Armoede is een keuze
Armoede is al eeuwenlang een realiteit in Nederland en lijkt bijna onvermijdelijk te zijn. Hoewel politici vaak uitspreken dat niemand in armoede zou moeten leven, blijven concrete plannen om armoede volledig uit te bannen uit. Dit roept de vraag op: kunnen regeringen armoede niet effectief bestrijden, of willen ze dat simpelweg niet?
Economen en experts stellen duidelijk dat armoede wél degelijk bestreden kan worden. De overheid heeft namelijk de mogelijkheid om een groot deel van de bevolking boven de armoedegrens te tillen door simpelweg uitkeringen, toeslagen of het minimumloon voldoende te verhogen. Deskundigen stellen ook dat dat best mogelijk is. Volgens Egbert Jongen, hoogleraar aan de Universiteit Leiden, kan de overheid het grootste deel van de Nederlanders uit de armoede halen. Ook Anna Custers, lector armoede-interventies, benadrukt dat het mogelijk is om een waardig inkomen voor iedereen te garanderen als de politieke wil er is.
Maar die politieke wil ontbreekt. De belangrijkste reden hiervoor is de hoge kosten die gepaard gaan met het verhogen van de laagste inkomens. Om dit te financieren, zou de belasting op hogere inkomens of vermogens moeten stijgen en mogelijk zou zelfs de middenklasse moeten bijdragen. Dit is politiek gezien een zeer gevoelig onderwerp, omdat het steun van belangrijke kiezersgroepen zou kosten. Politici zijn vaak huiverig om deze groepen financieel te belasten, zelfs als dat ten goede zou komen aan de bestrijding van armoede. Daarom blijft de politieke focus slechts beperkt tot het voorkomen van een stijging van armoede, zonder het probleem echt aan te pakken.
Daarnaast zijn er zorgen dat hogere uitkeringen of toeslagen de prikkel om te werken verminderen. Hoewel deze zorg genuanceerder is dan vaak wordt aangenomen, blijft het een belangrijk argument in politieke discussies. Ook speelt de ‘herverdelingsparadox’ een rol, waarbij succesvolle armoedebestrijding vaak afhankelijk is van het betrekken van de middenklasse bij de herverdeling van rijkdom. De vrees bestaat dat het draagvlak voor armoedebestrijding wegvalt als uitsluitend de allerlaagste inkomens worden geholpen.
De Amerikaanse socioloog Matthew Desmond gaat zelfs een stap verder. Hij stelt dat armoede blijft bestaan omdat midden- en hogere inkomens niet bereid zijn om hun eigen privileges op te geven. Dit varieert van afhankelijkheid van goedkope arbeid tot het behoud van fiscale voordelen zoals de hypotheekrenteaftrek. Volgens Desmond is armoede in rijke landen geen gevolg van onmacht, maar van onwil.
Het Nederlandse kabinet-Rutte IV toonde tijdens de energiecrisis aan dat armoede wel degelijk kan worden verminderd, maar koos er toen voor om brede maatregelen te nemen, zoals belastingverlagingen en energiecompensaties, die ook ten goede kwamen aan hogere inkomens. Deze aanpak illustreert een bredere politieke strategie: om armoede te verminderen, worden vaak maatregelen genomen die de hele bevolking helpen, in plaats van gerichte steun voor de allerarmsten.
Ondanks dat er beleidsadviezen liggen, zoals die van de Commissie sociaal minimum, die aangeven dat de verhoging van het minimumloon en toeslagen armoede aanzienlijk kan terugdringen, blijft de politieke wil om dergelijke stappen te zetten beperkt. Dit komt omdat het aanpakken van armoede niet zonder offers komt, en die offers blijken de afgelopen jaren telkens te zwaar te wegen voor politici.
De huidige coalitie heeft expliciet aangegeven dat zij het armoedepercentage niet verder wil laten dalen, maar enkel wil voorkomen dat het stijgt: een fundamenteel gebrek aan ambitie om armoede uit te bannen. De politieke realiteit is dat hoewel armoede kan worden bestreden, de regeringen ervoor kiezen dat niet te doen, uit angst voor de politieke en economische consequenties.
Het probleem is niet dat armoede onvermijdelijk is, maar dat de politieke wil om die effectief te bestrijden ontbreekt. Politici kiezen ervoor om de status quo te handhaven, waarbij armoede weliswaar wordt beperkt, maar nooit volledig wordt opgelost.
Die kunnen niet meer werken. Zitten veel huisvrouwen bij die nooit konden werken vanwege zorg kinderen. En kinderen heb je ook nodig.
Huisvrouw is gewoon een fulltime job.
Zullen wel weer 100 verschillende meningen zijn
https://www.youtube.com/watch?v=o-YBDTqX_ZU
Vaak al jaren voor het echte punt van armoede.
En heb je schulden, dan verlaag je je vaste lasten en ga je die eerst afhandelen.
Dan maar goedkoper wonen en niet aan elke hype meedoen.
Ik weet uit ervaring dat je van heel weinig prima kunt leven. Het is maar net hoe je je daarin opstelt.
En iets opbouwen kost tijd, iets wat velen niet willen nemen. Maken liever schulden.
De enkeling daargelaten en niet iedereen heeft dezelfde levensverwachting met bijbehorende keuzes.
Aso's bestaan nu eenmaal ook.
Evenals vele mensen die liever leunen op dan dat ze zelfstandig willen zijn.
Reeds doodgepamperd in dit subsidie-land.
En daar willen ze nu nog een schepje bovenop gaan doen?
[ Bericht gewijzigd door stevi0 op zaterdag 19 oktober 2024 @ 17:11 ]
[ Bericht gewijzigd door Joopklepzeiker op zaterdag 19 oktober 2024 @ 20:20 ]
Belasting is nodig maar we worden uitgekleed tot in het absurde.
Ik mis in het hele verhaal de eigen verantwoordelijkheid van de handophouders.
Geloof is voor in de kerk, niet voor een merk!
Omgekeerd heb ik mijn vader meegemaakt, die aan het einde van zijn leven in een verzorgingshuis terecht kwam, waar hij naast de kosten voor huur en zorg ook maandelijks een bedrag aan de WMO moest bijdragen. Nou ben ik voor solidariteit en zo, maar dit sloeg echt nergens op. Nadat het huis was verkocht liep de WMO bijdrage op tot boven de maandelijkse huur, waardoor er meer geld uitging dan dat er binnenkwam, en hij effectief zijn spaargeld moest opeten. En om de zaken nog triester te maken, hij moest zelf maar zorgen voor de aanschaf van voeding die paste bij zijn dieet, en voor simpele zorgmiddelen, zoals bijvoorbeeld een urinaal van 4 euro. Nou ging het hem niet om die kosten, maar het feit dat dit soort zaken gewoonweg niet meer ter beschikking waren terwijl hij nota bene fors (mee) betaalde aan de zorg voor zichzelf en voor anderen.
In de rest van de wereld is de norm werken.
Vrouwen in Nederland ivm de rest van de wereld zijn tot in de grond toe verwend, 25% werkt niet en van de werkende vrouwen werkt 75% parttime.
In de rest van de wereld nemen Opa's en Oma's ook veel zorg voor de kleinkinderen over, en zijn familiebanden een stuk hechter dan in Nederland. Surprise surprise, daar zijn minder eenzame ouderen.
Als mensen zien / beseffen dat je arm wordt als je niks uitvoert en er wel oplos leeft, dan motiveert dat om wèl te zorgen dat je genoeg inkomen hebt. Omgekeerd, als je goed werk en je hele inkomen wordt kapot belast om luie varkens gratis geld te geven, werkt dat ook uitermate demotiverend.
En maar klagen dat ie nergens geld voor heeft foto
Op 16-04-2007 22:29 schreef Noodly het volgende:
ik wilde even zeggen dat ik die nickname altijd zo leuk vind :@ _O_
Er is simpelweg niet genoeg werk meer straks voor iedereen.
