column

Dat is dan 64 euro rock en vijf euro servicekosten

Walter (Seborik)
Heerlijk de zomer, mooi weer en bergen festivals te bezoeken. Mooie line-ups zijn er weer voor de diverse muziekspektakels in binnen- en buitenland. Met goede moed zocht ik recentelijk met een wat oudere neef van mijn vader, een ex-hippie, het Arrow Rock festival uit om dit jaar te gaan bezoeken. Zomaar een dagje met lekker ouderwetse rock als Deep Purple, Uriah Heep en Status Quo. Niet de meest spectaculaire bands -die staan op de zaterdag-, maar wel legendarisch in hun genre, en bovendien altijd goed voor een flinke dosis vermaak. Bij het kaarten bestellen kwam ik er echter achter, dat een dagje Arrow Rock neer komt op bijna zeventig euro! Namelijk 64 euro voor het kaartje, en nog eens bijna vijf euro aan servicekosten.

Uiteraard ben ik mij er van bewust dat de prijzen door de jaren heen flink zijn gestegen, maar na een tijdje een wat rustigere periode te hebben gehad wat betreft concerten, viel dit mij pas flink op. In 2004 was een dagkaart Arrow 'slechts' vijftig euro, en als ik het mij goed herinner het jaar daarvoor nog minder. Dit jaar bijna dezelfde acts als jaren terug, en toch die prijsstijging die uit het niets lijkt te komen, met die belachelijke hoeveelheid servicekosten er ook nog eens bij. Alsof het niets is. Het is me al voorgekomen, dat ik vier euro servicekosten betaalde op een ticket van twaalf euro. Waar het geld van de servicekosten blijft, is me een raadsel, want hoewel de naam een nette afhandeling doet vermoeden, is het enige wat je van dat geld als consument terugziet, de ongeïnteresseerde blik van de baliemedewerkster, die al kauwgom malend op een knop drukt om je kaartje uit te printen. Omgerekend betaal je ruim tien gulden voor een hap vies smakende lucht.

Natuurlijk is omrekenen jaren nadat de euro is ingevoerd een doodzonde. Iedereen weet dat alles er duurder op is geworden, en omrekenen je alleen maar moedeloos maakt, omdat je er maar weinig aan kunt veranderen. Deze moedeloosheid, en onderdanigheid aan ongeziene prijsstijgingen is eigenlijk bedroevend. Het is een godswonder dat consumenten niet massaal stoppen om naar concerten of gelijksoortige evenementen te gaan. Ondanks de ferme kosten van alles wat met uitgaan te maken heeft, lijken mensen het er ook gretig voor neer te leggen. Concerten met de meest belachelijke prijzen zijn in een mum van tijd uitverkocht, en op internet worden nog hogere prijzen betaald voor tickets die particulier of via bedrijven weer door worden verkocht. Mensen komen toch wel, al moeten ze er een nier voor verkopen.

Ik vraag me werkelijk af hoe lang dit nog door zal gaan, en mensen zeggen geen zin meer te hebben om bijvoorbeeld veertig euro neer te tellen voor een concert van The Sisters of Mercy in de Paradiso. Misschien nog wel beter; een slimme ondernemer die het voor minder doet dan de rest en zo zijn rivalen aftroeft. Rebellie, volksopstand, en een slag in het gezicht voor de consument die mekkert dat zijn pak melk een euro kost, maar gretig 120 betaalt voor een kutplek bij de Rolling Stones.