Sjefs gedachtengoed

Sjef is het zat met het alsmaar toenemende geweld in de mooie stad waarin hij leeft. Hij heeft besloten het niet meer te pikken en dat had nogal wat gevolgen voor zijn directe omgeving.

Zo is Sjef eens door de politie opgepakt toen hij een drugsdealer had neergeslagen. Dankzij dat zijn schoonmoeder garant voor hem stond is hij toen weer vrijkgekomen. En op een willekeurige werkdag in een willekeurige bus naar de arbeidsstek kwam onze Sjef tot de conclusie dat het noodzakelijk was om een medelander vol op zijn bek te meppen toen de desbetreffende medelander niet in staat bleek te zijn een geldige strippenkaart te tonen. Wist sjef veel dat deze goede man een controleur bleek te zijn ? Altijd lachen met Sjef. Hij heeft het beste met ons voor. Gelukkig voor Sjef , negeerde iedereen de gewonde man.

Maar Sjef heeft nagedacht en heeft een schitterend idee uitgebroed tijdens zijn nachtelijke tv en surfsessies. Hij kwam tot de conclusie dat het nogal weinig zin heeft om je voor je medemens in te spannen, want deze doet toch niets voor je terug. Egoïsme viert hoogtij in het vrolijke Nederland.

Sjef kocht een taser. Een handig apparaatje waarmee je snel iemand kunt uitschakelen. Ook de politie , mocht dat nog eens nodig zijn. Een ferme stroomschok garandeert , dat ten minste een paar ledematen van je tegenstander even de controle kwijtraken. Met een simpel gebaar en een druk op de knop was onze superman nu in staat van zich af te bijten. Het bleek verbluffend goed te werken , alhoewel 2 marokkanen kronkelend en spastisch bewegend na een paar minuten wel gaan opvallen in het openbaar vervoer. Gelukkig voor Sjef doet de rest van Nederland meestal dat zijn neus bloedt en de andere marokkanen durven toch niets te doen. Ooit een marokkaan vrijwillig naar de politie zien gaan ? Sjef niet in ieder geval.

Blij dat Sjef was ! Zijn apparaatje had success en hij voelde zich zo veilig als het maar kon. Niemand kon en wilde Sjef tot de normale orde roepen. Soms werd er wel eens door een bejaarde gesuggereerd dat het beter was als hij eens 112 of 0900-TUIG belde , maar even dreigen met het knopje was voor menig bejaarde voldoende reden om zijn mond te sluiten. De grote agressor regeerde in zijn omgeving.

Toen duidelijk was dat Sjef zijn standpunt niet zou wijzigen heeft de plaatselijke buurtvereniging een vergadering belegd. Het bleek inderdaad dat de meeste mensen zich een stuk veiliger voelden over straat. Vooral als Sjef daar niet liep. Met die marokkanen kon je tenminste nog proberen te praten , maar Sjef drukte liever meteen op de knop. Er werd voorgesteld om een wet aan te nemen om de taser in de hele buurt in te voeren. Iedere buurtbewoner had nu de mogelijkheid om een taser aan te schaffen. Met korting.

Sjef was boos ! Nu kon hij zich niet meer veilig voelen met zijn wapen. Het effect van deze besluitvorming was dat er binnen de korste keren niemand met elkaar communiceerde en bij enige onraad al de duim op de knop had klaarstaan. Sjef besloot tot hardere maatregelen.

Hij schroefde de taser open en ontdekte dat de electronica in het schatje behoorlijk opgevoerd kon worden. Normaliter stelde het apparaat je in staat om iemand eens goed te verlammen of te laten schrikken, maar Sjef ontdekte meer. Hij ontdekte een manier om iemand te doden.

Trots op zijn modificatie liep onze vriend weer met opgeheven duim-op-de-knop door de volksbuurten. Bij de gerinste waarneming van niet werkende medelanders of communicatie drukte hij op zijn opgevoerde taser en met een gesis verkoolde zijn medelander. Sjef had macht en de buurt wist het , maar omdat niemand reageerde tegen zijn vredesmissie was er ook geen reden voor het justitiële apparaat om in te grijpen. Er moet immers eerst een aanklacht zijn. Angst is macht. Werken deed Sjef allang niet meer. Even dreigen met een druk op de knop was voldoende voor de bijstandsambtenaar om de uitkering te verviervoudigen.

Koning Sjef de eerste regeerde over zijn vrijstaat , totdat ook de buurtvereniging achter het geheim van het opvoeren kwam. Na verloop van tijd had ook de rest van de buurt een opgevoerde taser. Niet dat ze hem gebruikten ; Daar waren ze allemaal veel te bang voor , maar het werd wel veiliger op straat. Stil ook trouwens. Erg stil. Ach.

Angstige werkloze Sjef keek achter de gordijnen naar alle anderen die ook achter de gordijnen gluurden. Hij durfe allang niet meer over straat nu iedereen zo'n opgevoerd mormel had aangeschaft. Hij voelde zich nog wel veilig in zijn eigen appartement , maar er zou toch een dag komen dat het toiletpapier op was , of erger nog . hij zou toch een keer zijn hond moeten uitlaten. Het beest begon nu toch wel erg te stinken. Maar één voet naar buiten en onze held kon wel eens door een taser van de buurman geraakt worden. Wat moest hij nu ?

De oplossing die hij had verzonnen bleek geniaal. Sjef bestelde via internet een geweer. Op Ebay kon je makkelijk een mooie Remington kopen. Na een week en een verkoolde postbode had hij het wapen in bezit. Trots sjorde Sjef de honderiem aan zijn viervoeter , pakte zijn geweer , wat extra kogels in de binnenzak en het uitlaten kon beginnen. Wat was het toch een mooie zomerdag in het park. Lekker rustig en vredig. Met een glimlach nam de nieuw gekroonde koning plaats op het bankje en keek mijmerend naar zijn vrolijke hond.

Ach wat lief .. daar komt een ander hondje aan. Al snel besnuffelden de hondjes elkaar. Eerst nog wat onwennig en daarna klonk het gekef en geblaf door heel het park. Ze bleken ruzie te hebben over een bal en al gauw had Sjef zijn tweeloop in de aanslag. Even richten en .. plotsklaps keken de honden elkaar eens goed aan. Na wat geblaf over en weer gaf Sjef's hond de bal aan de andere hond en liet het beestje vrolijk spelen. Na een minuutje gaf de andere hond de bal weer terug aan die van Sjef. Sjef wachtte af en legde na een tijdje het geweer weer neer.

Even keek hij hoe de honden blijkbaar hadden afgesproken wie en wanneer ze met de bal konden spelen. Het leek net of ze hadden geleerd met elkaar te delen. Met grote ogen keek hij toe hoe twee vreemden in eenzelfde wereld prima met elkaar overweg konden.

Vervolgens gingen de honden samen spelen. De een blafte van blijdschap tegen de ander en na een kwartiertje met elkaar te hebben gespeeld besloten de primaire instincten het van de beesten over te nemen. Met een gekreun en gehijg van jewelste nam Sjef's labrador plaats op de teckel. Sjef keek met tranen in zijn ogen naar zoveel liefde , pakte zijn geweer en schoot zich door zijn hoofd.

De buurtvereniging heeft de beide honden geadopteerd en de 9 kleintjes verdeeld onder de buurtbewoners. Alle tasers zijn vernietigd en Sjef is onder luid gejuch begraven. Op zijn steen staat het volgende te lezen , "Hij vocht voor de vrede , maar wist niet van ophouden"