Er zal een soort basisinkomen moeten komen boven de armoedegrens.
https://www.youtube.com/watch?v=o-YBDTqX_ZU
Ik heb ook mensen meegemaakt die hun huis kochten toen de prijzen hoog waren en de rente hoog. En dan is er de kans dat 't onder water staat ja. Je moet 't kopen aan de goede helft van de conjunctuur. foto
Maar ja: ook geldt: ik rook niet, drink niet, snuif niet, gok niet, heb geen tv-abo, louter simpel/cheap adsl, geen tijdschriften, geen pony, louter prepaid foon, geen postcodeloterij, slechts 1 kat die echt niet heel veel eet of zo, en ik werk vlakbij een heel goedkoop tankstation, dus de brandstof valt ook wel mee. Ik snaai Aldi/Lidl, ik draag Zeeman, ik loop echt twee jaar op schoenen van 30 euro of zo en heb sowieso nog heel veel kleding die ik op ga maken. Als je in staat bent om de hand op de knip te houden, of slim te kopen, dan houd je best wat over. En daarmee kun je nu en dan een stukje huis aflossen en dan houd je al rap elke maand extra over.
Het is ook gewoon een stukje discipline hoor.
Armoede is een keus, maar geen vrijwillige keus voor veel mensen.
De overheid kan hier weinig aandoen zolang mensen de vrijheid hebben om zelf te bepalen waar en hoe ze hun geld uit werk/uitkering aan besteden.
Het kan toch niet zo zijn dat mijn vrouw en ik (36uur werk en 40uur werk). Heel veel moeten gaan inleveren zodat Gerda van 3 hoog achter of Achmed zonder opleiding lekker aan het infuus kunnen blijven hangen en ik daarvoor aan het werk ben. Solidariteit is leuk, maar er zit wel een grens aan.
[ Bericht gewijzigd door RealistAtheist op zaterdag 19 oktober 2024 @ 18:29 ]
Ik zie zelf de sleutelrol bij 't fenomeen onderwijs. Ik denk dat we afmoeten van een vierjarig HBO-traject voordat je ook maar een kans maakt op een baan. Zo'n HBO heeft vaak maar 1 of 2 jaar aan werkelijk nuttige content, de rest is verdieping waar geen hond ooit om vraagt (en dat is ook de tijd waar ik zelf weinig meer van weet). Ik zou willen betogen om een soort mini-HBO te introduceren van een jaar. Met daarin de vakken waarvan het bedrijfsleven aangeeft dat ze nodig zijn. Dus niet bepaald door een gesjeesde professor met ideaalbeelden, maar gewoon het bedrijfsleven die stelt wat iemand moet kunnen op HBO-niveau. Een beetje alsof je losse modules doet dus, maar dan verpakt als een soort mini-HBO diploma. Vier jaar is echt veel te veel in een menseleven waarin haast geboden is. De wereld verandert sneller dan dat.
Welke economen en experts?
Ik denk niet dat dit land experts kent op dit onderwerp.
Integendeel: Essentieel maatschappelijke zaken en diensten als hulpverlening, handhaving en educatie wordt al jaren wegbezuinigd om meer geld naar andere zaken te brengen met alle gevolgen van dien foto
Dus ja.
Er wordt specifiek voor gekozen om de Nederlandse burger te laten barsten foto
Geloof is voor in de kerk, niet voor een merk!
Ik verdien 3200 bruto met een prima baan (techniek, 10+ jaar werkervaring). Als mn vrouw weg zou vallen ben ik al direct bijna arm. Dat is toch van de zotte?
Of eigenlijk toont het aan dat een modaal inkomen al heel dicht tegen armoede aan zit...
Dit is wel een beetje het niveau fotofoto
Word gemaakt door dat alles duurder word door haaien die over lijken gaan .
Van huur tot aan de overheid die alles maar blijft verhogen.
Dus nee armoede is geen keuze , het word langzaam geforceerd.
Mensen die vinden dat wel zo is
Niet iedereen kan een raket geleerde zijn
En o wacht iemand moet die raket ook nog bouwen.
En dan is vaak de werkende persoon die met een basis salaris mag gaan doen.
