Keroppi en haar internetverbinding

Ja dames en heren ik weet dat ik me schuldig maak aan het niet regelmatig laten verschijnen van mijn stukjes. Eigenlijk had ik mezelf opgelegd om elke zondag een nieuwe te schrijven maar helaas de laatste tijd heb ik ook zondagen gewoon iets anders gedaan.
Nou heb ik natuurlijk een mooi excuus hiervoor, en wel: tentamens! Jaja 2 weken heb ik in een sociaal isolement geleefd. Dat het toentertijd mooi weer was moest ik aannemen van Erwin Kroll aangezien ik zelf de hele dag in de bibliotheek van de universiteit zat te studeren.
Maargoed, die ellende is voorbij, mijn leven begint zich te stabiliseren (nee ik ben niet rijp voor de psych) en hier is weer een nieuw stukje.

De eigenlijke reden dat ik nu in Microsoft Word zit te typen is dat ik weer eens grote problemen heb met mijn internet provider. Nadat ik al 13x om de 5 minuten mijn computer moest rebooten heb ik het surfen maar opgegeven en Word opgestart. Even niet afhankelijk van de grillen van mijn internetprovider en ook nog eens een uitlaatklep voor mijn ergernissen.

Even moest ik ook weer terugdenken aan de tijd dat we net internet hadden. Dat is ondertussen echt al weer een jaar of 7 terug. Op onze computer met Windows 3.11 had mijn vader Netscape geïnstalleerd en een soort van kennismakingsabonnement bij Plannet Internet afgesloten. Zo een abonnement hield in dat je 2 uur (ja jongens dat is geen typfout) per maand mocht internetten voor het luttele bedrag van 10 gulden.
Alles wat je eroverheen ging moest je bij betalen.

In het begin ging het reuze goed, naast de computer lag een briefje waar ik steeds op noteerde hoeveel minuten in op internet had gezeten. Maar ja, wat was er zoveel jaar terug nou te vinden op internet. Nog niet zoveel als nu, dus meestal had je het na een kwartiertje per keer toch echt wel gezien.
Toen ik het chatten ontdekte ging het al minder. Het staat me echt nog helder voor de geest hoe ik (een jaar of 14) en mijn vader voor het eerst een chatprogramma op hadden gestart en vol extase waren toen bleek dat de mensen op het schermpje echt reageerden op ons "hallo".
Algauw had mijn moeder (het financiële brein) door dat een 'compleet' abonnement toch wel voordeliger was dan elke keer al die uren die wij over ons 2 uurs-limiet zaten bij te betalen. Dus we kregen een volwaardig abonnement.

Niet alleen mijn moeder was daar blij mee, KPN ook, wat er weer voor zorgde dat mijn moeder weer minder blij was. Als ik na schooltijd een KPN nota op de deurmat zag liggen was ik uit voorzorg maar alvast poeslief tegen mijn moeder.
Niet dat het zulke exorbitante bedragen waren, ik geloof een 100 gulden per 2 maanden, maar genoeg voor mijn moeder om zich behoorlijk over op te winden.

Dus ik moest op 'rantsoen'. Per week mocht ik maar 2 uur internetten. In het daltarief wel te verstaan. Nou had mijn moeder er geen kookwekker naast staan dus daar was toch al gauw tot een half uurtje bij te smokkelen. Maar ik schat mijn moeder wel zo hoog in dat ze dat wel stiekem had ingecalculeerd.
En tsja, onder het mom 'wat niet weet, wat niet deert' wilde ik ook wel eens 's middags als ik vroeg uit was, en mijn moeder op kantoor zat, het telefoonsnoer uitrollen.

Op een gegeven moment zijn we overgestapt op kabelinternet. Een geschenk uit de hemel in eerste instantie. Dag en nacht online voor een vast bedrag (ik merk dat ik onbewust gewoon een reclame slogan neertyp, arme ik, gebrainwashed door reclames). En opzich was het dat in eerste instantie ook.

Niet meer vrezen voor KPN-enveloppen, geen 2 uurs-limiet, geweldig!

Maarja, we weten dat sprookjes helaas niet bestaan. Dus ook wij leefden niet lang en gelukkig. Wat internet betreft.
Veel van mijn stadsgenoten hoorde ik al klagen over de desbetreffende kabelprovider uit Naaldwijk (stelletje boeren ). En langzaamaan kwamen de klachten richting onze wijk. Het ging langzaam, het viel om onbegrijpelijke redenen plots uit. Kortom, irritatie alom.

Na naar een iets duurder abonnement overgestapt te zijn leek het weer allemaal koek en ei tussen ons en de kabelprovider. Maar vandaag de dag is het echt een drama.
Er zijn goede dagen hoor, dan valt de verbinding nauwelijks uit en kun je zorgeloos internetten. Maar op dagen zoals vandaag, zondag, lijkt het wel of iemand met de on/off switch aan het spelen is. Constant is de verbinding *floeps* weg om na een herstart weer aanwezig te zijn. Het ergste zijn de momenten dat je 3x na elkaar meemaakt dat op het moment dat de computer opgestart is en jij op 'explorer' wilt drukken meteen de verbinding eruit keilt. Reuze grappig...

Maargoed, we zitten in een soort 'take it or leave it' positie. Terugschakelen op internet via de telefoonlijn is geen optie, dus we schikken ons lijdzaam in ons lot.

Maargoed, mijn frustraties zijn weer geuit. Eens kijken of internet meewerkt zodat ik dit stukje op de weblog kan neerzetten.