erg zeurderig en ook Jeezy weet er niet veel beters van te maken. Dan is 'Takin' It There' met Trey Songz beter; het nummer kent een veel lekkerder refrein en Jeezy is iets ingetogener dan normaal, wat de track ten goede komt.
De afsluiter, 'My President', met Nas is een bijzonder nummer. Jeezy brengt op de track op geheel eigen wijze zijn steunbetuiging aan presidentskandidaat Barack Obama. Na gezegd te hebben dat zijn president een zwarte is, kan hij het niet nalaten om ook te vermelden dat zijn Lambo blauw is en zijn geld groen. Toch werkt het nummer. Dit komt in de eerste plaats doordat zowel Jeezy als Nas erg oprecht overkomen en in de tweede plaats door de geniale, triomfantelijke beat die de uitgesproken hoop perfect weergeeft. Het is een waardige afsluiter van Jeezy's derde, sterke album op rij. Doe mij er nog maar drie. Yeaahhhhhhhhhh!!
Label: Def Jam/Universal Releasedatum: 29 augustus 2008
Waardering:
