Konferenz
De Nederlandse voetbalbond gaat de oranje Wehrmachthelmen in de Nederlandse stadions weren. Voorts zullen ze overleg met de Duitse autoriteiten plegen, hoe dit euvel deze zomer tijdens de wereldkampioenschappen gaan aanpakken. Bij het vernemen van de smakeloze actie van een geldbeluste zakenman of vrouw, schudde ik mijn wijze hoofd. Naïef als ik ben, dacht ik 'slechte investering'. Toen bleek dat de zakenman of vrouw daadwerkelijk een gat in de Nederlandse markt had gevonden, schaamde ik me diep. Wie koopt nu zoiets?
Voor het eerst begrijp ik wat Jan Peter bedoelt met het WAARDEN en NORMENdebat. Wat heb ik onze premier tot op heden onderschat. Ik zal hem vanaf nu met alles wat in mijn vermogen ligt ondersteunen, te beginnen met deze column.
De oranje helmen dus. Onbegrijpelijk om zoiets te bedenken, onvergeeflijk om ze te kopen. Hulde dus aan de (voetbal)autoriteiten die in actie komen om de beledigende wansmaak te pareren. Het verwijt van de voorstanders van de oranje helmen aan het adres van de voetbalbond is dat ze geen humor hebben. Een plaat voor je kop om zoiets te beweren. Wie trouwens wel humor hebben zijn de Duitse autoriteiten die vooralsnog geen bezwaren zien. Dat is het toppunt van humor, je hoeft niets te doen en je laat een horde mafketels zich zelf mondiaal voor gek laten staan. Chapeau voor de Duitse autoriteiten om het maar eens in goed Duits te formuleren.
Ik zou het wel eens om willen keren. Als de Duitsers nu eens zoiets zouden doen naar de Nederlanders. Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen. Wat ik me nog wel kan herinneren is het bezoedelde beeld van 'Frau Antje' uit de jaren negentig. De frisse Hollandse kaasmeid met lange blonde haren, jarenlang het toonbeeld van kwaliteitsproducten uit het 'gemütliche Holland' was als spotprent in een keer getransformeerd. Een spuitende, blowende en seksbeluste afgeleefde sloerie symboliseerde het Duitse beeld van de Nederlanders. Ik herinner mij dat dit in Nederland enige beroering met zich mee heeft gebracht. Maar goed het was een spotprent en daar kunnen we mee uit de voeten.
Of wat te denken van het idee dat Nederland een wereldkampioenschap zou organiseren en, ik noem maar een dwarsstraat, West-Afrikaanse landen, Suriname en Indonesië hebben zich geselecteerd voor deelname? Blij als de bewoners van desbetreffende landen zijn togen ze vol humor naar de Nederlandse stadions. De West-Afrikanen nemen als lolletje een met bloed doordrenkte ketting mee als herinnering aan hun voorouders die massaal zijn ontvoerd door Nederlanders om als slaaf te werken in bijvoorbeeld de Verenigde Staten of Suriname. De Surinamers herinneren de Nederlanders er fijntjes aan dat zij het produkt zijn van die slavenhandel. En ook de Indonesiërs met een beetje gevoel voor historie, kunnen hun humoristische kanten tonen aan de Nederlanders. Met name in het geval van de laatste groep is er niet eens zo heel veel historisch besef nodig en hoef je nog niet eens zo heel ver weg te duiken in de geschiedenis. O, o, o, wat zullen we lachen.
Zonder nu te pleiten voor een loze sorry-cultuur over de wandaden van onze voorouders, ben ik ervan overtuigd dat genoemde acties niet erg gewaardeerd zullen worden in Nederland. Door mij in ieder geval niet. Waarom zouden wij ons dan zo smakeloos gedragen in Duitsland? Om de vermeende goede naam van de Nederlandse voetbalsupporter te grabbel te gooien? Onwillekeurig moet ik dan aan de woorden van de vader van Theo van Gogh denken: "Theo je mag het wel doen, maar je hoeft het niet te doen."
Dus Oranjesupporter, je mag het misschien wel opzetten, dat gekke helmpje, je hoeft het niet te doen. Dus voor wie kaartjes heeft kunnen bemachtigen deze zomer stel ik voor om een mooie Lederhosen te kopen en deze oranje te verven. Een lollig 'Jäger'-hoedje, eveneens in oranje, completeert het voetbalsetje. Dat kunnen de Duitsers vast waarderen, die Lederhosen-Konferenz aus Holland. Ik ben dan blij, Nederland staat mondiaal niet voor gek en ook, en dat is niet onbelangrijk, Jan Peter blij. Iedereen blij.
