Bombardement voor de Vrede
Als het aan Bush ligt is zijn tournee door het Midden-Oosten nog niet ten einde. Na een succesvol optreden in Irak, staat nu Iran op het programma. De man die zijn vakantie afbrak om een wet te ondertekenen die euthanasie op Terri Schiavo, een vrouw die al vijftien jaar in coma lag, te verbieden; gij zult niet doden. De man die regeert met de bijbel, sloeg de pagina met de Tien Geboden om tijdens de tevergeefse zoektocht naar massavernietigingswapens in de Irakese zandbak. Diezelfde man dreigt nu, voor de vrede, om strategische doelen in Iran, buurland van Irak, te bombarderen. Verenigde Staten, Israël, Rusland, Frankrijk, Groot-Brittannië, China, Pakistan en India. Stuk voor stuk landen die beschikken over Oppenheimers Deadly Toy. Niet om er gebruik van te maken, dat spreekt voor zich. Nee, alleen maar om te pronken met het resultaat van de wetenschappelijke vooruitgang. Als een Hummer op de oprijlaan waarvan de motor nooit gestart zal worden en waarvan de banden vrij van modder blijven. Een goed voorbeeld hiervan zijn de kemphanen Pakistan en India, die over en weer hebben gedreigd om de Hummer te starten ten einde hun relatie een stukje spannender te maken. Russisch roulette met kernkoppen.
Om het bezit van kernwapens te beperken is er in 1968 een zogenaamd non-proliferatieverdrag opgesteld dat is ondertekend door een groot aantal landen. Ook Iran heeft het non-proliferatieverdrag ondertekend en houdt bij hoog en laag vol dat hun nucleaire faciliteiten er louter voor vreedzame doelen zijn. Harde bewijzen dat er in Iran inderdaad aan een atoomprogramma wordt gewerkt ontbreken.
Israël daarentegen heeft het verdrag nooit ondertekend en beschikt naar alle waarschijnlijkheid wel over kernwapens mede dankzij hulp van de Britten. De Verenigde Staten en nota bene Israël, zelf dus illegaal in het bezit van dergelijke wapens, hebben echter de scenario's voor het Bombardement voor de Vrede al klaar liggen. De voorbereidingen zijn zelfs al lang in gang gezet middels het aan Israël leveren van onder andere bunker busters die uitermate geschikt zijn om ondergrondse Iranese nucleaire stellingen te bombarderen. Voor de vrede uiteraard.
Nu is de gekozen president Ahmadinejad van Iran niet echt het schoolvoorbeeld van een diplomatiek leider, maar een land als Pakistan is ook niet altijd het toonbeeld van diplomatie geweest. Het is nog steeds één van de hofleveranciers voor extremistische denkbeelden en heeft India gedreigd met het inzetten van hun kernwapens. In tegenstelling tot Iran heeft Pakistan (en ook India) dat non-proliferatieverdrag nooit ondertekend. Zonder al te veel gevolgen kon Pakistan echter in 1998, toen Bush nog niet aan de macht was, hun eerste kernwapens testen. Dus stelt het hele non-proliferatieverdrag niks voor. Pakistan kon vrijwel zonder sancties kernwapens ontwikkelen. De kernwapens van Noord-Korea, die het verdrag hebben opgezegd, worden min of meer gedoogd. Hoewel Israël niet erkent kernwapens te hebben, zijn er wel serieuze aanwijzingen voor. Dit zijn allemaal landen die vanwege conflicten met buurlanden in de verleiding kunnen komen om de wapens ook daadwerkelijk in te zetten. Maar dat doen ze natuurlijk niet, want daarvoor zijn die landen te (Westers) beschaafd. Toch?
Het zou daarom beter zijn om een verdrag op te stellen waarin landen ondertekenen dat ze zich conformeren aan de Westerse normen en waarden. Ieder land dat dat verdrag niet ondertekent, wordt door Bush als bedreiging gezien en mag niet over kernwapens beschikken. Die landen lopen jaren achter op onze normen en waarden, dan moet je ze geen Westerse vooruitgang in de vorm van kernwapens gunnen. Want wij gebruiken wapens alleen voor de vrede. Ons Westerlingen is immers bijgebracht dat die glimmende, grote en gevaarlijke terreinwagen altijd op de oprijlaan moet blijven staan en dat we er alleen maar mee mogen dreigen en pronken. Toch?
