Bloot Belang 2014

Op 19 maart zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Aan die verkiezingen doen veel vreemde plaatselijke partijen mee. De vreemdste is wel die van Teutje Kreukel.

´Godverdomme, Teutje. Wat zijn dat allemaal voor achterlijke posters die ik overal zie hangen? Wat moeten de mensen wel niet denken? Denk je dat je daar meer stemmen door krijgt? Sodemieter op. Je hebt niet eens met mij overlegd. Ik zou dat nooit hebben goedgekeurd, natuurlijk. Volgens mij ben je helemaal geschift.' Aloysius was met een rode kop het huis binnengekomen. Blijkbaar was hij ergens boos over.
'Doe niet zo raar, Aloysius. Ik had toch tegen je gezegd dat ik op die poster kwam?´ Teutje begreep niets van de boosheid van Aloysius.
´Ja, maar je zei niet dat je poedelnaakt op die foto zou staan, Teutje. Nu weten de buren ook dat je een moedervlek boven je linkertiet hebt en ze weten ook dat die tieten niet veel groter zijn dan je moedervlek,´ zei Aloysius met een rode kop.
´Dat snap je toch wel, Aloysius? Ik ben speciaal met die partij begonnen om ons naaktstrand te redden. Dat weet je toch? De gemeente wil het opdoeken. Dan kunnen we daar niet meer lekker in ons blootje zitten. En als we dáár bloot zitten, dan kan ik toch ook wel bloot op een poster staan? De SP heeft ook wel eens een blote poster opgehangen. Wat maakt dat nou uit? Bovendien heb ik lichamelijk niets te verbergen,' zei Teutje stoer.
'Oh nee? Niets te verbergen? En wat zit er dan achter die enorme bos haar bij je kruis?'
Aloysius werd alleen maar bozer op zijn vrouw. Hij liep naar de kapstok en hing zijn jas met zoveel kracht op dat deze loskwam van de muur en bovenop zijn linkervoet viel. ´Au, godverdegodver, tering, kut, Jezus.´ Teutje begreep dat ze maar beter geen verdere argumenten kon aandragen waarom ze naakt op de poster moest. Bovendien moest ze weg, want ze had een afspraak met de lokale omroep.

Teutje keek eens om zich heen. De studio was een beetje kaal. Geen schilderijen aan de muur, een zielig plantje op een tafeltje en verder alleen maar allerlei apparatuur. Toch zag het er nog vriendelijker uit dan in de huisartsenpost waar ze net Aloysius had afgeleverd met zijn zere voet.
Even later zat ze tegenover een man van middelbare leeftijd met grijs, halflang haar en een grote wrat op zijn neus. De man keek haar aan door een bril met zeer dikke glazen.
'Mevrouw Kreukel. Ik heb van Bloot Belang 2014 geen partijprogramma gezien. Is uw partij echt een pure one-issuepartij zonder verder programma?' De interviewer keek Teutje vragend aan. Teutje schrok. Wat was dat voor een raar Engels woord? Gelukkig herinnerde ze zich een poster van de VVD Rotterdam.
'Uhm, in onze partij spreken we Nederlands, mijnheer.' Ze keek de interviewer streng aan. Deze keek even verbaasd, maar gehoorzaamde Teutje toch.
'Ik bedoel, is uw partij niet een partij met maar één onderwerp? U komt toch alleen maar op voor het behoud van het naaktstrand? Dat is toch uw enige punt?' Het gezicht van Teutje klaarde op. Ze begreep het.
'Nee hoor,' antwoordde ze, 'we hebben meer punten.' Triomfantelijk keek ze de interviewer aan.
'Welke dan?' vroeg deze.
'Nou, er moeten ook prullenbakken komen bij het naaktstrand en er moeten lijnen in het water van het meertje komen zodat de mensen kunnen zien tot waar ze kunnen zwemmen. Verder is het handig als er een fietsenstalling in de buurt is. Nu is er alleen een grasveldje en verder niets.' De interviewer zuchtte even.
'Dat heeft toch ook alleen maar met het naaktstrand te maken? Niemand weet wat uw standpunt is ten aanzien van de zorg bijvoorbeeld. Dat is toch een belangrijk onderwerp, vind u niet?' De interviewer keek Teutje een beetje streng aan door zijn dikke glazen. Teutje schrok weer. Ze voelde ineens letterlijk en figuurlijk nattigheid. Maar ze liet zich niet uit het veld slaan. Ze begon wel een beetje te draaien op haar stoel, maar dat was niet alleen van de zenuwen, maar ook om de zitting weer een beetje droog te krijgen. Gelukkig schoot haar net op tijd te binnen wat de man kon hebben bedoeld.
'De zorg is inderdaad ook erg belangrijk. Het gras moet op tijd gemaaid anders kunnen de mensen niet hun matjes neerleggen om te liggen. De mensen moeten ook zorgen dat de rommel aan het einde van de dag is opgeruimd zodat er niet overal flesjes en zakjes liggen te slingeren. Daarom ook die prullenbakken. Nu zorgt de gemeente helemaal niet voor het strandje en verpaupert het helemaal. Dat moet dus anders.' Teutje had haar zelfvertrouwen weer een beetje terug na dit resolute antwoord. Maar de man met de dikke brillenglazen zat een beetje duf voor zich uit te staren, alleen kon Teutje dat niet zien vanwege die dikke glazen. De man besloot het over een andere boeg te gooien, want zo kwam hij niet verder.

