Media-Mangel: Avro's Sterren.nl
Iedere zaterdagochtend bespreekt Luc van Lier een hoogte- of dieptepunt van het Nederlandse medialandschap. Vandaag aandacht voor de verschrikkelijkst denkbare omroepfusie. Die tussen de Avro en de Tros.
Sorry. Ik vind het echt géén combinatie. Een grijze broek, een groen overhemd, een gele stropdas en een blauw jasje. Gerookte paling met hagelslag. De Tros met de Avro. Uitgerekend die twee publieke zendgemachtigden hebben gisteren een fusie aaangekondigd.
Hoe kan dat nou? Een fusie tussen een omroep voor heel erg domme rechtse mensen en een omroep voor tamelijk slimme rechtse mensen. De omroepen zeggen dat ze na de fusie amusement brengen "van Volendam tot de grachtengordel". Fout. Want in Volendam stemmen die doorgesnoven visboeren en zetbazen met z'n allen op de PVV. Dus kijken ze naar de extreem-rechtse omroep WNL. De grachtengordel, echter, wordt grotendeels bewoond door mensen uit de hoogste intellectuele klasse. Die kijken naar de VPRO.
Grappig, trouwens, dat de Avro eerst een blauwtje liep bij die VPRO. Die zag een fusie met die kouwe-kak-omroep terecht niet zitten. Logisch, al dat geneuzel over Kunst en Kitsch. Daar heeft toch niemand zin in? Bij Avro denk je aan parelkettinkjes. Brogues. Pinoké en Klein Zwitserland. Niet heel onbegrijpelijk, dat de VPRO daar zijn neus voor ophaalde. Maar de Avro moest en zou fuseren. Financieel beter. Dus moest de Avro wel een flirt aangaan met het lelijkste meisje van de klas. De Tokkie Randdebielen Omroep Stichting.
Ik zag deze week een stuk uitzending van de Tros. Sterren.nl. Werkelijk niet vol te houden. Een soort bierfeest met een Nederlands tintje. Eerst twee sukkels die zongen dat de ober hun beste vriend is omdat die altijd bier komt brengen. Of andere alcoholische troep. Dat obers ook koffie rondbrengen, en soms ook zaken als broodjes of een goed bord eten, dat is nog niet tot derlui hersens doorgedrongen. Vol trots zingen de heren dat ze heel erg veel zuipen, en dat de weken daarna de WC hun beste vriend is. Nee, dat verzin ik niet. Dat zongen ze echt. Hoe verschrikkelijk wil je het hebben... Motorisch behinderde types (mannen met tatoeages en matjes, vrouwen met een ernstige waterstofperoxidevergiftiging en zonnebankcarcinoom) liepen in oranje kledij in polonaise door de zaal. Uit de maat, uiteraard. Daarna viel een optreden te bewonderen van een corpulente jongeman, die telkens buiten adem raakte. Zingen én bewegen, dat valt niet mee. Het grootste deel van de tijd zong die zwaarlijvige meneer niet, maar steunde hij iets in de richting van het publiek. Dat zij moesten zingen. (Schei uit: wie wordt er nu betaald: de zanger of de bezoeker?) Of dat ze met de handjes boven het hoofd moesten. Of door de knieën. Redelijk ingewikkelde toonladders werden helaas niet gehaald door deze hijgerige kneus. Daarna werd de hossende menigte vergast op een optreden van een pensioengerechtigde kraanmachinist. Nou ja, u begrijpt. Ik heb het toestel uitgezet.
De Tros en de Avro. Raar huwelijk. Het achterlijke meisje dat verkering krijgt met de nerd van de klas. Hou maar op. Het domme broertje van Carlo Boszhardt dat straks "Tussen Kunst en Kitsch" moet gaan presenteren. Ivo Niehe die de actualiteitenrubriek doet. Frits Sissing als spreekstalmeester van het verschrikkelijke programma "Fiets ‘m erin". Nee, zo'n verstandshuwelijk is het failliet van ons publieke omroepbestel.
De beide omroepen zeggen na de fusie de grootste publieke ledenomroep te willen worden. Ledenomroep? Lijdenomroep!
