Lekker samen sporten in bed

‘Dus u dacht dat bedden bedoeld zijn om in uit te rusten?
Dus u dacht dat bedden bedoeld zijn om in te slapen?
Dus u dacht dat bedden bedoeld zijn om de liefde in te bedrijven?’

Tja, dat kan natuurlijk allemaal wel, maar wist u dat er ook sport mee te beoefenen is? Dat noemt men een “beddenrace”. Wat moet het grote publiek zich voorstellen bij een beddenrace?
Volgens de officiële regels is een beddenrace: ‘een evenement waarbij twee deelnemers met een “bed” op wielen een parcours afleggen. Eén deelnemer ligt op het “bed” en stuurt, de ander duwt het bed voort. Zij wisselen elkaar om de afgesproken tijd af.’
U denkt nu natuurlijk iets in de trant van: ‘Eén of andere regiosport met een hoog zeskamp- of ter land, ter zee en in de lucht gehalte zeker? Ik kan u echter verzekeren dat het sportelement binnen een beddenrace bepaald niet onderschat dient te worden.

Het fenomeen beddenrace is eind jaren ’70, begin jaren ’80 ontstaan. Waarschijnlijk in Noord-Holland, dat laat ik in het midden. Feit is dat één van de eerste beddenraces gelopen werd in de gemeente Langedijk in Noord-Holland. Langedijk bestond in 1980 volgens historische bronnen 900 jaar en het zou feest worden in de gemeente. Er werd toen aan de inwoners gevraagd om ludieke dingen te bedenken om de twee maanden dat het feest zou gaan duren op te luisteren. Eén van de ideeën die werd aangedragen was “de beddenrace”. Vanaf dag één is de beddenrace van Langedijk de zwaarste en grootste beddenrace van Nederland.

Inmiddels is het beddenracecircuit uitgegroeid tot een landelijk iets. In veel provincies wordt er “gebeddenracet”. In het Noord-Hollandse zijn er veel wedstrijden, waarvan een aantal meetellen voor de zogenaamde “Gerard Engel beker”, genoemd naar een onlangs overleden, bekende sporter uit Langedijk. In 2010 zijn dit twaalf wedstrijden waaronder het officiële Nederlands kampioenschap te Warmenhuizen.
De Langedijker variant is echter een op zichzelf staande traditie en valt niet onder die bokaal. Wie de “Langedijker” wint, is vanzelf verzekerd van eeuwige roem. Deelnemers komen van heinde en verre om hieraan mee te mogen doen. Dit jaar vindt alweer de 31ste editie plaats.

Over de te leveren prestatie in Langedijk kun je kort zijn. Die is groot en sportief dien je dus ook wat in je mars te hebben wil je de volle race uitlopen. In de snelheidswedstrijd lopen zes categorieën mee:
- Topklasse: 17 t/m 35 jaar of vrijwillige inschrijving. Duur: 2,5 uur.
- Eerste klasse: 36 jaar en ouder duur: 2 uur.
- Seniorenklasse: 46 jaar en ouder duur: 1,5 uur.
- Jeugdklasse: 12 t/m 16 jaar duur: 1 uur.
- Ouder/kind klasse
- Ludiek duur: 2,5 uur.
Een klein voorbeeld van de prestaties: Het winnende koppel van 2001 liep 36 rondjes van 1720 meter. Dit houdt in dat ze in 2,5 uur, 36 x 1,72 km = 61,9 km hebben gelopen. Een ware topprestatie! De toppers van tegenwoordig lopen zelfs nog meer. Het zijn dus ware atleten, die beddenracers.

Het materiaal waarmee gelopen wordt, heeft in de loop der jaren een grote ontwikkeling doorgemaakt. In den beginne was het vaak nog een echt bed op wielen. Het springveren matras zat er nog wel eens op. De echte topsporters gingen mettertijd steeds meer aerodynamische bedden gebruiken, die ook steeds lichter werden. Sommige bedden worden zelfs door professionals in elkaar gezet en is het al aluminium wat de klok slaat. Goede koppels behalen met vaardige stuurmanskunst snelheden tot 35 kilometer. per uur.

Een beddenrace is een fantastisch gebeuren en zeker in Langedijk waar in de hoogtijdagen tegen de 100 koppels rondliepen. Allemaal door de straten en over de klinkers. Je ziet de ludieke bedden meestal stapvoets rondgaan. Daartussendoor rennen de snelle koppels die voortdurend “Rechts! Rechts!” roepen, om aan te geven dat de langzamere broeders naar rechts moeten gaan om voorrang aan hen te verlenen.
Rond het parcours is het gezellig druk. Mensen zetten stoelen aan de straten en bij sommige huizen bevinden zich zelfgebouwde biertentjes. Op de grote weide, het centrale gedeelte van de race, vinden optredens plaats van allerlei aard en is het goed van eten en drinken. De speaker ratelt meer dan drie uur achter elkaar door, teneinde een zo goed mogelijk beeld van de wedstrijd te geven. De deelnemers zwoegen voort en vergieten liters zweet op de (meestal) zwoele zomeravond.

Eind jaren ’90, raakte de beddenrace een beetje in het slop. De bezoekersaantallen begonnen wat terug te lopen evenals de belangstelling. Twee beddenracers hebben toen het idee opgevat om met een bed van Parijs naar Langedijk te lopen. Zij zouden dan in Langedijk aankomen tegelijk met de jaarlijkse wedstrijd daar. Hiermee wilden zij het beddenracen weer onder de aandacht brengen en tevens verbonden zij hun actie aan een goed doel, namelijk KIKA. Een ongelooflijke prestatie als je het mij vraagt. Je kunt een verslag bekijken op: www.vanparijsnaarlangedijk.nl .

Als ik in mijn eigen verleden graaf, weet ik dat ik meerdere malen met de vraag worstelde: “Zal ik een keer meedoen aan de beddenrace?” Ik denk dat ik redelijk sportief ben, maar de beddenrace is een zeer uitputtend spektakel. Het idee ketste dus evenveel keren dat het opkwam weer af. Toch blijft de wens nog stilletjes bestaan om ooit nog eens “de Langedijker” te lopen. Het is dat onderbuikgevoel weet u. Maar ach, het zal wel een onbevredigd verlangen blijven tot in lengte der dagen. Eigenlijk wil ik er alleen nog maar dit over zeggen:
‘Dus u dacht dat bedden bedoeld zijn om in uit te rusten?
Dus u dacht dat bedden bedoeld zijn om in te slapen?
Dus u dacht dat bedden bedoeld zijn om de liefde in te bedrijven?’
Eh … voor mij wel!

(Voor de liefhebbers: 28 augustus – beddenrace Langedijk. Zie: www.beddenrace.nl)