De koffer in met Ryan
Om meer passagiers in een vliegtuig te persen, heeft luchtvaartmaatschappij Ryanair aan vliegtuigbouwer Boeing gevraagd om vliegtuigen zo in te richten dat een aantal passagiers staand vervoerd kunnen worden. Niet dat zitten in een Ryanair-toestel een waterbedervaring is, maar staan? In een vliegtuig? Het zouden een soort barkrukken moeten worden. Als er dan ook een bar komt in het vliegtuig… Ryanair doet erg zijn best om de bedrijfstak Comfort en Luxe af te stoten. En geef de prijsvechter eens ongelijk. Zo kun je voor een bedrag dat in het muntenvakje van je portemonnee past in bijna overal in Europa komen. Maar ik vraag me wel eens af of het bedrijf dit soort gekke ideeën zelf lanceert. Ik ga steeds meer vermoeden dat er ergens een gefrustreerde reiziger maandelijks een persbericht samenstelt waarin weer een vreemd plan van de Ierse vliegtuigmaatschappij de wereld in geholpen wordt. Iemand die voorafgaand aan een vliegreis bij de incheckbalie een koffer op de weegschaal zette en te horen kreeg van de Ryannah achter de balie dat vijftien kilo en driehonderd gram toch echt driehonderd gram teveel is. Ik stel me zo voor dat die passagier noch zin had twee onderbroeken in de vuilnisbak te gooien, noch er veel voor voelde om enkele tientjes toeslag te betalen en boos zijn koffer door de terminal gooide. Uiteraard eiste hij de manager te spreken. Die was niet aanwezig. Dan een andere persoon hoger op de Ryanladder. Ook niet aanwezig. Ja, wel aanwezig natuurlijk, maar die heeft wel betere dingen te doen dan lastige passagiers te vertellen wat ze al weten. De hoogste in rang was, zoals de procedures voorschrijven, de ondertussen minder glimlachende dame achter de incheckbalie. Dat frustreerde de reiziger zo dat hij maar besloot de taxi te nemen en zijn verdere leven te wijden aan het zwartmaken van Ryanair. Nog vaak moet hij terugdenken aan dat beschamende moment. En wat maakt hem nog meer gedreven in zijn acties? Hij zag achter hem in de rij een man die zeker veertig kilo zwaarder was. Die checkte in met een koffer van tien kilo. Per saldo was dat dus veel meer gewicht!
Zelf heb ik me ook een keer vergist in het gewicht van de koffer. Het is dan even mopperen. Heb je een halfuur in de rij gestaan om in te checken en dan mag je wat spullen overhevelen naar je handbagage en weer achter aansluiten. Eigen schuld, dikke bult, bedacht ik en sloot weer aan. Ryan zegt maximaal vijftien kilo en ik had de koffer thuis maar op de weegschaal moeten zetten.
De laatste keer op in een terminal tijdens het inchecken zag ik het weer gebeuren. Voor mij in de rij twee meisjes in paniek. De koffer was te zwaar. En recht voor de incheckbalie opent één van haar koffer om vervolgens zenuwachtig op zoek te gaan naar spullen die de reis ingaan als handbagage. Nieuwsgierigheid zit in de menselijke natuur en de hele rij vlieggenoten gluurde dus mee naar de inhoud van die koffer. Een dertigtal voyeurs (ik geef toe, mijzelf incluis) zag twee neptieten bovenop de tassen van de plaatselijke winkels liggen. En wij voyeurs keken elkaar aan. Zonder te spreken zeiden we synchroon ‘dat heeft zij toch niet nodig?’ Ik zag ook dertig vriendinnen en vrouwen norsig kijken. Zestig armen gingen demonstratief over elkaar. Als het meisje slim was, trok ze terplekke haar bovenkleding uit en stopte ze de neptieten voor haar echte in haar bh. Helaas voor de voyeurs was dat niet het geval.
Tijdje geleden zou Ryanair een heffing willen gaan vragen voor wc-bezoekjes. Poepen of piesen zou je paar centen gaan kosten. Dat verzint zo’n maatschappij zelf toch niet? Waarom? Meer inkomsten? Stel, je vraagt vijftig cent voor een unroyal flush, zeg maar normaal toilettarief zoals op een station. Stel, twintig zwakblazigen moeten hun zenuwkoffietje een kwartier na het opstijgen alweer kwijt. Dan verdient de maatschappij tien euro. Is dat de moeite?
Meer gekke ideeën worden aan de prijsvechter gekoppeld. Vetbelasting voor zwaardere mensen, bijvoorbeeld. Maakt het dan zoveel uit als er iemand van honderdtwintig kilo meereist? Een beetje Boeing weegt ruim 33 duizend kilo, netto. Verhoudingen… Ook zouden passagiers zelf hun koffers moeten gaan dragen. En wie weet horen we volgende maand dat we een euro in het gleufje naast het raampje moeten werpen om naar buiten te mogen kijken. Het zou zomaar kunnen dat we volgend jaar twee euro moeten neerleggen voor een kotszakje.
Ik vraag me serieus af of Michael O'Leary, de excentrieke topman van de luchtvaart-Aldi, echt zo gek is als een deur of dat er dus ergens een gefrustreerde reiziger valse persberichten verspreidt. Nieuwsmedia nemen die berichten toch wel over. Check en dubbel check is immers een journalistiek taboe. Dat hebben studenten communicatie van de Hogeschool Ede wel bewezen. Zij verzonnen een onderzoek waaruit blijkt dat het dagelijks eten van komkommers zorgt voor een toenemend concentratievermogen. Massaal trapten de nieuwsmedia erin. Bij de redacties gingen geen alarmbellen rinkelen. Komkommers in kommertijd? Communicatiestudenten? Hallohow…
Toch, die gekke ideeën van de Ierse vliegmachinisten zijn geen onzin. Ryanair heeft ooit écht wereldkundig laten maken dat dikke mensen meer zouden moeten betalen. En er is echt een persconferentie geweest waar een voorlichter aan journalisten heeft verteld dat passagiers binnenkort mogelijk zelf hun bagage mogen sjouwen. Ooit heeft op een vergadering in een Iers kantoor een aeroloog, of hoe noem je een vliegtuigmanagerdeskundige, een voorstel gedaan om een poep- en piestoelage te gaan vragen. En ik vrees dat de staanplaatsen niet verzonnen zijn door de man met de te zware koffer. Ik snap dat wel. Een retourtje Londen per vliegtuig is goedkoper dan een enkeltje Amsterdam Centraal – Amsterdam Amstel per trein. Of de trein is schandalig duur, of de prijsvechter probeert op alles een toeslag te vragen zodat de reis zelf spotgoedkoop wordt, of lijkt. Inderdaad, de trein is duur. Maar Ryanair spoort ook niet. Toch, je hoort mij niet klagen. Ik zie voor geen geld heel Europa. Ik ben niet dik, poep of pies nooit in een vliegtuig en heb geen problemen om mijn koffer dat laatste stukje ook zelf te sjouwen. En als ik voor drie euro naar Parijs kan vliegen, heb ik er geen probleem mee om een uurtje te hangen op een barkruk. Ik fantaseer er wel een tap bij.
Misschien een idee. Michael, lees je mee? Plaats bij de balies een scherm waarachter naïeve reizigers hun kofferbagage over kunnen hevelen naar hun handbagage. Boor een kijkgat en vraag drie euro voor vijf minuten spieken. Zet vervolgens twee meisjes met te te zware koffers in iedere rij. Dat levert je al snel zestig euro per vlucht op!
