TARA's Frankrijk tour: Dag 4: Naar Toulon

TARAraboemdijee
Rise and shine. De zonnestralen proberen door de gordijnen heen de hotelkamer binnen te komen. Over een uurtje vertrekt mijn trein. Cornee en ik staan zo buiten, maar dan is het wachten op Michaël die we al niet meer hebben gezien sinds het concert de avond ervoor. Ik loop weer naar binnen en klop op zijn deur. Hij doet open, heeft alles gereed en we vertrekken richting station. We zwaaien Cornee nog even uit die met zijn motor richting de Middelandse Zee reist. Wij echter, pakken lekker de TGV. Tijdens de reis laat Michaël dan zijn speciale Within Temptation items zien (waaronder de Restless single). Over sommige items ben ik zeer verbaasd en schrijf dan ook op wat er nog op te zoeken is voor mij. Maar aan de andere kant weet ik hem te vertellen dat er nog drie cd's zijn waarop Sharon een bijdrage levert. Waaronder twee van de Heideroosjes. Erg humoristisch is dan ook zijn poging dat uit te spreken. Ik moet me inhouden om hem niet te vertellen over een bepaalde bootleg die ik de dag ervoor heb gekregen, aangezien hij hem nog zal krijgen.

De trein raast verder, Avignon. Terug in de Provence. Hier ben ik al in geen 4 jaar meer geweest. En ik kijk mijn ogen uit. Ik heb dit altijd al een mooie omgeving gevonden. Ik ben blij dat ik terug ben, ook al is het maar voor korte tijd. De trein gaat door tunnels, over dalen en langs dorpjes. Dan opeens verschijnt even snel een bekende Romeinse boogbrug. De Pont du Gard. Goh, ik wist niet eens dat je die vanuit de trein kon zien Maar even snel als hij verscheen was hij ook alweer verdwenen. Michaël en ik hebben hele leuke gesprekken. We hebben ondertussen adressen uitgewisseld en lijstjes met wie wat nog zoekt. (ondertussen ligt hier een leuk stapeltje cd's wat binnenkort naar Frankrijk wordt verstuurd). En dan komen we bij Marseille en zien we dan eindelijk de Middelandse Zee. Michaël vraagt wat Mer Mediterannee in het Nederlandse is, dus even later probeert hij 'Middelandse Zee' uit te spreken. In Marseille stappen we over op de stoptrein naar Toulon. En drie kwartier later staan we dan ook daar op het station. Ik moet nog even een reservering aanpassen aangezien we de ochtendtrein pakken de volgende dag. En we gaan dus rustig even wachten. Ondertussen kijken we op de kaart waar we moeten wezen. Is onze verbazing groot dat de Omega Zenith (Omega Live is een onderdeel daarvan) direct achter het station ligt.

Reservering geregeld, op naar de zaal. We lopen naar buiten en dan pas valt me de kou op. Was het in Lyon heerlijk weer, hier waait het behoorlijk hard en is het bewolkt. Dat had ik nou net niet verwacht van Zuid Frankrijk. Bij de Omega aangekomen komen we weer zo binnen. De bus is er net (toch wel geinig, wij zijn iets meer dan 3 uur onderweg, de bus meer dan 6 uur) en we steken onze handen maar weer uit de mouwen. Erg humoristisch zijn de backstage-pasjes hier. Iets anders dan de rest en er staat Within Teptation op (Op het programma werd duidelijk dat Lord Of The Dance de dag daarvoor in de Omega stond, wat dit foutje waarschijnlijk verklaart). Dit keer staat naast Penumbra ook een andere Franse band in het voorprogramma: Akin. Michaël wist me te vertellen dat ze op The Gathering leken, en aangezien ik die erg goed vind was ik wel benieuwd. Dan komt Penumbra aan en we begroeten elkaar hartelijk. De meiden (en vooral Kyrsten) klaren helemaal op als ze ons zien en ze begroet me dan ook zoenend (enigzins tot mijn verbazing).

