FOK!toen: RollerCoaster Tycoon
Achtbanen zijn tof. Wie zou er nu niet zijn eigen achtbaan willen ontwerpen? Gelukkig vond Chris Sawyer dit ook en kwam hij met RollerCoaster Tycoon op de proppen.
Ik weet het nog goed, ik huurde als rasechte FOK!'er een zolderkamer ergens in een bos, ver afgelegen van sociaal contact. Een nadeel: er was ook geen internet. Televisie bestond uit de zenders die ik via een antenne kon opvangen, dus naast de publieke omroepen en TV Gelderland was er niets. En wat doe je dan in je vrije tijd? Je eigen virtuele pretpark beheren! Een half jaar lang speelde ik 's avonds RollerCoaster Tycoon, omdat het zo verslavend was.
De ontwikkelaar Chris Sawyer was eigenlijk van plan een vervolg te maken op Transport Tycoon, maar werd gegrepen door achtbanen. Het idee was dus al vrij snel uitgewerkt tot een achtbanensim. Het project werd eerst White Knuckle genoemd, maar dat werd op het laatst naar het Tycoon-franchise veranderd. RollerCoaster Tycoon was geboren. De game is bijna in zijn geheel in de taal assembly geschreven, zeg maar de taal die eigenlijk direct met de CPU in je pc praat. Eind jaren negentig werd dat bijna niet meer gedaan, omdat ontwikkelen in talen als C veel gemakkelijker was. Chris Sawyer was dus een übernerd. Het heeft hem overigens geen windeieren gelegd, Chris ontving 30 miljoen dollar voor zijn aandeel in de ontwikkeling van het spel.
Voor de mensen die het niet kennen: in RollerCoaster Tycoon krijg je allerlei opdrachten om verschillende parken weer populair en daarmee ook weer winstgevend te maken in een bepaalde periode. Meestal was de opdracht in de trend van "heb x aantal gasten in je park na x jaar". Een jaar verliep van maart tot oktober, in de winter was je park dicht. Bij de latere twee uitbreidingen, Corkscrew Follies en Loopy Landscapes, kwam er wat meer variatie in de opdrachten, zoals een aantal achtbanen met een bepaalde rating of een attractie die een bepaalde winst moest behalen.
Je hebt allerlei attracties die je kunt neerzetten of kunt laten bedenken door geld te investeren in onderzoek. Van de minder spannende carrousels, spookhuizen, doolhoven en het reuzenrad tot het echte werk van RollerCoaster Tycoon: achtbanen. Naast de verschillende types zoals stalen, houten en inverted achtbanen had je nog de keuze uit allerlei al voorgebakken achtbaanontwerpen. Maar het allerleukste was het ontwerpen van je eigen achtbanen.
Door zelf rails aan te leggen en de hellingen, kurkentrekkers en natuurlijk loopings te bepalen kon je het zo gek maken als je zelf wilde. Natuurlijk kon je ook het haast verplichte fotomomentje in je rit laten zetten, zodat er nog extra geld verdiend kon worden aan de bezoekers. Door testritten leerde je of jouw eigen ontworpen achtbaan voor oma's was of dat juist de meest intensief getrainde astronaut van NASA nog kotsmisselijk zou worden door de ontstane G-krachten.
Over kots gesproken, dat deden veel bezoekers als je het te gek maakte in RollerCoaster Tycoon. Schoonmakers inhuren was dan ook een must, want kots zien liggen doet andere bezoekers ook weer kotsen en voor je het weet kun je je park hernoemen naar Barfteling. Door alles redelijk schoon te houden liep de winstgevenheid van de verschillende zelf te plaatsen horecagelegenheden ook een stuk beter. Als manager kon je ook de prijzen bepalen van de entree, de verschillende attracties en de snacks. Wilde je een themapark dan kon dat ook, er waren verschillende objecten te plaatsen om zo het park leuker aan te kleden, bijvoorbeeld een sci-fi setting.
Vandalisme, viezigheid en inspecties en reparaties waren altijd een probleem, dus agenten, schoonmakers en reparateurs moest je inhuren om je park aantrekkelijk te houden. Entertainers zoals een wandelende beer of tijger maken kinderen weer extra blij. Alle gasten kon je aanklikken, een naam geven en zien wat hun gedachten waren over je park. Je kon ze ook oppakken en ergens anders neerzetten, als ze bijvoorbeeld letterlijk van het pad af geraakte.
Als manager was je dus constant bezig met alle facetten van een park. Maar je gasten het leven zuur maken kon ook. Achtbanen die opeens eindigen, kortom vliegende karretjes met een crash tot gevolg was een van de mogelijkheden. Of wat te denken van het plaatsen van de uitgang van een attractie in het water, zodat je gasten verzopen. Of gewoon een gast oppakken en boven een meer loslaten, als je diegene zat was.
RollerCoaster Tycoon werd een succes en de game kreeg dan ook tot nu toe drie vervolgen. Nog aparter, Sony heeft de filmrechten gekocht voor een CGI-film over de Tycoon-game. Dit was in 2010 en we hebben er niets meer van vernoemen, dus of we nog ooit een achtbanenfilm gaan krijgen is nog maar afwachten. Het lijkt debiel idee, maar wie weet wordt het net zo'n groot succes als de game-franchise.
Helaas was de laatste game in de reeks, RollerCoaster Tycoon 3D voor Nintendo 3DS, pure bagger. Slechte besturing, lang niet alle opties waren aanwezig die al in het eerste deel zaten en het speelde ook nog eens houterig. Fans zijn dan ook erg huiverig voor het volgende project dat deze maand bekend is gemaakt: RollerCoaster Tycoon 4 en de mobiele versie ervan zijn aangekondigd door uitgever Atari. Hopelijk bemoeit Chris Sawyer er zich weer mee, zodat we eindelijk een waardige hedendaagse versie van het spel krijgen. En niet een in-app aankopen festijn, zoals zoveel andere uitgevers zo interessant vinden.
Oh, en de mythe klopt: als je leest over RollerCoaster Tycoon, dan installeer je het weer om te spelen. Daar gaat mijn vrije tijd weer, alleen dit keer verspeeld in de huiskamer.
Superworm zocht vorig jaar de geschiedenis van de Merry-Go-Round-deuntjes uit. Lees het verhaal daarover hier, inclusief een lijst van gebruikte nummers. Eén van die deuntjes:
