Dark Souls 3: Ashes of Ariandel
Als er een game is waarin je dood gaat omdat je zelf te snel voortgang wil maken, of omdat je gewoonweg niet goed kijkt naar de patronen van vijanden, dan is het Dark Souls wel. Dark Souls 3 is al een tijdje uit, maar de man die de franchise gemaakt heeft tot wat het is, Hidetaka Miyazaki, is nog niet klaar. En zo sta ik op de tigste verdieping van het Bandai Namco-gebouw in Tokyo zijn eerste van twee uitbreidingen te spelen.
De naam van de uitbreiding is Ashes of Ariandel en gaat in op het verhaal van het basisspel. Dit keer volg je een ander perspectief om het eind van de wereld te zien, weer op een weg waar er geen hoop is voor de toekomst. We zijn in de Painted World en in onze genadeloze demo gaan we op zoek naar een bazin. We beginnen in een grot, waar we natuurlijk meteen uit lopen om in een besneeuwde omgeving te komen. Die is er niet in Lordran, daarom is dit ook de Painted World, we zitten in een schilderij. Het is Dark Souls, dus ik weet dat ik rustig aan moet doen, anders staat er vrij rap "You died" op het scherm. En reden zat om het rustig aan te doen, want From Software heeft weer wat lelijke vallen gezet voor de onoplettenden.
Het verschil met de Painted World van Ariamis uit het basisspel is dat we in Dark Souls 3: Ashes of Ariandel keer in een vrij open gebied lopen. Uit de grot gekomen zie ik een heuvel aan mijn rechterkant. Van hoog zie je sneller vijanden, dus ik besluit de heuvel op te gaan en te gaan zien wat er in de nabije omgevingen te vechten is. Ha, een onoplettende ridder. Hij staat met zijn rug naar me toe. Ik kijk nog even verder dan mijn neus lang is en kak, er staan er vijf. Dus als ik de ene ridder aanval weet ik dat het feest gaat worden. Toch doen he, stuk eigenwijs dat ik ben. Vijf seconden later worden er speren naar me gegooid, staat er een pyromaan me onder vuur te nemen en rennen er twee ridders met zwaard en schild de heuvel af, achter mij aan. Mama!!!!!
Poging twee: niet de heuvel op. We volgen de bergwand de andere kant op, en daar zijn de vijanden een stuk behapbaarder in aantallen. Uiteindelijk heb ik een rondje gelopen en zie ik drie man op diezelfde heuvel, en twee lopende ridders met schild aan de voet. Nu kan ik die twee lokken zonder die drie fans op de heuvel mee te nemen. Eenmaal uitgeschakeld is het oh zo verleidelijk om meteen die drie alsnog aan te vallen, maar het zou dom zijn. Ik heb namelijk een gratis dode als ik een stukje terug loop naar de andere kant van de heuvel. Een van de speermannen weet niet wat hem raakt, de andere speerman en een vuurspuwer komen weer achter me aan. Die vuurspuwer is de makkelijkste van de twee, want een rol achter hem en hij raakt je die vuurspuwronde van hem niet. Gratis slaan dus, maar wel oppassen voor de speerman.
Triomfantelijk loop ik op een item af dat verleidelijk glinstert op een open plek. Er zijn een paar wolven die makkelijk te verslaan zijn, geen probleem. Alleen is er een zwak stuk in de sneeuw, en zo lig ik een verdieping beneden. Daar staan levende bomen die je vastpakken, terwijl ridders je met speren doorboren. Maar het ergste is de wolfroedel. Een wolf in zijn eentje is niets, maar deze huilen voor hulp en ik word omsingeld door een stuk of zes van die beesten. Het leven in Dark Souls is weer hard, de dood nog harder. Ze laten je weer nadenken hoe je dit het best kunt aanpakken.
Uiteindelijk is het tijd voor de baas, om te laten zien dat ze weer zo gruwelijk irritant zijn als eerder. Ik sta op een open plek en zie alleen een paar pilaren in een cirkel staan. Daarin zijn drie wolven en een vrouw. De bazin zo te zien. Ik pak de wolven eerst, want deze beesten zijn irritant als ik met de dame in kwestie aan het dansen ben. Mooi, dat gaat soepel. De dodelijke dans met de vrouwelijke ridder op zich ook wel, maar als ik haar tot op de helft van haar levensmeter heb begint het gevecht pas echt. Er komt een enorme wolf bij haar, en met enorm bedoel ik vele malen groter dan ik zelf. "You died".
In Ashes of Ariandel zijn er zo'n vijftig nieuwe wapens, armors en magie om voor de spelers te ontdekken. Er zijn ook aanpassingen aan gameplay. Zo zijn er nieuwe speren te vinden waarmee je kunt gooien. Over de aangekondigde nieuwe features voor multiplayer wilde Miyazaki nog niets kwijt. Zo zijn ze ook nog bezig om te zien of en hoe ze de PlayStation 4 Pro kunnen ondersteunen.
Dark Souls 3: Ashes of Ariandel wordt niet makkelijker dan het basisspel. Volgens Miyazaki is de moeilijkheidsgraad te vergelijken met de latere levels van het basisspel. Het is nooit onmogelijk, maar er wordt wat geduld en inzicht van je gevraagd. De tweede naamloze uitbreiding, die ergens 2017 uit moet gaan komen zal lastiger worden, belooft hij. De fans kunnen hun borst dus weer nat maken, want de mensen van Fom Software willen ons maar al te graag dood gaan zien. Wil je het einde van de DLC zien dan zal het de gemiddelde speler vijftien uur kosten. Wil je elk hoekje onderzoeken en elk beestje doden, dan ben je natuurlijk iets langer bezig. Dark Souls 3: Ashes of Ariandel komt 25 oktober uit voor PlayStation 4, Xbox One en pc.
