Nerds, comics en games
Beste lezer, ik moet je iets bekennen. Vergeet het stoere plaatje boven deze column en ban m'n dito citaatje uit je geheugen. Komt 'ie dan: ik ben een nerd. Zo, nu weet je het, ik ben gewoon een sloom mannetje, dat weliswaar geen lullig brilletje draagt of massa's lectuur verslindt, nee erger nog: ik geniet van comics. Je weet wel, die stripverhaaltjes over stoere mannen in maillots. Waar ik ook graag mijn nuttloze tijd aan verspil zijn games. Het liefst nog games met die comichelden erin. Er is echter één probleem...
...die games zuigen! Zolang de gamesindustrie bestaat zijn er al superheldenspellen gemaakt. Toch lukt het ontwikkelaars maar niet om de sfeer en de fantasie van de strips te vangen in een videogame.
Nu zou ik eindeloos kunnen filosoferen over de mogelijkheden die het medium comics bieden. Zo zouden de volwassen onderwerpen als kindermishandeling, boetedoening, wanhoop en racisme die in strips als Spawn: The Undead voorkomen, het prima doen in een game. Ik denk dan aan een spannende adventure. Maar nee, de diepgang van de Spawn-serie wordt genegeerd, en er wordt dan maar een halfbakken actiespel rond de cultheld in mekaar geflanst.
Ook zou ik kunnen bedenken wat voor mogelijkheden een Batman-spel zou bieden. De Dark Knight zou bijvoorbeeld niet missstaan in een wereld als GTA. Een verdorven oord waar prostitutie, willekeurige geweldsdaden en corrupte politieagenten in elk steegje welig tieren. Als de vleermuis zou je informanten kunnen recruteren, wat hoertjes redden van de Reaper en ondertussen The Joker in de gaten houden.
Als ik dan toch bezig ben met mijmeren, een Watchmen spel biedt ook talloze mogelijkheden. Een filmisch detectivespel waarin je een moord moet oplossen zonder bijzondere krachten. Hier en daar een beetje knokken, maar vooral meegesleurd worden door een sterk verhaal dat draait om personages en hun zwakheden.
In gedachten verzonken bedenk ik wat een echt Spidermanspel zou moeten hebben. Een nerd met superkrachten die in de loop der jaren ontdekt wat zijn toentertijd zo stoere klasgenoten zijn geworden: werkloze losers. Met de blauwe plekken nog vers in het geheugen denk je als Peter Parker terug aan het nut van je intellectuele bagage die je opdeed, terwijl je pestkoppen zich laveloos zopen in de kroeg.
Helaas blijft het bij dromen. Mijn favo helden blijven maar opdraven in vervelende spelletjes waar ze hun bestaansrecht danken aan hun rake klappen. Tot die tijd zal ik wel een echte nerd blijven, want mijn liefde voor strips blijft voor de buitenwereld gewoon suf. Totdat er een 'Revenge of the Nerds' game komt, beschouw ik die dappere dodo's maar als mijn helden. Jammer dat ze geen maillots dragen.
Ik zou nog uren kunnen doorgaan met het mijmeren over strips, maar ik doe het niet.
