Winnaar aanmoedigingsprijs Liefdesverhalen
Het verhaal 'Kay en Katalijne' van Diederik Smit is door jurylid Renske de Greef uitgeroepen tot de winnaar van de aanmoedigingsprijs voor auteurs tot 24 jaar. De winnaar van deze prijs ontvangt een abonnement op Passionate Magazine en mag deelnemen aan een workshop over voordracht van verhalen.
Door: Diederik Smit
Er werd niet meer gesproken. Niet door haar, niet tegen hem. Als hij nu iets onverstaanbaars zei, zou ze hooguit met wat medeklinkers reageren. Uit zijn tas haalde hij het briefje dat hij geschreven had voor het geval ze het daadwerkelijk uit zou maken. Hij meende niets van de inhoud, maar schoof het toch in haar richting. Zonder nog een woord liep hij het koffiehuis uit. Het kwam minder impulsief over dan hij had gehoopt. Ze keek hem na. De capuccino's moest ze nu zelf betalen, in tegenstelling tot wat hij haar tien minuten geleden nog beloofd had.
"Meneer, hoe oud bent u? Mag ik u een vraag stellen?" De enquêteur had die vragen in een andere volgorde moeten stellen en bovendien was Kay woensdag nog jarig geweest en moest hij even nadenken over de eerste vraag. Verward stotterde hij van nee. Hij loog dat hij haast had en slenterde dromerig verder. Hij had genoeg aan de vragen in zijn eigen hoofd. Hier in Hoog Catharijne riep alles herinneringen op. Buiten de naam van het winkelcentrum deed ook de geur van patat aan Katalijne denken. Hij dacht aan de patatzaak waar ze elkaar voor de tweede keer hadden ontmoet, voor het eerst hadden herkend. De naam van de zaak bracht hem weer op die avond dat ze zo moest lachen om zijn anekdote over die bekende acteur, die ooit derde was geworden bij zijn eigen look-a-like-contest. Vervolgens probeerde hij haar het verschil tussen Monte Carlo en Monaco uit te leggen, maar hoe minder hij uit zijn woorden kwam, hoe harder ze moest lachen. Hij had zijn hele leven in die ene zin willen blijven steken. Zelden voelde zielsgelukkig zijn zo goed. Het was dezelfde avond dat ze haar portemonnee was kwijtgeraakt en hij haar een lift naar het station had gegeven. Hij betaalde haar treinkaartje. Ze had gezegd dat ze hem echt nog terugbetalen zou...
Kay liep het overdekte winkelcentrum uit, het ondemocratische weer leek hem niet te deren. Hel zonlicht bescheen de straten, maar in de verte waren al donkerpaarse wolken te zien. Op straat verweet hij iedereen Katalijne niet te zijn. Het zag grijs van de meisjes met dezelfde winterjas als zij. Even keek hij naar een meisje dat een beetje op haar leek. Ze was het niet. Ze werd het ook niet, hoe lang hij ook bleef kijken. Het begon regen te sneeuwen. Even zocht hij naar een regenboog, maar hij kon nu zelfs de zon niet meer vinden. Hij bedacht ineens dat hij wel degelijk weg wilde, al heel lang. Hij draaide zich om, meende alsnog wat hij zo heldhaftig had geschreven:
Liefste Kat,
Als je dit leest ben ik al vertrokken en nee, ik kom niet meer terug. Ik zal je niet de kans geven me dit te vergeven. Je hebt het kennelijk zo gewild...
Kay
P.S. Ik krijg nog geld van je...
Het eerste wat hij zag, toen hij zich had omgedraaid, waren de lichtbruine ogen van Katalijne. Ze keek hem aan, zwijgend in de regen. Ik houd van je, had hij willen zeggen, had hij willen denken. Hij verdronk in zijn schoenen. "Ik ook van jou...", sprak ze beslist. Vol ontroering glimlachte Kay, voor het eerst sinds woensdag. Koelbloedig werd zijn lach beantwoord: "Ik krijg ook nog geld van jou..."
De tweede genomineerde voor de aanmoedigingsprijs was FOK!s eigen Twinky met het verhaal Slaapkamer.
Door: Twinky
Voor: Tamay
Zachtjes duw ik de deur open, om hem niet wakker te maken, en even zachtjes sluit ik de slaapkamer weer af van de buitenwereld. Ik zet mijn tas tegen een stoel en trek mijn schoenen uit. Als ik er één net iets te hard op de grond neerzet, draait hij zich mijn richting op. Ik kan het niet laten om even naar hem te kijken. Zijn armen heeft hij stevig om het opgefrommelde deken geklemd, een been eroverheen geslagen. Zijn favoriete slaapshirt is een opgekropen, wat mij een uitzicht geeft op een witte boxershort en een randje huid met een paar lichte haartjes.
Ik trek mijn sokken uit, en leg ze opgerold netjes naast mijn schoenen. Hij heeft, zoals altijd, zijn sokken nog aan. Omdat hij nèt niet onder het deken past, zijn zijn tenen anders ijskoud. Vandaag zijn het donkerblauwe sokken, meestal zwart.
Na even te hebben geprutst met de knoopjes, kan mijn spijkerbroek op de stoel. Een spijkerbroek die we samen gekocht hebben, een paar maanden geleden in de stad. Nou, eigenlijk wist ik al dat ik die wilde, en hoefde hij alleen maar mee om goedkeurend te knorren, mee te betalen en achteraf gezellig iets te drinken.
Met één zwaai trek ik mijn trui over mijn hoofd. Ik maak m'n bh los en trek een schoon slaapshirt aan. Wat dat betreft zijn we allebei hetzelfde. We slapen altijd in een shirt en een onderbroek. Soms gaat het nog even aan, maar tijdens het daadwerkelijke slapen willen we allebei iets aan hebben.
Als ik mijn knie stoot tegen de stoel, klinkt er een snurkje vanuit het bed. Hij klemt het deken nog wat steviger tegen zich aan en krult zijn teen wat verder om de onderkant heen. Er komt nog een snurkje, en zijn neus rimpelt een beetje. Zijn wimpers trillen een beetje.
Even verdwijn ik in de badkamer om mijn gezicht schoon te maken en mijn tanden te poetsen. Mijn tandpasta is op, en daarom pak ik voor één keer die van hem. Hij gebruikt altijd een blauwe gel, en daar houd ik niet zo van, maar zo af en toe is het niet erg.
Terwijl ik de smerigheid van een dag hard werken van me af poets, verheug ik me al op het moment dat ik bij hem in bed kruip, lekker warm en dicht tegen hem aan.
Ik spuug mijn blauwe kwakje in de wasbak, spoel de tandenborstel af en loop op blote voeten terug naar de slaapkamer. Opnieuw sluit ik de deur, maar nu kan hij erop rekenen dat 'ie een paar uur dicht blijft.
Zachtjes trek ik het deken uit zijn armen, omdat het voor mij zonder te koud is. Even gaan zijn ogen open, maar hij sluit ze weer, met een zucht als hij ziet dat ik het ben.
Op mijn knieën gooi ik het deken over hem heen en kruip dan dicht tegen hem aan. Slaapdronken geeft hij me een kusje in de richting van mijn mondhoek en slaat armen en benen om me heen, net als bij het deken. Ik draai me met mijn rug tegen zijn buik, en geniet van zijn warmte. Even geniet ik van het moment, maar zodra ik hem in mijn haar voel ademen voel ik mezelf wegdoezelen.
Kijk voor meer liefdesverhalen op Hetliefdesverhaal.nl