Als jij als politieke partij afhankelijk bent van de steun van het volk dan probeer je de meerderheid van het volk te paaien en voor je te winnen.
En je gaat niet 40% van het volk tegen de schenen schoppen om hooguit 10% te paaien.
Mooi toch, net een handicap geboren worden en zelfs met een Wajong ben je arm. Geen minima, maar arm. En je kan niets doen om je financiële situatie te verbeteren!
Die laten dus de mensen die het land na de oorlog mede hebben wederopgebouwd, in armoede.
Dat je wat moet bijdragen, omdat je in een verzorgingstehuis zit, is te begrijpen en dat niet elk dingetje vergoed wordt, dat begrijpt men ook nog wel. Maar dat je (naar je vermogen) een flinke bijdrage extra moet bijbetalen, terwijl anderen dat uit een sociaal potje krijgen, is inderdaad niet eerlijk, als men dezelfde zorg ontvangt. Zo wordt ook niet alles meer vanuit de AWBZ vergoed, maar heb je er wel altijd premies voor betaald.
Het spaargeld dat mijn moeder had (ook na verkoop huis), is er toen ook flink doorheen gegaan. Van alles stuurde men ook rekeningen. Soms dacht ik dat ze het erom deden, want veel onkosten waren ook niet echt goed te controleren. Een nieuw gebit was ze na een week al kwijt en toen moest er weer een nieuwe aangeschaft worden. Net zoals brillen die constant zoek waren. Ik kan er een boek over schrijven. Heb het ook steeds verder af zien glijden. Waar de zorg eerst perfect was, was dat tegen haar einde al helemaal uitgehold. Niets ten nadele van het zorgpersoneel. Die moesten ook maar roeien met die nieuwe marktwerking riemen. Veel goede verzorgers heb ik dan ook, helaas, weg zien gaan.
Beter is daarom gewoon, om je geld weg te geven, voordat je naar het tehuis moet. Of je kinderen alvast hun deel te geven. Moet je nog wel helder zijn, anders lukt dat ook niet.
Ik ben voorstander van een basisinkomen. Zeker met hoe de toekomst eruit gaat zien. Wel alleen voor Nederlanders die hier geboren zijn
https://www.youtube.com/watch?v=o-YBDTqX_ZU
SpankmasterC: Tut mir leit Herr AQuila, es soll nicht wieder passieren!
RickoKun: Hey hoi! Ik kom bij dit topiqueje checken weetjuh!
Echter, je moet niet uit het oog verliezen, dat box3 straks flink gaat tellen met een eigen vermogen. Die gaat namelijk flink omhoog. Het is maar de vraag, of je dan nog zo voordelig uitkomt, als die blauwe envelop binnenkomt.
Je gespaarde vermogen naar de overheid brengen, omdat je altijd zo gedisciplineerd bent geweest, lijkt mij ook geen prettig vooruitzicht.
Dus staar je niet blind op wat je hebt, de belastingdienst is zeker niet blind. foto
De AOW is gekoppeld aan deze uitkeringen, vandaar dat deze dan ook niet verhoogd worden. Dat geldt ook voor de andere uitkeringen zoals WAO en WIA.
De PVV is dan wèl weer van plan, het casinopensioen flink tegen te werken. Daar hebben ze altijd al tegen gestemd, wat de invoering daarvan betreft.
En dat staat nog los van het feit dat ik van alles en nog wat aan eten kocht, omdat de zorginstelling te bescheten was om zijn dieetwensen in te willigen, of bijvoorbeeld zelfs maar zijn boterhammen klein genoeg te snijden zodat hij het ook daadwerkelijk nog eten en doorslikken. En dan heb ik het nog niet eens over het gegeven dat ik meer dan eens fruit of zuivel voor hem haalde, en een week later er achter kwam dat het lag te verrotten in de koelkast foto
er is maar een klein percentage echte 'boomers'
https://www.rijksoverheid(...)en-bijdrage-wmo-2015
Chronisch zieken kunnen ook geen ruk aan hun situatie doen. Als je 100% arbeidsongeschikt word verklaard zit je al snel op het sociaal minimum.
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken