Film: Asterix en de Olympische Spelen
Asterix en de Olympische Spelen is gebaseerd op het gelijknamige album van het altijd gezellige duo Goscinny en Uderzo. We volgen het verhaal van de hopeloos verliefde Hartstochtelix (een wederom fantastische vertaling van het Franse origineel). Hartstochtelix is smoorverliefd op de Griekse prinses Irina. Het blijkt echter dat Brutus (die zoon van Caesar) ook heel erg graag met Irina wil trouwen. Om niet in de gulzige handen van Brutus te vallen, besluit Irina dat de winnaar van de spelen met haar mag trouwen. Asterix, Obelix, Kakafonix (die bard die de hele tijd vals zingt) en baardmans Panaromix reizen samen met Harstochtelix af naar Olympia. Eenmaal daar aangekomen blijkt dat er een dopingcontrole is en dat de toverdrank niet gebruikt kan worden. Nu is het de taak van het Gallische team om zonder toverdrank te winnen. Dit blijkt makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien Brutus constant vals speelt. Zo koopt hij de jury om en maakt hij het zelfs zo bont dat hij Panoramix kidnapt (en dan mogen jullie raden waarvoor). Zal het Gallische team hun innerlijke kracht kunnen vinden om de spelen toch te kunnen winnen?
Film cher
Asterix en de Olympische Spelen is met een budget van 80 miljoen euro de duurste Franse film ooit gemaakt. Deze zak met duiten zie je ook goed terug in de film. Voor het eerst had ik het gevoel dat de wereld van Asterix en Obelix perfect tot leven kwam. Het is erg knap hoe de film precies dezelfde sfeer uitademt als de stripverhalen, zonder zich voor te doen als geanimeerd stripverhaal. Als je de film ziet, merk je meteen dat de regisseurs deze film altijd al hadden willen maken. Je merkt een zelfde soort perfectie en passie op als in Peter Jacksons Lord of the Rings. Ook is het budget terug te zien in de special effects, deze doen niet onder voor die van de gemiddelde Hollywood blockbuster.
Très drôle
De kracht van deze film schuilt in het fantastische script en de acteerprestaties. De film is echt verschrikkelijk geestig. De dialogen zijn altijd lekker scherp, maar toch ontzettend droog. Zo is het hilarisch om Obelix een betoog te zien voeren over innerlijke kracht en zijn belofte om nooit meer zijn superkracht te gebruiken, waarna hij enkele seconden later een gigantische boomstronk op een Romein gooit. De hele film blijf je echter verlangen naar het weerzien van Brutus. Benoît Poelvoorde, die Brutus speelt, zet echt een uitzonderlijke prestatie neer. Hij speelt het karakter van de excentrieke en patserige Brutus op een extreem grappige manier. De grappen mogen dan van een ietwat kinderachtig karakter zijn: Brutus op extreem foute versiertoer of Brutus die de estafette wint door af te snijden. Het spel van Poelvoorde maakt deze grappen fantastisch leuk voor jong en oud. Dit komt vooral door de gezichtsuitdrukkingen van Brutus en de manier waarop je je als kijker begint te hechten aan zijn domheid. Brutus probeert in de film namelijk een aantal keer zijn ‘pappie’ te vermoorden. Hij doet dit altijd door middel van cadeautjes. De cadeaus beginnen simpel (vergiftigde olijven), maar naar mate de film vordert worden de dodelijke cadeaus steeds inventiever en daarmee des te geestiger.
Naast het spel van Brutus vallen de acteerprestaties van Alain Delon ook te eren. De makers van de film zetten Juul neer als een man die verschrikkelijk verliefd is op zichzelf en dit weet Alain Delon wederom uitstekend neer te zetten. Hij speelt de rol integer en ingetogen en het is daarom uitermate grappig om hem in de spiegel te zien staren naar zijn verouderingsverschijnselen: ‘Caesars haren worden niet grijs, ze worden goddelijk wit’.
Cameos
De verschillende gastoptredens van diverse grote sporthelden werken ook mee aan het erg geestige karakter van de film. Zo is het hilarisch om Michael Schumacher en zijn coach mee te zien doen aan de paardenrace. Hij komt compleet met rode Germaanse outfit en ultra aerodynamisch paard en wagen. Ook Zinédine Zidane maakt zijn opwachting, waardoor de schrijvers natuurlijk een kopstootgrap niet konden laten liggen. In deze Asterix-film wordt de rol van Asterix niet meer gespeeld door Clavier, maar door Clovis Cornillac (die overigens ook zeer grappig speelt). De film is zelfreflexief over de castwisseling en dat levert komische taferelen op, als Tekenis (architect van Cleopatra) op bezoek komt, valt hem meteen op dat Asterix veel knapper is geworden.
Ollandaise
Hoewel ik zat te hopen op de originele Franse versie van de film werd de Nederlandse versie vertoont aan de pers. Na nader onderzoek heb ik ook moeten constateren dat de originele Frans gesproken versie überhaupt niet in de Nederlandse bioscopen te zien zal zijn. Het blijkt echter dat de nasynchronisatie van erg goede kwaliteit is. Men kan het vergelijken met een Disneyfilm, de stemmen klinken waar ook ter wereld hetzelfde. Dit is de eerste nagesynchroniseerde live-action film, waar ik totaal niet geïrriteerd was door de voice-over. De stemmen lopen goed mee met de mondbewegingen en acteurs als Jack Wouterse (Obelix) en Kasper van Kooten (Brutus) zetten een uitstekende prestatie neer. Het is fijn om te zien dat de Nederlandse omzetting verder gaat dan alleen een vertaling. Zo zijn er enkele grappen aangepast om deze toegankelijker (en daarmee leuker) te maken voor het Nederlandse publiek. Zo lijkt het gedicht dat Brutus voordraagt wel erg veel op een bepaald liedje van een Nederlandse zanger die altijd zo gewoon is gebleven.
Hoewel er in deze Asterix-film wat minder geknokt wordt dan we gewend zijn, doet dit de film alleen maar goed. De supergeestige dialogen en uitstekende acteerprestaties maken deze film een must-see voor elke Asterix-fan. De grappen in de film bevatten doorgaans twee lagen, waardoor het voor zowel kinderen als volwassenen genieten is. Het verhaal is slap, maar de humor is uitermate lekker, bij TOUTATIS!
Label: A-Film Releasedatum: 14 februari 2008
Kijkwijzer:
Waardering film: 
