Trots op Hollandse moslims
Dit weekend was ik trots op de Nederlandse moslims. Natuurlijk loop ik de kans om uitgemaakt te worden voor een naïeve theedrinkende multicultiknuffelaar, maar soit. Het is een goed teken dat het overgrote deel van de Hollandse islamieten de commotie omtrent de anti-islamfilm Innocence of Muslims rustig aan zich voorbij heeft laten trekken. Op de Dam waren er een paar boeroepers en in de buurt van het Amerikaanse consulaat op het Museumplein maakten ongeveer honderdvijftig moslims gebruik van hun democratische demonstratierecht. Voor het laatste geval waren zelfs de notoire ordeverstoorders en democratiehaters (oh, ironie!) van Shariah4Belgium ingevlogen. Die kun je ook niks kwalijk nemen: als ik in langformeernatie België zou wonen, zou ik de democratie ook vervloeken.
Hoe dan ook, honderdvijftig demonstranten is verwaarloosbaar als je bedenkt dat er in Nederland honderdduizenden moslims wonen. Een demonstratie van de Hitlerverheerlijkers van de Nederlandse Volksunie trekt bijna net zoveel mensen. Uiteraard houdt dit niet in dat alle Nederlandse moslims de film goedkeuren of de maker een lang leven toewensen. Maar in ieder geval betekent het dat honderdduizenden moslims iets beters te doen hadden dit weekend dan zich druk te maken over een tranentrekkend slecht filmpje, gemaakt door een paar christelijke mafklappers. Velen verkozen de Ikea, sportclubs, theehuizen, familiebezoek of hangen op straat boven demonstreren tegen dit droevige filmpje. Terecht. Je gaat ook niet tegen een kleuterschool protesteren omdat de kindertekeningen de waarheid niet helemaal juist weergeven.
Het protestprutswerk Innocence of Muslims leidde wel tot gewelddadige protesten in veel Arabische landen en zelfs in België werden er honderden mensen opgepakt na betogingen. Het overgrote deel van de Nederlandse moslims verschilt niet van de Vinexnederlander die zich nergens meer echt boos over maakt. Na de demonstraties tegen kruisraketten begin jaren tachtig zijn er geen protesten meer geweest omtrent grote politieke keuzes of levensbeschouwelijke kwesties. Soms protesteert een beroepsgroep nog tegen ontslag of voor salarisverhoging. Een enkele keer wordt er een stille tocht gelopen. Maar in het algemeen wentelen we ons in ons eigen geluk. We klagen op verjaardagen en schelden een keer anoniem op internet, maar overwegend zijn we erg tevreden met onszelf, en vooruit, ook met de wereld om ons heen. De Nederlandse moslimgemeenschap vertoont in dit opzicht geen afwijkend beeld. Ook moslims zijn in de regel gewoon bezig met dagelijkse beslommeringen waarin vragen als “Wat eten we vandaag?” centraal staan.
Trots ben ik op de saaiheid en zelfgenoegzaamheid van de Nederlandse Vinexmoslims, ook diegenen die in de kansenwijken wonen. Uiteraard vinden zij waarschijnlijk hun wereldbeeld beter dan dat van anderen, maar dat vinden christenen ook. En joden en ongelovigen ook. Iedereen modelleert de wereld het liefst naar zijn zelfbeeld. Daar is niets mis mee. Demonstraties met een magere opkomst zijn een teken van een evenwichtige democratie. Extreme groeperingen mogen wat roepen, terwijl de rest tevreden het supermarktkarretje vult. Dat laat niet onverlet dat de kleine groep demonstranten helaas nog beperkingen aan anderen oplegt. Zo werd Amerikanen afgeraden in de buurt van het Museumplein te komen tijdens de demonstraties. Het is treurig dat dit nodig is. Mocht het zover komen dat dit soort groeperingen ook kunnen demonstreren zonder dat er potentieel gevaar voor anderen is, dan doe ik een vreugdesdansje. Eventueel op het exotische en 'tolerante' Islamitische eilandenrijk Malediven, want daar heeft de regering besloten dat mannen en vrouwen gewoon mogen blijven dansen!
