Take a leak
Wokzilla stuurde via de submit de volgende column in:
Je komt maandagochtend op je werk en wordt nagekeken terwijl je koffie haalt. Je collega’s mompelen wat tegen elkaar en het eerste mailtje in je inbox is van de baas met als onderwerp: IN MIJN KANTOOR NU!
Wat blijkt? Een collega heeft vrijdagmiddag jouw complete e-mail database doorgestuurd naar alle collega’s en tegelijkertijd ook maar naar alle vrienden, kennissen en vooruit, de lokale mediakan er ook nog wel bij. Heeft ie je zitten hacken? Nee, tijdens de koffiepauze ben je vergeten om de computer te blokkeren dus iedereen kon er gewoon bij. Jouw fout.
Maar nu weet iedereen wat jij tegen klanten hebt gezegd, dat je hebt zitten roddelen over de nieuwe secretaresse en natuurlijk dat de baas zo’n enorme overbetaalde trekzak is. Klanten boos, je vriendin boos, de baas boos en de plaatselijke gemeenschap vindt het maar erg leuk om te lezen wat je gedaan hebt, met welke mensen jouw bedrijf nu zaken doet en hoe dat dan gaat.
Nou, ga dat allemaal maar eens zien recht te breien. Tegelijk wil je natuurlijk wel eens weten wie dit gedaan heeft, want met die persoon heb je nog een appeltje te schillen.
Vervolgens probeer je van alles om er voor te zorgen dat zo min mogelijk mensen je persoonlijke en zakelijke e-mails lezen. Je vraagt het lokale weekblad om te stoppen met verspreiden en zij willen wel meewerken. Immers jij bent o.a. verantwoordelijk voor alle advertenties die vanuit het bedrijf bij hen geplaatst worden en zaken zijn zaken. Verder heb je gelukkig een aantal fijne collega’s die het een misselijke streek vinden en zij helpen je mee met het zoeken naar de dader. Uiteindelijk hoor je wie er voor verantwoordelijk was en je wilt deze persoon wel eens stevig aan de tand voelen.
Maar wat gebeurt er nu? De volgende ochtend zitten er dreigbrieven in je brievenbus, hoor je dat je fijne collega’s op straat uitgescholden worden en blijkt het dat de bezorgers van het weekblad worden gehinderd. Wat blijkt? Een gedeelte van de plaatselijke bevolking vindt dat zij het recht heeft om al jouw vertrouwelijke e-mails te kunnen blijven lezen. Het weigeren zou vrijheidsbeperking en censuur zijn, ze zijn immers toch door je collega ‘gepubliceerd’?
Nou ja zeg! Je pakt ’s avonds een biertje, leest de vermakelijke dreigpost door en denkt: “Morgen zal ik die collega van me eens goed te grazen nemen.” En de dorpsbewoners? Die moeten maar gewoon hun waffel houden, want die hebben met de hele affaire geen donder te maken.
