Film: A Sunday in Kigali
In A Sunday in Kigali volgen we het verhaal van de Canadese journalist, Bernard Valcourt. Valcourt is in Rwanda om een reportage te maken over aids in Afrika, maar zijn camera dwaalt al snel af naar de gruwelijkheden die overal om hem heen afspelen. Er heerst namelijk grote onrust in Rwanda tussen de Hutu’s en de Tutsi’s, waarbij de sterk in de minderheid verkerende Tutsi’s hier het slachtoffer van worden. Valcourt wordt als hij net in Rwanda is verliefd op Gentille, een serveerster die het uiterlijk van een Tutsi heeft. Langzamerhand worden al de naar vrede zoekende vrienden van Valcourt afgeslacht, totdat op 6 april 1994 de hel losbarste. De milities schoten het presidentiële vliegtuig uit de lucht en vermoorden tegen de 1 miljoen Tutsi’s en tegenstanders. Dit alles zonder dat de VN troepen, die in Rwanda waren gevestigd, ingrepen. Valcourt weet te ontsnappen maar zijn geliefde Gentille wordt hem ontnomen. Na maanden keert hij terug naar Rwanda om zijn geliefde te zoeken en ontdekt hij de gruwelijkheden die haar zijn aangedaan.
Flashbacks zijn weer in
Het verhaal in deze moordfilm wordt verteld door middel van flashbacks. De film begint met Valcourt die na de genocide terug komt bij zijn hotel om zijn geliefde Gentille te zoeken. Hier ziet hij zaken en ontmoet hij mensen die hem doen terug denken aan zijn tijd voor de genocide. De flashbacks volgen elkaar op in chronologische volgorde tot het heden. We volgen dan de hopeloze zoektocht van Valcourt (met alle voorgaande gebeurtenissen in ons achterhoofd) in realtime. Een narratieve-methode die al vaker is toegepast, maar erg goed bij deze film past. Door de flashbacks zien we goed het verschil tussen de tijd voor en na de genocide. We zien plekken die voorheen gevuld waren met blijdschap en pracht en praal en waar in het heden de rottende Tutsi lijken liggen. De flashbacks zijn dus niet de verplichte noot die we in Hollywood vaak tegenkomen, maar voegen daadwerkelijk iets toe aan de beleving van de film. A Sunday in Kigali is één van de weinige films die de clichéachtige flashbacks weer tot hun voormalige glorie kan verheffen.
Alleen op de wereld
Onsnijbare spanning
Hoewel er in A Sunday in Kigali geen Blood Diamand-achtige vuurgevechten zijn te herkennen, is de spanning in deze film toch te snijden. Dit komt vooral door de sfeer van de film, deze kent namelijk een constante dreiging. Je hart zal echt in je keel zitten van spanning wanneer Valcourt en zijn vriendin worden aangehouden bij een blokkade van de milities. Er zijn maar weinig films die de kijker spanning op zo een intens niveau laten beleven. Verwacht niet de spanning die je door de adrealinerush verkrijgt in films als Blood Diamand, de spanning in A Sunday in Kigali komt voort uit de gedeelde angst met de personages. Dit komt natuurlijk door de acteerprestaties van de cast, welke allemaal fenomenaal zijn, van de agressieve milities tot Bernard himself. Alleen Fatou N’Diaye mist enige passie in haar vertaling van Gentille. Het is niet zo dat dit de film naar beneden trekt, maar ik had het personage toch liever wat sterker gezien als dat ze nu wordt afgebeeld.
Geen lichte kost
A Sunday in Kigali is zeker geen lichte kost, deze film is keihard en confronterend. Zo wordt de verkrachting van Gentille op een afschuwelijke wijze in beeld gebracht en confronteert de film ons met het falen van de Verenigde Naties. De film wil men dan ook aan het denken zetten, hij wil ons niet laten vergeten wat er is gebeurd en wil ons eraan herinneren hoe de westerse wereld toekeek zonder in te grijpen.
A Sunday in Kigali is een ijzersterke film, waarbij je soms minder zou willen zien dan er wordt getoond. Naast enkele gruwelijke scènes is de film echter ernstig spannend. Laat de grote blockbusters dit weekend liggen en ga naar A Sunday in Kigali voor echte spanning met een maatschappelijk tintje.
Label: Moonlight Film Distribution Releasedatum: 13 september 2007
Kijkwijzer:
Waardering film: 
