1. Ben de Leider en de proloog

"Waar gáát dit over?!", verzuchtte Ben de Leider, terwijl hij aan zijn zak krabde.
Hij nam een slok koffie, en leunde achterover in zijn stoel. "Nostradamus is volledig overschat", mijmerde hij, "Zijn zogenaamde voorspellingen kloppen doorgaans tot het jaar 1503, zijn geboortejaar. Na 1503 gaat hij volledig de mist in. Over mist gesproken: Nostradamus had met zijn talent beter weerman kunnen worden.
Dat had een hoop ongelukken op de weg kunnen voorkomen. Het befaamde huifkarincident van Francois Boulanger in 1535 bijvoorbeeld, waarbij het linkerwiel van diens huifkar voor een stoplicht klem was komen te zitten tussen twee klinkers en één medeklinker op de straatroute Paris-Roubaix. Het was mistig, dus toen het stoplicht op groen sprong was het voor de achterliggende bumperklevers te laat. "Groen! Groen!", riepen ze nog tegen de klemzittende Francois Boulanger, maar het was al te laat. Het gevolg liet zich raden. Een 'Kettin-gb-tsi-g'!

Maar nee, de ziener Michel Nostradamus was geen weerman, hij deed alleen aan lange-termijnvoorspellingen. Dat ie liever een middel tegen mijn jeukende scrotum had ontwikkeld!" Ben de Leider graaide in zijn balzak. "Gelukkig, nog steeds twee ballen. Altijd nog meer dan die mislukte Weense kunstschilder (1889-1945). Die had behalve één volk en één rijk ook maar één teelbal."

Ben de Leider ging weer voorover zitten om verder te lezen op het verfomfaaide briefje dat hij via de ouderwetse post had ontvangen.

"Geboren op de drie maal zesde dag van zesde maand
Onder het astrologisch teken van de gespleten Gemini
Zal deze mogelijke antichrist wispelturig regeren, gelijk het gekozen paard
Van de waanzinnige keizer Caligula"
_{(Nostradamus, 946e kwatrijn)}

Ben legde het vel neer op zijn bureau, en strekte zich geeuwend uit. "Wat een gezever! Wat heeft dat paard van Caligula er nu weer mee te maken?" Hij keek naar het schilderij naast de deur van zijn werkkamer. Daar hing het: 'Het paard van Caligula', een échte Van Meegeren, althans: dat had hij lange tijd gedacht. Later bleek het een Ravensburger te zijn, met een geschatte marktwaarde van 2 Euro en 65 cent. Maar Ben vond het een mooi schilderij. En daar ging het om. "Typ maar eens: "Ben de Leider" (met aanhalingstekens) in op 'Google', en zoek op afbeeldingen. Bij de tweede link heb je al een verzameling paarden waar je niet goed van wordt.. Puur toeval, overigens."

De kaart van Europa lag al sinds gisteren opengevouwen op zijn bureau. "Iemand speelt een spelletje met mij", dacht Ben, terwijl hij aan zijn kin wreef. "Ik zal dat spelletje meespelen. En winnen!"
Hij greep drie dobbelstenen, schudde ze, en wierp ze op de landenkaart. "Met vijfentwintig legers over naar.." Ben de Leider dacht even na, en glimlachte..
De dobbelstenen rolden ieder een kant op. Eén dobbelsteen kwam terecht op Duinkerken, de tweede op Bremen, de derde op Trier.
Drie zessen: maximale score

Het was de goede dag.

Ben de Leider stond op, liep naar zijn raam en zag met een grimmige blik dat de zon buiten voor hem scheen.

En hoewel Nostradamus voor heel West Europa een warme lentedag had voorspeld (met enkel hier en daar wat optrekkende mist), barstte in Duinkerken, Bremen en Trier op datzelfde ogenblik een geweldig onweer los.

(wordt vervolgd)