Jokkebrokjes in Den Haag

Als peuter kreeg ik stevig op mijn lazer als ik jokte. Gedurende de rest van mijn jeugd was dit niet veel anders. Pogingen hebben we als kind allemaal gedaan, maar meestal bleken onze vaders, moeders en andere “toezichthouders” altijd de zwakke plekken in onze oplichterspraktijken te kunnen duiden.

Oké. Die praktijken waren niet wereldschokkend. Het ging hier niet over duizenden euro’s – of eigenlijk waren het toen nog guldens – die ik uit de portemonnee van mijn ouders klopte. Ik heb mijn vader geen veel te dure hypotheken verkocht. Mijn moeder heb ik geen roestige rvs-messensets voor veel te veel geld aangesmeerd.

Nee. Ik kreeg stevig op mijn mieter als ik loog over gejatte koekjes. Over mijn huiswerk. Over de gebroken ruit waarvan ik onterecht mijn broertje beschuldigde. Over te laat komen. Stiekem roken. Stiekem de deur uitglippen. Stiekem uit de drankkast snoepen. Ik ging ALTIJD voor gaas!

Detail. Ik heb nooit problemen gehad met stiekem masturberen. Dat lastige onderwerp durfden mijn ouders waarschijnlijk niet aan te snijden. Ik hoor graag de ervaringen van achttienjarige lezeressen over hun ervaringen met masturberen en hun ouders. Ik kan daar altijd weer een volgende column omheen bouwen.

Waar had ik het ook alweer over? O ja! Jokken.

Op latere leeftijd blijkt jokken stukken makkelijker en lijken de consequenties aanzienlijk kleiner te worden. De definitie van jokken wordt ook duidelijk anders.

Honderd euro bij je volgende salaris liegen is een vrij gangbare vorm van jokken. Je bent tenslotte niet verplicht om je oude salarisstrook te overleggen bij een sollicitatie.
Ook een cv kun je met een gerust hart een beetje “opleuken”. Referenties worden zelden nagetrokken en het lulligste baantje is wel tot managementfunctie te lullen.
Overspeligen blijken het in de praktijk ook nog aardig lang vol te houden. Overwerk, buitenlandprojecten en ziekenbezoek als dekmantel worden moeiteloos geslikt door de betrokken partners.

Dit alles in het kader van leugentjes om bestwil of om "anderen te beschermen”. Je vrouw heeft tenslotte geen last van jouw geneuk in de rondte, als ze het niet weet.

In bovenstaande voorbeelden gaan mensen best wel een keer hard op hun bek hoor. Ze houden het alleen vele malen langer vol dan kleine jongetjes die met lijkbleke koppies en trillende stemmetjes beweren dat ze niet aan de koekjestrommel hebben gezeten.

Rond verkiezingstijd wordt dit weer eventjes anders. Dan zie je namelijk volwassen mensen liegen over serieus belangwekkende zaken. Maar ze denken er dus mee weg te kunnen komen als de gemiddelde hoerenloper. Terwijl ze de bewijzen van hun leugens zelf in partijprogramma’s hebben opgeschreven. En ze staan erbij als kleine jongetjes en meisjes, met bleke koppies en trillende stemmetjes!
Half Nederland zit voor de televisie en vraagt zich af: “Hebben ze nu echt niet door dat wij al lang weten dat ze staan te jokken?”

Als een Anthony K die voor de rechtbank staat voor de moord op- en het seksueel misbruik van de tienjarige Jennefer. De moord geeft hij toe, maar het misbruik zeker niet. “Ik zou hier toch niet over liegen?”, antwoordde hij.
Je DNA is op haar lichaam gevonden lul! Natuurlijk lieg je!

Of ik voorbeelden wil noemen? Waarom? Jullie hebben zelf toch ook naar de debatten en interviews gekeken?
Letterlijk iedere politieke partij moet stevige maatregelen doorvoeren en vrijwel iedereen gaat die maatregelen voelen. Maar iedere politicus en politica van iedere willekeurige partij vertelt het alsof dit bij hen wel mee gaat vallen. Dat met hun maatregelen de verre toekomst beter is gegarandeerd. Dat de boel pas echt naar de tering gaat als die andere partij het Torentje ver- of heroverd.

Je keuze op 12 september bepaal je naar mijn idee door te bekijken in wie je het meeste vertrouwen hebt. Langzamerhand lijkt het echter meer een kwestie van een keuze voor degene die het minste jokt. Welk jongetje liegt nog enkel over een gestolen koekje en welke jokkebrok ontkent de verkrachting van een compleet volk?