review

Concert: The Killers in HMH

Joost Melis (Pink_Floyd)
Sam's Town is een casino dat ongeveer tien kilometer van de beroemde Strip in Las Vegas ligt, aan de Boulder Highway. Het nieuwe album van The Killers draagt tevens de naam van dit gokhotel, dat omgeven is door woestijnvlakte.
Afgelopen woensdag stond de populaire band in de HMH en mocht op een gracieus versierd podium hun kunnen presenteren aan meer dan 5000 muziekliefhebbers. Het decor leek ons mee te willen nemen naar het zanderige deel in Arizona waar Sam's Town ligt. De sfeer deed aan een 4th of July in een klein woestijnstadje denken: Amerikaanse vlaggen en wimpels, houten kisten over de monitors, neon Welcome-sign, bloemen die het geheel versierden en een mooie lampenconstructie op de achtergrond.



Toen de eerste tonen van het concert in werden gezet door Brandon Flowers en zijn kameraden knalden er bergen metallic gekleurde snippers het publiek in en ging het vermogen van de spotlights omhoog. Het nummer Sam's Town opende de felverlichte set van de band. Flowers leek bij aanvang zijn introverte karakter verstopt te hebben en liep druk van links naar rechts, klom op monitoren en vroeg om aandacht. Iets wat niet echt in zijn aard ligt. Dat bleek ook gedurende de rest van de show, het contact met het publiek was minimaal en strak gekleed in pak werd zijn vertoning steeds houteriger en afstandelijker. Het leek wel alsof hij er soms niet echt van genoot. Totaal tegengesteld is de gitarist, die zo publieksgeil als boter was en zijn instrument meer als fallus-symbool beschouwde.



Ondanks het minimale contact van zanger Flowers om het publiek bij de show te betrekken ging de massa wel degelijk uit zijn dak. Hoogtepunten die de meeste bijval kregen waren uiteraard Somebody Told Me, Mr. Brightside en All These Things That I've Done. Dit soort nummers zijn voornamelijk de tracks waar The Killers het van moeten hebben, upbeat en catchy. For Reasons Unknown, When You Were Young en Bling worden hierdoor ook enthousiast ontvangen. Technisch gezien ging er vrij veel goed. Dit mede dankzij de mysterieuze vijfde man die, net als in Paradiso vorig jaar, de band ondersteunde met zang, gitaar en toetsen. Toch een beetje vreemd; zet die man dan normaal op het podium neer in plaats van verscholen in een donkere hoek en laat hem live onderdeel zijn van The Killers.
Het geluid was ook in de HMH weer snoeihard, de harde en diepe bas en synthgeluiden overstemden vooraan in de zaal enkele malen de gitaar, maar de orkaan aan geweld werd verder in de hal uitgedoofd, waardoor het geluid zuiverder klonk. Flowers zong echter met weinig inspanning loepzuiver over die orkaan heen, wat een knappe prestatie was.


Stoïcijns werkte de band hun reguliere setlist, die al maanden nauwelijks varieert, af. Alhoewel de HMH nog wel On Top kreeg voorgeschoteld, een nummer dat ze normaal niet vaak spelen. De 4th of July vertoning werd stijlvol afgesloten met Exitlude en liet een uitgeput publiek met enkele suizende oren achter. The Killers bewezen dat de HMH geen maatje te groot voor hun was, maar iets meer affectie met het materiaal en het publiek is toch echt wel wenselijk in de toekomst.

Setlist:

Sam's Town
Enterlude
When You Were Young
Bones
Somebody Told Me
Jenny Was a Friend of Mine
Smile Like You Mean it
Uncle Jonny
Read My Mind
On Top
Bling
Glamorous Indie Rock and Roll
Why Do I Keep Counting
Mr. Brightside
--------------
My List
Shadowplay (cover Joy Division)
For Reasons Unknown
All These Things That I've Done
Exitlude