Zeehondencrèche zegt vertrouwen in Lenie 't Hart op
De staf en een meerderheid van het personeel van de zeehondencrèche in Pieterburen hebben geen vertrouwen meer in de aanpak van oprichtster Lenie 't Hart. Haar aanpak is eerder schadelijk dan helend voor de dieren, schrijft de aan het opvangcentrum verbonden plastisch chirurg Klaas Marck in een brief aan Trouw.
Bij het opvangcentrum is het al enkele jaren onrustig. Verschillende directeuren vertrokken vanwege conflicten met 't Hart. In 2012 moest ook zij zich terugtrekken uit de directie. Wel bleef ze namens de zeehondencrèche de woordvoering doen.
Het verschil van mening zit hem er volgens de krant in dat 't Hart de zeehonden standaard met veel antibiotica behandelt en de dieren alleen vetgemest uitzet. De nieuwe algemeen directeur, Niek Kuizinga, heeft sinds het vertrek van 't Hart met het personeel een nieuw beleid ontwikkeld waarbij de vaak onnodige antibiotica veel minder wordt gebruikt. De zeehonden dreigden er namelijk resistent voor te worden.
Ook verkortte Kuizinga het gemiddelde verblijf van 108 naar 62 dagen. De 'overvolle en vervuilde' hokken waar de zeehonden in verbleven zouden de kans op ziekten juist vergroten. Aan het 'zinloos doorbehandelen' van zeehonden kwam een einde door een euthanasieprotocol.
De maatregelen zijn volgens arts Marck goed voor het dierenwelzijn en een stuk goedkoper. Het opvangcentrum zou met ernstige financiële problemen kampen.
De aanpak is tegelijk ook totaal anders dan wat 't Hart wil. Via de raad van toezicht heeft zij volgens de krant nog enige invloed omdat haar vriend Wibo van der Linde daarin zit. De raad van toezicht heeft hem nu benoemd tot interim-manager. Directeur Kuizinga, die het nieuwe beleid ontwikkelde, zit sinds deze week ziek thuis.
Volgens arts Marck blijft de meerderheid van het personeel echter achter het beleid van Kuizinga staan. De vriend van 't Hart die nu de touwtjes in handen heeft, Van der Linde, erkent in de krant dat 't Hart 'geen makkelijke tante' is, met 'Stalinistische trekken'. Maar de crèche kan volgens hem niet zonder haar, omdat zij het boegbeeld zou zijn.
Van der Linde werkt aan een 'vredesplan' waarin 't Hart moet beloven zich niet langer met het beleid te bemoeien en Kuizinga toezegt zijn nieuwe beleid tijdelijk terug te draaien. Daarna moet een onafhankelijke wetenschappelijke commissie onderzoeken hoe zeehonden nu het beste kunnen worden opgevangen.
