CD: Evanescence - The Open Door

Joost Melis (Pink_Floyd)
Een open deur is vaak de weg van de minste weerstand, iets wat je kan leiden naar wat komen gaat. Voor Amy Lee, zangeres van de band Evanescence, was de moeilijke tweede absoluut geen weg van de minste weerstand, ook al kreeg het album de titel The Open Door. Het vertrek van mede-songwriter en gitarist Ben Moody, de beroerte van zijn vervanger Balsamo en een gerechtzakelijk dispuut met haar zakenmanager hielpen allemaal niet mee aan het vergemakkelijken van dit album.


Na de release van Fallen in 2003 is het leven van de band in een stroomversnelling geraakt, meer dan veertien miljoen exemplaren verkocht én een jaar lang in de Billboard charts blijven staan is geen kleinigheidje. Er was blijkbaar veel behoefte aan een mix van pianorock en popgothmetal in die tijd. Het debuut was een goed opgebouwd album met de vereiste popelementen voor een snelle doorbraak in combinatie met crossover rauwheid en energie die zorgde voor veel airplay. Het visuele imago van de band was ruiger dan de muziek die ze produceerden.

Op The Open Door is dat anders. De nummers zijn namelijk nog 'poppier' geworden en missen de rauwe crossover-elementen van Fallen. Dit is vooral te danken aan Amy Lee, in deze tijd de belangrijkste songwriter van de band. Toegegeven, Balsamo is co-auteur van de meeste nummers, maar de grootste stempel op het werk komt van het stempelkussen van Amy Lee. Dit is voornamelijk het resultaat van haar stem, waarvan de fortissimo's en het kooreffect wel te voorspelbaar zijn soms. Het album lijkt ook meer op de klassieke leest gestoeld, invloeden van strijkers en piano komen duidelijker naar voren en zorgen voor een bombastischer en melodramatischer geheel. Lacrymosa is hier een goed voorbeeld van. Regelmatig heeft de band veel weg van Within Temptation in combinatie met Nightwish koortjes en mist het originaliteit en de belangrijke spanningsboog gedurende het album.


Amy Lee lijkt het songschrijven wel degelijk in haar te hebben maar de muzikale begeleiding loopt nog wat achter, de riffs springen er niet uit, maar zorgen slechts voor de broodnodige begeleiding. Dit geldt ook voor de beide ritmesecties. Volgende keer beter, of solo...?


Label: Sony BMG Releasedatum: 2 oktober 2006
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!