Vamos a la Clinica

We kwamen al snel aan bij de kliniek. Hij was erg dicht bij waar we woonden dus dat was makkelijk. Direct ontfermden een aantal verpleegsters zich over haar. Ze kreeg een infuus aangelegd om het vocht weer wat op peil te brengen en nog wat andere middelen om de koorts te drukken. Al gauw werd duidelijk dat ze niet zomaar meteen weer met me mee naar huis mocht...
De onderzoeken waren zonder meer zeer grondig. bloed, urine, een diarree-monster en zelfs rontgenfoto´s werden gemaakt van haar buik.
Nadat dit allemaal gebeurd was had ik de niet gemakkelijke taak van het in-checken voor een ziekenhuisbed en een kamer. Met handen en voeten was ik ruim 3 kwartier bezig met het beantwoorden van vragen en het invullen van formulieren met een ziekenbroeder die werkelijk geen woord anders dan Spaans sprak. Mijn Spaans beperkt zich helaas nog steeds tot de standaardzinnetjes dus dat viel niet bepaald mee!
Gelukkig kwam het uiteindelijk allemaal goed en kreeg ze een comfortabele kamer met airconditioning, televisie en een eigen badkamer. "Dat valt niets tegen!" dacht ik bij mijzelf.