Bayonetta 2
Nintendo staat bekend als een uitgever van games voor jong en oud. Mario, Kirby, hoe roder of rozer, hoe waarschijnlijker we het hebben over een personage in een Nintendo-titel. Een halfnaakte, bad-ass heks die iedereen en alles strikt met haar eigen haar past dan niet snel in dat beeld. Toch is het waar: Bayonetta keert terug en hoe!
Voor de mensen die haar niet kennen: Bayonetta is een heks die gehuld in een jurk van haar eigen haar allerlei tegenstanders, klein en enorm groot, aanpakt met wapens, magie en brute actie. Dat is dan ook meteen de samenvatting van de demo die tijdens de E3 op Wii U te spelen was. Sexy en bruut. Meer hardcore kun je het tegenwoordig niet krijgen.
De besturing van Bayonetta 2 op de Wii U gaat via de knoppen en of touchscreen. Je kunt je televisie uitzetten, want het spel is prima te spelen op het scherm van de GamePad. De bedoeling is om aanvallen te mijden met zo’n timing dat je in Witch Time geraakt, waarna je vijand in slow-motion extra veel schade te verduren krijgt. Met Torture-aanvallen kun je door middel van quick time events je verzwakte vijanden op brute wijze doden met martelwerktuigen. Denk aan Fatalities en je denkt helemaal correct. Door een aanvalsmeter te vullen krijg je een Umbral Climax: een schermvullend spektakel waar de naaldhakken van de heks over het scherm heen vliegen.
De reactiesnelheid van Bayonetta 2 via het touchscreen is super. Je zwiept omhoog als je wil springen en zwiept naar links of rechts als je een aanval wil ontwijken. Aanvallen doe je door op je tegenstander te tikken. Alleen flinke combo’s maken is lastig omdat je continu moet wisselen van aanvalsmodus. Je bent dan al snel piano aan het spelen op je GamePad. Of je maakt het jezelf gemakkelijker en je wisselt toch weer naar de knoppen van de controller, dan gaat wisselen letterlijk met een druk op de knop.
Je zou misschien kunnen denken dat Bayonetta 2 een button mash-festijn is. Dat is het niet. Verschillende combo’s hebben ook verschillende finishers. De ene combo zorgt ervoor dat je een flinke bliksemstorm oproept om de gehele omgeving te elektrocuteren, terwijl een ander combo een helhond uit een portaal tovert die het hoofd van een tegenstander af bijt. De ene beweging heeft meer effect op bepaalde vijanden dan de ander, dus blind rammen op knoppen helpt niet altijd, zeker niet tegen specialere vijanden.
Bayonetta 2 is intens. En dan druk ik het nog zacht uit. We beginnen op een straaljager waar continu vijanden op springen die je op brute wijze afslacht. Dan komt er een Godzilla met vleugels die het op onze sexy bitch heeft voorzien. Jeanne, uit het eerste spel, komt gezellig meedoen en al gauw heeft de plaatselijke bloedbank genoeg voorraad voor een jaar. En dat allemaal met zestig frames per seconde, waardoor het geweld zich vloeiend op je televisie, of GamePad, afspeelt.
In het tweede deel staat Bayonetta op een trein terwijl deze met hoge snelheid voortdendert over een brug die instort omdat hetzelfde reusachtige monster achter je aanvliegt om je alsnog te pakken. Als Bayonetta een draak oproept om het beest uit te schakelen bevrijdt de draak zich van zijn meesteres en pakt Jeanne. Je moet tegen je eigen draak vechten terwijl je vliegt, zonder bezemsteel. Uiteindelijk versla je het beest door een nog grotere draak op te roepen, eentje die nog wel luistert.
De actie die hierboven beschreven is verloopt zo vloeiend en intens achter elkaar dat je geen tijd hebt om na te denken. Ontwijken, aanvallen met effectieve combo’s , afronden met specials als Umbral Witch, dat is wat je moet doen en niet nadenken waarom bij een special de hele outfit van Bayonetta verdwijnt in een monster of ander opgeroepen wapen. Als je van hack en slash houdt, met brute intense actie, dan is Bayonetta 2 helemaal jouw ding. Wii U wordt opeens een erg volwassen coregamer-console als je Bayonetta 2 erop gespeeld hebt. Nu maar hopen dat Bayonetta ook in de nieuwe Smash Brothers te spelen is, een stuk sexyer dan een dikke loodgieter met snor. Bayonetta 2 komt exclusief voor Wii U in 2014.
