Rondtasten in andermans slip
Geachte zuster Elena,
Het is mooi geweest!
Dankzij jouw nobele sfeerimpressies liet ik mij overhalen te kiezen voor een blijvende gang naar het klooster. Mede om de eeuwigheid veilig te stellen voor degenen die mij dierbaar zijn. Een bestaan als broeder Jacobus. Katholieke kneus! Welnu, hedenmorgen heb ik een waardig kloek besluit genomen: ik treed uit. Na slechts drie weken ben ik weer monnik af. Losgeweekt van een zondige wereld is me verrekte slecht bekomen. Persoonlijke spulletjes, waaronder mijn cabrio, werden aan de poort meteen geconfisqueerd. Ook de gouden ring van mijn ex is pleite! Mijn beursje met waardeloze euro’s verdween in de zak van overste Adrianus. Omdat er in Vaticaanstad een gebouwtje strak in de verf moet. Minimaal 5x bidden per dag, volstrekte gehoorzaamheid, vrijwillige armoede en celibatair vegeteren. Zonde, zonde. Nog langer vanuit religieuze overtuiging afzien van het stichten van een gezin is mij echt een kruis te ver! Dat trek (…) ik niet meer.
Behoefte aan geneugten van het vlees (rund/vrouw), een (culinair) hoogstandje, twinkelende wijn (Bordeaux ‘69), een normale binnenveringsmatras en wat bekoorlijk ingerichte vierkante meters dragen bij aan dit slotakkoord. Bovenal: ik mis mijn computer. En nu, Elena, gaarne geen preken over hel en verdoemenis. Elke ochtend om 5 uur van je brits klauteren is om de donder geen sinecure. Wat nou, speciale dag- en levensinvulling. Die godvergeten monotone praktijk, helemáál gewijd aan beoefening van religie, doet mij stevig de das om. Zingen en boetedoening. Waarvoor in godsnaam. Ik ben de goedheid zelve. Oké; ik geniet van een kelkje of 2, 3, 4, 5. Zuig de inhoud van de verkeerde websites op. Dát is nu mijn bijdrage aan een betere wereld. Boetedoening daarvoor zou nu juist eeuwige dwaling zijn. Raak liever opnieuw verstrikt in alle mogelijke aardse geneugten. Het ‘leven’ in reinheid, rust, regelmaat en genotbeperking is voor mij een onhaalbare zendingsmissie.
Medestervelingen hier hebben een gemiddelde leeftijd van 90 jaar. Die zitten echt niet te wachten op mijn enthousiaste uiteenzetting over “De Huisvrouw” van Heleen van Royen. Stout lijkt hier een volkomen onbekende karaktertrek. Vrome medebroeders blijven een sinister volkje. Vlees noch vis. Feitelijk, man noch vrouw. Dat ‘vroegere’ rondtasten in andermans slip blijft verwerpelijk maar verrekte begrijpelijk. Wanneer hier het woord bisschoppenconferentie valt, staart eenieder amechtig in het niets, geeft zich in zijn cel over aan pijnlijke zelfkastijding en verdwijnt extra vroeg richting strozak. Alleen! Preventief de klok rond vasten is het motto van de bruine pijen. Mariabeelden zijn verplaatst naar een donkere nis en de beeltenis van de Heilige Vader is afgedekt met een replica van de Turijnse Lijkwade. Heiligverklaring van Wim Deetman is hier nu het parool. Broeder Creatus heeft een buste gebeiteld van de misbruikonderzoeker. De orde knielt devoot voor het borstbeeld. Het onderzoek naar seksueel misbruik binnen de RK-Kerk is hier het gebed van de dag.
De abt moest ernstig huilen toen ik hem hedenochtend het droeve nieuws van mijn zondeval kenbaar maakte. Schattig. “Ik had al zoveel warme gevoelens voor je ontwikkeld”, stotterde hij blozend. “Onze congregatie is al zo klein en jij bent ook nog zo héérlijk jong” Meneer preekt met glanzende ogen voor eigen parochie: ”Wie het kleine niet eert is ...!” Ik heb hem een internetaansluiting geadviseerd en het hazenpad gekozen. Voor een grotere geestelijke groei.
En dan die naam: Jacob. Mijn familie: “Jij gaat weer even normaal doen of anders …!” Ik sta nu opnieuw met beide benen op de grond. Heb mijn hoofd niet langer in de wolken. Wonderen zijn de wereld nog niet uit. Toer weer rond in mijn geliefde vijfwieler en begluur opnieuw verantwoorde sites. Pluk weer de dag. En God zag dat het goed was.
Groet, (ex-) broeder Jacobus.
