Marc Reus (deel 2)

Het eerste deel van het interview lees je hier.

Heb je nog ambities? Bijvoorbeeld met “Ambition Squash en Fitness”?
Marc: ‘Ja tuurlijk, voor mijn gevoel zijn we nog maar net begonnen (de club bestaat inmiddels twee jaar). Het moet nog veel meer groeien. Ik wil meer toernooien gaan organiseren, meer grotere toernooien, meer clinics opzetten, meer introductiecursussen. Ik wil meer lessen gaan geven, een grotere laddercompetitie en meer competitieteams.’
Ik zeg hem dat ik hier inderdaad nog de gedrevenheid van de topsporter in herken. Lachend vertelt hij me:
‘Een goede vriend heeft me wel eens verteld dat wanneer je als eigenaar alleen maar achter de bar gaat staan, je biertje tappen en je dagelijkse dingen doet, dat het dan snel ophoudt. Je moet dingen gaan promoten als je serieus bezig wilt zijn en verzinnen hóe je dat gaat doen. Ik sta daar heel positief tegenover. Daarbij is het spelletje natuurlijk nog veel te leuk.
Het geeft ook veel voldoening te zien hoe mensen groeien na de lessen. Als ik introductiecursussen geef aan mensen die bij wijze van spreken geen bal raken en je ziet dat ze na een paar lesjes al een rally spelen dan is dat schitterend.’

Marc kan heel gedreven over sport vertellen, de liefde voor de sport zit erg diep en als ik hem vraag wát er dan zo leuk is aan squash antwoordt hij:
‘Ik vind squash de allerleukste sport. Het is op ieder gebied heel compleet. Het fysieke deel is erg belangrijk; je moet snel zijn, je moet fit zijn, je moet sterk zijn en je moet flexibel zijn.
De techniek is misschien niet zo belangrijk als bij bijvoorbeeld tennis, maar er is beslist een grote technische uitdaging. Mentaal is het zwaar als je jezelf bij een toernooi moet opladen voor een volgende wedstrijd en zeker bij de huidige puntentelling (rallypointsysteem) dien je ieder moment scherp te zijn. Waar veel andere sporten voor 80 of 90 procent fysiek zijn, biedt squash juist heel veel op ieder vlak.’

Ik vraag hem hierna wat hij zijn beste wedstrijd ooit vond.
Marc: ‘Dat is absoluut de halve finale van het Nederlands kampioenschap 2006 tegen Lucas Buit. Ik had tot dan toe nog maar twee keer van hem gewonnen maar toen liep alles. Het was jammer dat Lucas in de vierde set opgaf; niet door een blessure, maar gewoon opgave. Het was al duidelijk dat ik ging winnen, maar in de uitslag staat toch opgave en je hebt dan het idee dat er dan een blessure aan de orde is terwijl dat niet zo was.
Hoe dan ook, het was ook een belangrijke wedstrijd omdat ik toen de finale haalde.’

Wat vind je van de huidige generatie topsquashers, nationaal en internationaal?
Marc: ‘Het spel is veel sneller geworden qua niveau. In de breedte is het ten opzichte van tien, vijftien jaar geleden ook erg gegroeid. Bij een toptoernooi met de wereldtop kunnen er nu tien winnen en dat was toen niet zo. Toen waren er twee die op eenzame hoogte stonden. Er is zelfs een periode geweest dat bij voorbaat al vaststond wie er won als die speler aan een toernooi meedeed.’

Moet squash Olympisch worden?
Marc: ‘Ja, absoluut, dat zou een heel goede stap zijn. Zeker qua bekendheid naar het grote publiek.’

Wat ik zelf een heel belangrijke afsluitende vraag vind, is hoe de squashsport er in Nederland voor staat. Wordt het voldoende gepromoot? Hoe denk jij daarover?
Marc: ‘Ik denk dat de promotie hier wel beter kan. Er gebeurt eigenlijk te weinig in Nederland op het gebied van squash. Hoewel de squashbond niet rijk is, kan er naar mijn mening veel meer gedaan worden aan promotie. Ga bijvoorbeeld eens met alle squashclubeigenaren, die serieus met squash bezig zijn, rond de tafel zitten en probeer van daaruit allerlei activiteiten te organiseren die het squash breder uitdragen.
Een paar jaar geleden was er een worldsquashday. De actie die de bond hieraan koppelde was dat mensen 10 procent korting konden krijgen voor een scheidsrechterscursus. Dat is natuurlijk eigenlijk een schandalige actie. Er zijn überhaupt al weinig mensen die squashscheidsrechter willen en kunnen worden en dan verzint de squashbond zo’n actie op zo’n mooie dag. Er zijn zo veel andere dingen te bedenken ter promotie voor het publiek of mensen die squash willen gaan spelen.
Je kunt bijvoorbeeld ook een landelijke squashdag organiseren en daaraan activiteiten en aanbiedingen te koppelen.
Wat de bond doet is een rondje langs de squashclubeigenaren maken en vragen of ze het lidmaatschapsgeld willen verhogen. Als je dan vraagt wat hier dan mee gebeurt, is dat eigenlijk niets. Ja, een heel dure trainer voor het Nederlands team mee bekostigen. Deze voorbeelden zijn een beetje hoe de bond erin staat, jammer.’

Dat het onderwerp Marc ter harte gaat, merk je aan het enthousiasme waarmee hij een en ander uitdraagt.
Marc: ‘Ik vind persoonlijk dat bijvoorbeeld een Tommy Berden best wel goed bezig is. Hij heeft een aantal sponsors en kan daardoor toernooien naar Nederland halen. Wat ook betekent dat hij sterke spelers kan boeken. Kijk, als je een groot squashtoernooi organiseert met 100.000 euro aan prijzengeld heb je alle wereldtoppers in huis. Je zult dus misschien aan meer sponsoring kunnen gaan werken.
De bond zegt dat ze ook wel bezig is om squash op de televisie te krijgen, maar dat ze daarin voortdurend teleurgesteld wordt omdat programmamakers het idee hebben dat squash niet goed in beeld te krijgen is. Wel, surf maar eens naar www.psasquashtv.com en kijk hoe het spelletje eruitziet met de juiste cameraopstellingen. Het is weliswaar een betaalkanaal maar je kunt er diverse kanten mee op. Je kunt er echter ook veel gratis highlights bekijken. Het is dus echt wel mogelijk. Misschien moet de squashbond de lat eerst wel wat lager leggen en regionale zenders benaderen. Die zijn daar, volgens mij, best wel voor te porren.
Hoe dan ook, ik vind dat de squashbond aan de basis staat van een betere promotie en zij zullen meer moeten gaan doen.’

Het was een prettig gesprek met Marc en ik vind het natuurlijk hartstikke tof dat hij nog zoveel met de club van plan is. Ik ben al heel veel jaren lid maar bij de vorige beheerder was de klad er behoorlijk in gekomen. Nu is de sfeer in Oudkarspel ontzettend goed en je merkt dat Marcs professionaliteit, zijn gedrevenheid en zijn passie voor squash, samen met de inzet van Rowenna, volledig in de club doorstraalt.
Zelf kan ik nog uitermate genieten als Marc zelf weer eens het racket ter hand neemt en meedoet tijdens een toernooi. Je wéét dat hij dan natuurlijk in de finale komt maar je verheugt je bij voorbaat al op het spektakel dat hij nog steeds op de baan laat zien.

Ik hoop dat deze column iets heeft bijgedragen tot het meer bekend maken van squash bij het grote publiek. Ik raad iedereen van harte aan om zelf eens te proberen een balletje te slaan. Squash is een fantastische sport voor iedereen!