Bij de Holleeders viel niets te lachen
Als een testament en een verantwoording voor haar dochter. Daarom schreef Astrid Holleeder het boek 'Judas: Een familiekroniek'. In het boek vertelt Astrid Holleeder over haar leven met haar broer, de crimineel Willem Holleeder. In twee interviews, met de Volkskrant en De Telegraaf, geeft de juriste alvast een voorproefje van haar kroniek over een familie waarin nooit werd gelachen.
Het autobiografische werk verschijnt zaterdag. Astrid Holleeder deed eerder al veel stof opwaaien door samen met haar zus Sonja als getuigen op te treden in het liquidatieproces tegen haar broer. De vrouwen legden belastende verklaringen af over de betrokkenheid van Holleeder bij een aantal liquidaties in het criminele milieu.
"Zij vertelt op indringende wijze over de impact van de ontvoering op alle familieleden, de verwijdering tussen de bloedgabbers Willem Holleeder en Cor van Hout (die in 2003 om het leven kwam), de bedreiging van Peter R. de Vries, liquidaties en afpersingen in het criminele milieu." Ook beschrijft Astrid volgens de uitgever dat Holleeder "zijn familie dertig jaar lang terroriseerde, afperste en bedreigde".
Meedogenloze crimineel
In de Volkskrant beschrijft ze haar broer als een meedogenloze crimineel "die een schakeltje mist". Daarin verschilt hij volgens haar van zijn voormalige vriend Cor van Hout, de man die samen met Holleeder 'meneer Heineken' ontvoerde en in 2003 om het leven kwam: "Cor was een gezellige jongen. Hij had joie de vivre. Niemand bij ons thuis kende dat," zegt ze. "Voor de mensen om hem heen was Cor zacht. De meeste criminelen doen wat ze doen vóór hun familie. Zodat zij goed kunnen leven. Wim niet. Die vernietigde juist zijn eigen omgeving."
Heinekenontvoerder Holleeder heeft een reeks van misdrijven op zijn naam staan. Zo werd hij veroordeeld voor onder meer het afpersen van Willem Endstra, bekend als bankier van de onderwereld. Hij zit nu weer vast op verdenking van betrokkenheid bij verschillende moorden, onder meer bij die van Endstra.
Door rechten te gaan studeren probeerde Astrid Holleeder zich los te maken van "een bezoedelde familiegeschiedenis, waaraan ik feitelijk part noch deel had. Ik was 17 toen Heineken werd ontvoerd en wist net als de rest van ons gezin van niets," aldus de voormalige vertrouwelinge van Willem Holleeder in De Telegraaf.
Schande
Ze vertelt ook over de tegenwerking van Justitie waarmee ze te maken kreeg. "Op de dag voor mijn beëdiging als advocaat kreeg ik bericht dat deze ceremonie waarop ik me zo had verheugd, niet door kon gaan. Het Openbaar Ministerie, in de persoon van toenmalig officier van justitie Fred Teeven, wilde niet dat ik advocaat werd. Ik zou een schande en een gevaar voor het vak zijn."
Over de toekomst maakt ze zich geen illusies. Ze weet hoe haar broer handelt. Terwijl Justitie het uitblijven van bezoek aan haar broer in de Extra Beveiligde Inrichting (EBI) in Vught als iets positiefs beschouwt, ziet Astrid Holleeder dit heel anders. "Het betekent dat hij met iets bezig is, maar als er iets gebeurt kan zeggen: 'Ikke? Ik heb niet eens bezóék gehad!' En inderdaad kwam uit dat hij al in de EBI onze liquidatie aan het regelen was," vertelt ze de Volkskrant. "Voor Wim geldt: wat je ziet, is niet wat er is. En geloof me; zodra hij wordt overgeplaatst naar een normaal regime, heeft hij onze liquidatie alsnog binnen twee weken geregeld."
Bij de Holleeders viel niets te lachen (Foto: ANP)