Ondertussen is Within Temptation alweer druk bezig met de soundcheck. Jeroen en ik kijken nog even toe hoe er hekken worden gezet voor het podium. Erg jammer vinden we beiden, direct tegen het podium aan staan is toch veel leuker (en Sharon kan de microfoon dan voor je neus houden). Hier krijgt dan ook Michaël eindelijk maar toch zijn cd. Ook hij was er volgens mij erg blij mee.

In de hal wordt tegenover de merchandisestand een stand van 'Seasons of Myst' opgebouwd. Dit is een Franse platenmaatschappij en ik ga dus maar eens lekker wat snuffelen of ik wat leuke cd's tegenkom. En ja, dat is het geval, Oceanborn van Nightwish, een digipack met 3 bonustracks. Franse editie. Mooi, kopen dus. Overigens zijn er veel speciale Franse items wat cd's betreft. Lex komt even later voorbij en dan volgt een heel gedoe over het wel of niet aanwezig mogen zijn van die cd-stand. Ik heb het niet gevolgt, maar de conclusie was dat de cd-stand uiteindelijk weg moest. Was ik even blij dat ik inmiddels dat cd-tje al gekocht had.

Dan gaan Michaël en ik maar alvast lekker bij het podium staan. De deuren gaan zo open en wij hebben dan al een mooi plekje. Dan stroomt het publiek binnen en ik zie weer typische gothic en metal uiterlijkheden. Maar dit keer ook veel vrouwen, en dat zag ik bij de voorgaande concerten niet zoveel. Het oog wil ook wat, en ik had zeker niet te klagen Eerst Akin, wat verbazend goed klinkt.

En dan Penumbra. Ondertussen is het publiek zo wild geworden dat ik tegen het hek geplet wordt, en even later het hek uit elkaar dreigt te vallen/om dreigt te vallen. Gevolg: tijdens Penumbra staan er allemaal mensen van de security voor mijn neus de hekken tegen te houden. En na het concert worden de hekken allemaal afgebroken en weggehaald. Dus toch lekker tegen het podium!

En dan mijn 25e concert, een jubileum. En wat voor één. Het lijkt wel alsof ze steeds beter worden. Erg gaaf van Sharon vond ik dat ze tijdens Restless bij "Take my hand as I wander through.All of my love I gave to you" mijn hand vasthield. Dat doet me realiseren dat ik echt in Toulon sta, te genieten van mijn favoriete band. En dat dat het ook echt waard is. Bij Dark Wings zetten Michaël en ik luidkeels 'No Limits' in, een live traditie wat iedereen in Nederland die bij de concerten aanwezig is wel weet. Maar de Fransen dus totaal niet, maar ze doen al snel mee.

Na het concert backstage even wezen kletsen met Akin. Wat een aardige en leuke mensen. Grappige is dat ik gewoon lekker met Ivar kon praten over wat een lekker ding de zangeres wel niet was. Konden ze toch niet verstaan Dan nog een groepsfoto en richting uitgang. Cornee, Michaël en ik maken nog even een foto achter bij de bus (Je ziet ons ook overal).

Rik neemt ondertussen afscheid van één van de zes meiden waarmee hij die avond heeft staan zoenen. Hij is blijkbaar erg populair, mijn verbazing was dan ook erg groot dat direct na het concert, bij het afbreken Rik door eentje vol op de mond gezoend werd. (Dit tot ongenoegen van Ruud die met eentje van die zes ook al zat te flirten). En dan is het voor de bus vertrektijd, richting Bordeaux. Dat is namelijk nogal een eindje. Als we de bus uitzwaaien neemt ook Cornee afscheid, hij pakt een hotelletje om dan de volgende ochtend vroeg ook te vertrekken. Dan zijn we alleen. Het is 2 uur en onze trein vertrekt over 4 uurtjes. Het wachten kan beginnen.