Sport en sporters op 11 september 2001
 | Op 11 september 2001 staat de wereld in brand. Gekaapte vliegtuigen vliegen het World Trade Center van New York binnen. Een ander vliegtuig raakt het Pentagon in Washington. Het is een gebeurtenis met grote impact op de wereld. 09-11 raakt ook de sportwereld. Een overzicht van sportgebeurtenissen die raakvlakken hebben met 11 september 2001. |
Ian Thorpe is gelukkig vergeetachtig
Ian Thorpe is op 11 september in New York. De Australische zwemkampioen heeft het plan opgevat om op deze mooie zonnige dag de beroemde Twin Towers te bezoeken. Thorpe staat voor dag en dauw op. Hij wil om 09.00 op de top van het WTC staan. Thorpe heeft de tip gekregen zo vroeg mogelijk te gaan.
De Twin Towers zijn populair. De rijen van toeristen voor een trip naar boven groot. Thorpe is al bijna ter plekke als hij erachter komt dat hij zijn camera is vergeten. Na een inwendige Australische vloek draait de lange Australiër zich om. Het hotel is weliswaar in de buurt, maar nu zal hij bij terugkomst toch in de rij moeten staan. Als Thorpe ronden negen uur terug op zijn kamer komt, boort het eerste vliegtuig zich in één van de Twin Towers. Thorpe is dankzij zijn vergeten camera aan de dood ontsnapt.
Twee Kings-scouts komen om
Op het moment dat Ian Thorpe nog bijkomt van de eerste aanslag, voelen Garnet Ace Bailey en Mark Bavis al nattigheid. Bailey en Bavis zijn passagiers van vlucht 175 van United Airlines. Bailey en Bavis zijn NHL-ijshockeyscouts. Zij zijn op weg van Boston naar Los Angeles. Bailey is een beroemdheid in het ijshockey. Hij staat aan het begin van zijn 33ste seizoen in de NHL. In 1970 en 1972 won hij de Stanley Cup met de Boston Bruins. In 1978 speelde hij in zijn laatste seizoen nog samen met een jonge Wayne Gretzky. Ook als scout heeft Bailey zijn sporen al ruimschoots verdiend.
Bailey en Bavis merken net als de andere passagiers dat de vlucht gekaapt wordt. Onder bedreiging van messen en een bom worden de reizigers in toom gehouden. Vlucht 175 boort zich als tweede vliegtuig in het WTC.
PSV speelt in Nantes
In Europa zijn vele werkenden via internet, radio of tv live getuige van de aanslagen. Na 16.00 wordt er op menig kantoor niet meer gewerkt. Vergaderingen worden afgebroken, presentaties stopgezet. Iedereen heeft het in de gaten, hier is iets afschuwelijks aan de hand. Snel zoekt iedereen het thuisfront op en kruipt snel voor de tv. NOS, RTL en CNN maken overuren om een ieder van informatie te voorzien.
Op Nederland 2 klinkt echter rond half negen ‘gewoon’de tune van Champions League. PSV speelt Champions League. Menig Nederlander fronst zijn wenkbrauwen. Is dit nou wel zo handig op deze dag? PSV is aanvankelijk ook tegen spelen. Maar PSV-voorzitter Harrie van Raaij laat zich misleiden door Nantes en de UEFA. De Fransen zeggen de avond ingetogen te zullen omlijsten. En de UEFA zegt de PSV-voorzitter de wacht aan. “Overal wordt er vanavond gespeeld” zegt UEFA-gedelegeerde Carrell. Van Raaij zwicht en stemt toe. Een week later heeft hij spijt.
“Ik voel me verraden door de UEFA. Zij hanteerden een dag later dezelfde argumenten als wij en gooien nu wel de wedstrijden eruit”.
PSV lijkt meer geraakt door de gebeurtenissen dan Nantes. De Fransen beloven een gepaste sfeer maar vanaf de aftrap is het groot feest in het stadion. Luide muziek, feestelijke snippers en een wilde speaker. De show must go on!
Maar Emmen en Go Ahead niet!
Waar kleine clubs groot in kunnen zijn.Waar de grote UEFA de clubs tot doorspelen maant, lassen Emmen en Go Ahead eigenhandig hun wedstrijd af. In eerste instantie reageert de KNVB des UEFA’s. De bobo’s in Zeist dreigen op dezelfde avond nog met maatregelen en straffen tegen de clubs. Na een paar dagen wordt deze belachelijke opstelling ingetrokken.
Zes weken later
Op 26 oktober kom ik zelf heel dicht in de buurt van Ground Zero. De eerste week van september heb ik een vakantie geboekt naar New York. Met een vreemder gevoel ben ik eind oktober zelden in een vliegtuig gestapt.
De rook hangt nog boven New York als we via JFK landen. De hele week loop ik met een raar gevoel rond in de Big Apple. Alles ademt nog de gevolgen van de ramp uit. Militairen lopen met zwaar geschut over de luchthaven. Brandweerwagens met grote Amerikaanse vlaggen rijden af en aan. Ground Zero staat nog gewoon in brand. En in de week dat ik er ben worden er massaal anthrax-brieven afgeleverd bij overheidsinstanties.
Even heb ik het gevoel een indringer te zijn. Maar de New Yorkers beschikken over een opmerkelijke veerkracht; “Good You’re back” krijg ik overal te horen.
Op die 26e is er veel rumoer rondom het stadhuis van New York. Alle Tv-stations hebben zich verzameld met hun karakteristieke “vans”. Ik besluit te gaan kijken wat er aan de hand is. Nadat ik twee metaal detectors ben gepasseerd, gefouilleerd ben en me gelegitimeerd heb, sta ik op het plein voor het stadhuis. Er staan enkele honderden mensen. Op de achtergrond zijn brandweerauto’s uit Queens en de Bronx neergezet.
Op mijn gemak loop ik naar de rand van het podium. Ik vraag een Amerikaan waar ik hier beland ben. Het blijkt dat de New York Yankees gehuldigd worden. En ze worden gehuldigd door de op dat moment meest beroemde burgemeester van de wereld; Rudolph Giuliani!
En zo sta ik later op nog twee meter van Major Guiliani en de complete Yankees-selectie. De man die de afgelopen weken constant op tv was, staat zo dichtbij dat ik hem- als ik wil- kan aanraken. Derk Jeter ,Chuck Knoblauch en alle andere Yankee-vedetten tonen hun respect aan de brandweermannen van Queens en de Bronx. Ik voel het verdriet, maar ook het positivisme en de kracht weer op te staan te verder te gaan.Het is een bijzondere ontmoeting op een bijzondere plaats.