'U weet toch wel dat de gemeente het naaktstrand wil sluiten omdat het een zeer populaire homo-ontmoetingsplek is geworden? Er is veel overlast.' Gelukkig, eindelijk een vraag die Teutje meteen begreep.
'Dat begrijp ik nou juist niet,' zei ze. 'Wat is er nou op tegen dat homo's elkaar daar ontmoeten? Ik ontmoet zo vaak iemand. Als je die persoon dan kent, zeg je gedag en loopt verder of je gaat samen iets doen.'
'Ja,' viel de interviewer haar in de rede, 'dat is het nou juist. Ze gaan samen iets doen. En dat doen ze in de bosjes.' De stem van de man klonk een beetje triomfantelijk. Hij had Teutje in het nauw, dacht hij.
'Nou en,' antwoordde deze, 'Niemand ziet dat toch?'
'Er komen daar ook kinderen, mevrouw Kreukel.'
'Maak dan een kinderspeelplaats verderop. Trouwens, wij gingen vroeger zo vaak naar neukende stelletjes gluren. Dat is erg leerzaam, hoor.' De interviewer kreeg een rood hoofd en besloot het interview maar een andere kant op te sturen.

'Denkt u eigenlijk veel stemmen te trekken met uw poster, mevrouw Kreukel?' vroeg hij.
'Ik heb eigenlijk geen idee. Er zijn beslist wel meer mensen die het naaktstrand willen behouden.' Ze dacht even na en moest ineens glimlachen. 'In ieder geval zullen de homo's wel op mij stemmen.' De interviewer keek haar fronsend aan.
'Dat doen ze dan beslist omdat ze uw poster hebben gezien en denken dat u een homo bent met een heel klein piemeltje dat zich in de bosjes verschuilt.' De man schrok eigenlijk meteen van zijn eigen woorden, maar Teutje werd er niet kwaad om. Zelfs zonder mediatraining wist ze wel dat ze niet kwaad moest worden tijdens een interview. De man met de dikke glazen was opgelucht.
'Wist u eigenlijk dat de gemeente het voormalig naaktstrand onderdeel wil laten zijn van een groot gebied in het park waar de natuur zijn gang mag gaan zodat er iets moois ontstaat?' Teutje moest meteen lachen.
'Nou, dan kunnen ze het rustig laten zoals het nu is. Op het naaktstrand gaat de natuur ook gewoon zijn gang en dan ontstaat er altijd wel iets moois.'