[Tour] Koud zweet

De strijd ontbrandde al vrij vroeg
Want Andy had een beetje haast
Maar Voeckler had nog steeds het geel
Toen iedereen was uitgeraasd

Het was maar enkele graden boven nul. Het zweet droop toch van zijn gezicht dat in een strak grimas was getrokken. Het vermengde zich met snot en slijm. Ze zeggen wel eens ‘je moet je het snot voor ogen rijden’, maar het snot hing met het slijm aan zijn kin en voor zijn ogen zag hij door een rode waas iemand wegrijden. Maar dat was maar een klein stukje en de streep was nu niet ver meer. Hij wist niet meer waar hij was en wat hij aan het doen was, maar hij wist wel waar hij naartoe moest. Nog even de verzuring verdringen, nog even het hart in het rood laten gaan, nog even het stuur bijna doormidden trekken. De seconden die hij nog over had werden in zijn oor geschreeuwd en dan…il est fini. Vijftien tellen bleven er nog over.
Dit alles speelde zich af tegen een decor uit ‘Lord of the Rings’.

Drama en strijd op de Galibier. Maar voor het zover was heb ik me behoorlijk zitten ergeren.
“Mijnheer Lelange, ik had met u besproken dat ik op de Galibier pas zou gaan, maar het verschil is nu al meer dan vier minuten en ik geloof dat Cavendish aan het terugkomen is op onze groep. Wat nu?” Zoiets moet Evans hebben gemompeld door zijn microfoontje. En dan, eindelijk, eindelijk, eindelijk ging hij zelf ook eens rijden en we zagen meteen dat hij best met Andy had kunnen meespringen.

Voordat de strijd echt losbrandde werd al veel duidelijk.
De tussensprint was dit keer niet voor een sprinter die voor het groen ging. Duque won, maar hij maakte deel uit van de kopgroep waarin we een paar bekenden tegenkwamen van eerdere etappes. Maar belangrijker was de aanwezigheid van Posthuma en Monfort in de kopgroep. Dat waren de ideale springplanken voor een van de Schleckjes.

Drie Nederlanders op kop. Dat was ook een leuk gezicht en ineens ook nog een jump van Gesink. Op dat moment had de etappe beëindigd moeten worden wegens zware sneeuwval op alle andere bergen. Maar dat was niet zo helaas.

De aanval van een van de Schlecks zat er dus aan te komen, maar dat hij zo vroeg kwam en dat er niemand meesprong, dat was wel een verrassing. Contador zag er daarvoor al niet al te fris meer uit en ik vind het eigenlijk nog best een prestatie dat hij nog zo lang meeging met Evans. Ik weet zeker dat hij met Andy mee was gegaan als hij zich goed had gevoeld. Evans niet. Dat is geen wielrenner maar een boekhouder en wat mij betreft kan hij ook mee gaan doen aan de wereldkampioenschappen pokeren. De anderen moesten zo’n beetje een surplace uitvoeren om Evans op kop te krijgen, maar toen hij eenmaal ging, zat er wel veel power achter en dan vraag ik me toch altijd weer af waarom hij dan zo lang wacht. Waarom zo lang rekenen. Eerst rekenen hoeveel hij mag verspelen met het oog op de tijdrit en dan op de anderen rekenen en vervolgens rekenen hoeveel tijd hij ongeveer goed moet maken. Ik geef toe dat het slim is, maar ik hou er niet van. Ik kreeg al te horen dat onze Joop ook zo was, maar volgens mij is Evans nog een graadje erger.
Ondertussen bleek ook nu weer dat een Giro en een Tour in hetzelfde jaar te veel van het goede is. Ook voor Contador. Want zijn knie leek de laatste dagen toch wat beter.
Gelukkig is het nu zeer spannend dus dat belooft weer wat voor morgen. Toch hoop ik morgen nog steeds op een Nederlander. Robert heeft zich getest.

In het zonnetje

Twee renners vandaag. Posthuma en Montfort. Posthuma reed zich de longen uit het lijf om Montfort met een aardige voorsprong op de top van de Izoard te krijgen en Montfort was daarna de locomotief voor het wagonnetje Schleck. Montfort reed super sterk en men zou eigenlijk zijn naam zonder t moeten schrijven, want dan staat er met een beetje goede wil: Mijn sterkte 

Morgen gaan de renners naar de Nederlandse berg. Zo noemen we Alpe d’Huez nog steeds, hoewel er al in 22 jaar geen Nederlander heeft gewonnen. In het verleden hebben er wel acht Nederlanders gewonnen. De laatste was echter Gert-Jan Theunisse in 1989.
Maar inderdaad. Geen land heeft daar zo vaak gewonnen als Nederland. Italië is een goede tweede met zeven overwinningen. Gek genoeg heeft er nog nooit een Belg gewonnen in de Tour. Vanendert heeft dus een belangrijke taak voor zijn land, maar wij hopen natuurlijk op onze Robert. Zou hij er klaar voor zijn? Het leek er al een beetje op vandaag.
Als je niet tot de klassementsrenners behoort zoals Robert en je weet niet zeker of de klassementsrenners kan verslaan, dan is het maar het beste om al op de Galibier weg te springen. Dat kan, want het is een korte rit en na de top van de Galibier volgt een lange afdaling en daarna komt de Alpe al. Bocht zestien is aan de beurt om een vermelding te krijgen en het zou leuk zijn als daar de naam Gesink komt te staan.
Pantani heeft in de Tour de snelste tijd op zijn naam staan. Hij is in 1997 in 37.35 naar boven gereden, maar Alberto Contador heeft in de Dauphiné een snellere tijd gereden: 37.30. Het scheelt natuurlijk wel of je de Alpe beklimt na een rit over nog eens drie andere bergen of dat je hem in een klimtijdrit oprijdt.

Een kijkje in de omgeving

Het liefst zou ik zelf nog eens een kijkje in de omgeving nemen en dan wel via het rijden van de Marmotte. In Frankrijk heb ik alleen de Mont Ventoux met de fiets beklommen, maar nog niet de grote Alpencols.
Ieder jaar neem ik me voor om de Marmotte te gaan rijden en steeds komt het er niet van. Ik heb namelijk geen rijbewijs. Mijn vrouw wel en we hebben ook een auto, maar zij gaat niet helemaal daarheen rijden. En ik heb geen zin om daar een hele week te zitten, terwijl de rit op zondag is. Het liefst zou ik er donderdags heen gaan en dan de maandag erna weer terug. Maar alleen ga ik er ook niet heen.
Voor diegene die de Marmotte niet kennen: Het is een rit in de Alpen die ieder jaar in het eerste weekend van juli plaatsvindt. Er moeten 5000 hoogtemeters worden overwonnen en de rit is 174 kilometer lang. Je beklimt bijvoorbeeld de Glandon, de Télégraphe, de Galibier en als laatste Alpe d’Huez. Een loodzware rit dus. In 2003 was Laurens Ten Dam winnaar van de Marmotte. 
Een paar vrienden van me, met wie ik onder andere de Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik en de Amstel Goldrace heb gereden, hebben wel ervaring met de Marmotte. Ik kon toen niet mee vanwege mijn werk, maar dat was maar goed ook. Ze zijn destijds van het parcours geplukt tijdens sneeuwbuien.

Ik hoop niet dat het morgen heftig sneeuwt op de Galibier, want dan zou de rit wel eens afgelast kunnen worden. Zou Voeckler dat geel morgen ook nog hebben?