Hirsi verzot op Oranje?

Met op de achtergrond het zoveelste spoeddebat over het Nederlanderschap van Ayaan Hirsi Ali, kan ik maar tot één conclusie komen. Ze moet wel stapelverzot zijn op het Oranjegevoel dat door vriend en vijand de afgelopen weken is beleefd en dat schaamteloos is uitgebuit door de commercie. Maar helaas, voor vriend en vijand, en minder helaas voor de commercie, dat oranjegevoel is zondagavond als een nachtkaars uitgegaan. Als fervent voetballiefhebber vond ik dat heel erg jammer, maar gezien het vertoonde spel kun je je als fan van het Nederlands elftal alleen maar diep schamen. Misschien is dat te sterk uitgedrukt en kunnen ze gewoon niet beter en moeten we dat accepteren. Echter dat is wel heel erg moeilijk als heel Nederland ongeveer oranje kleurt en zich daarmee onverslaanbaar acht. Onkunde of schaamte, van dat land krijgt Ayaan Hirsi Ali dus nu eindelijk het paspoort of het paspoort terug.

Ik wil het gewoon niet meer weten wie nu gelijk heeft in dat spoeddebat. Het enige dat ik wel weet is dat de VVD probeert de schade te beperken voor de partij en de andere politici de schade voor Nederland. Of het ze zal lukken, het lijkt me niet, maar ze doen hun best maar. Ik vind het veel interessanter om te achterhalen waarom Ayaan Hirsi Ali juist nu haar paspoort krijgt, graag het Nederlanderschap wil aanvaarden terwijl juist Nederland, als we kijken naar het voetballen juist niet 'the place to be' is. Ze had beter bij Angela Merkel kunnen aankloppen. Ze had de Duitse nationaliteit vast van haar gekregen en daarmee haar paspoortvreugde kunnen delen met een ongekende euforie over het Duitse voetbal. En geheel terecht.

Want als we nu eens kijken naar het voetbal van de 'van Bastenschool'. Fraai was het niet. Integendeel. We laten ons door commentaren sussen als gezegd wordt dat een bepaald gedeelte van de wedstrijd tegen Servië & Montenegro best aardig was. Misschien waar, maar de rest was niet om aan te zien. Tegen de gevaarlijke Afrikaanse olifanten hetzelfde verhaal, overtuigend was het niet. En de Argentijnen zijn met efficiënt voetbal toch maar mooi op de nul gehouden. Efficiënt, gadverdamme, wat een vies woord is dat als het gaat om voetbal. Ik dacht dat onze nationale trots tot het begin van dit wereldkampioenschap frivool en aanvallend voetbal was, dan maar tweede worden.
Een herentoilet bij de tribunes van een voetbalstadion moet technisch gezien goed en efficiënt werken, je gaat daar toch ook geen anderhalf uur naar staan kijken?

En dan het debacle tegen de Portugezen. Goed het kaartenfestijn was dubieus, de Portugezen vals en vuig, maar kijkend naar onze mannen? Robben, de held van twee jaar geleden en het struikelblok voor Dick Advocaat, liep daar tegen de Portugezen als een mislukte Italiaan, verongelijkt en klagend. Boulahrouz ondanks zijn tomeloze inzet en kwaliteiten, als een van de weinigen trouwens, had een rode kaart moeten krijgen en dan had Figo ook geen schwalbe hoeven te maken. Van Nistelrooy, geheel terecht uit de basis en van Persi…… Ik kan wel doorgaan met mijn klaagzang, misschien uit teleurstelling, maar bovenal door gebrek aan interesse voor het getoonde spel van onze mannen. Het deed bijna Duits aan, maar Duitsers worden eerste met efficiëntie, Nederlanders kunnen daarmee slechts door de achterdeur het toernooi verlaten.
Van het Duitse voetbal heb ik sinds ik mij kan heugen, en ik ben actief kijker vanaf 1974, voor het eerst genoten. Het doet bijna Nederlands aan, dus wat is de verwachting voor onze Oosterburen? Dat moet dan wel ongebreidelde roem zijn en eindigen als verliezend finalist. De eeuwige tweede, het lot van Oranje voor de Duitsers? Nee, ik denk het niet. Dit past bij Nederland en dat zullen we het volgende toernooi ook weer nastreven.

Winnaarsmentaliteit hebben we niet en dat moet volgens mij Hirsi Ali zo aanspreken in Nederland. Ook zij speelt het politieke spel frivool, soms hard en dan weer geslepen, maar winnen? Dat lukt haar niet. Tja, misschien wel het Nederlanderschap, maar met Verdonk als medefinalist win je niet echt. Tegen het rauwe maar uiterst efficiënte spel van Verdonk kan ze niet op, moet ze ook niet willen. Verdonk lijkt dan de winnaar, maar dankzij haar afschuwelijk lelijke politiek spel, zal hoon haar deel zijn als de ware geschiedschrijving zich aandient. Het leugentje van Ayaan Hirsi Ali zal dan snel verbleken en wat overblijft, is het beeld van de flitsende debater. Haar roem zal vergelijkbaar zijn met het Nederlands elftal van 1974.
Wat moet zij dus teleurgesteld zijn in het huidige Oranje. Maar Hirsi, dit was echt een misser die Nederland niet waardig is, de volgende keer zal het zeker weer flitsend en frivool zijn, maar winnen, dat niet.

Naschrift: Deze column heeft geen veranderingen ondergaan naar aanleiding van de val van het kabinet en is ongeveer 24 uur voor val beschreven.