Sniper: Ghost Warrior 3

Sniper: Ghost Warrior 3 gooit het na twee delen eens over een andere boeg. In een groot land hier ver vandaan, woedt een burgeroorlog en het is aan jou, eenmansleger Jonathan, om daar wat Amerikaanse democratie te brengen. Wat volgt zijn intriges, familiedrama’s en heel, heel veel kogels. Het is alleen jammer dat het allemaal niet uitpakt zoals City Interactive het waarschijnlijk wilde.

S:GW3 is het eerste deel van de serie die richting een open wereld gaat, met nadruk op richting. De wereld is hartstikke mooi, en de CryEngine kan zeker mooie plaatjes op je beeld toveren. Regelmatig heb ik tijdens zonsopgang naar de mooie opgaande zon gekeken. Dit alles komt helaas wel met een prijskaartje. De tijd dat het kost om de map in te laden is meer dan vier minuten, langer dan het muziekje dat tijdens het laden wordt afgespeeld. Verder is de gehele wereld opgedeeld in delen, dus je bevindt zich steeds maar op een gedeelte van de gehele map. Wil je naar een ander deel, dan kun je weer gerust een bakkie koffie zetten en je Twitterfeed browsen. 

Het verhaal is daarentegen ook niet om over naar huis te schrijven. Je begint het verhaal samen met je broer, en na een kleine introductie om uit te leggen dat jullie echt broers zijn die van elkaar hielden. Later gaan jullie op missie samen en leert je broer je de kleine kneepjes van de controls. Uiteraard gaat alles mis en worden jullie gescheiden van elkaar. Jonathan gaat uiteindelijk op zoek naar zijn broer en dat lijdt hem naar Georgie, waar op dat moment een burgeroorlog wordt gevoerd. Langzaam kom je meer bekenden tegen die jou wel willen helpen met je zoektocht, maar iedereen heeft een prijs …

Deze bekenden zorgen voor informatie, en elke keer als je wat voor hen doet, dan krijg je nieuwe informatie die je weer een nieuwe missie geeft. Deze missies worden gekozen vanuit je veilige (ruk)bunker, waar een laptop, een wapenkoffer, een werkbank en een bed staan. Deze zijn er neergezet omdat een kale bunker ook maar kaal is, maar je kunt vanaf één van de vier plaatsen toch via het menu alles doen wat er in je bunker aanwezig is. Zo kun je al je wapens aanpassen, speciale kogels maken, een tukje doen of je skills/statistieken bekijken en/of aanpassen als je genoeg punten daarvoor hebt. Waarom een afgetrainde super soldaat dit soort skillpoints nodig heeft om bijvoorbeeld nog sneller te kunnen rennen, dat mag Joost weten. Als het nou een sulletje was dat op de verkeerde plek was, dan was dit een stuk geloofwaardiger geweest.

Om ervoor te zorgen dat je nog wat te doen hebt naast de primaire missies, zijn er secundaire missen in het leven geroepen. Zo heb je een zooitje criminelen die vermoord moeten worden, dorpjes die bevrijd moeten worden en plekken die onderzocht moeten worden. Hierdoor verdien je wat extra geld om spullen te kopen, of materiaal om kogels te maken. Dit is vooral handig als je toch verder wilt na het uit spelen van het hoofdverhaal, maar tijdens het spelen nodigde het totaal niet uit om elk vraagteken te gaan onderzoeken op de map. Je speelt S:GW3 tenslotte om te knallen, en niet om lekker op onderzoek te gaan.

Jonathan heeft een nieuw speeltje, namelijk een drone. Hiermee kun je een groot gebied scannen op vijanden en andere dingen die belangrijk zijn. Zodra je iedere vijand getagged hebt, kun je ze één voor één neerschieten. En zodra er geen levende vijandelijke ziel meer over is, dan overwin je de uitpost en kun je voortaan zonder problemen daar je harses laten zien. Wie trouwens denkt dat ik nu Far Cry zit te beschrijven, heeft het mis. De game lijkt gewoon gigantisch veel erop. Het enige onderscheid wat aangebracht is, is dat je alles via de lens van je scherpschutgeweer doet. En zelfs dat is in principe niet nodig.

Het schieten an sich is prima. Vijanden hebben meestal niets door waardoor je prachtig kan aanleggen om een mooie headshot te maken. Schiet je mis, dan heb je schijt aan de knikker, waren het niet dat de A.I. soms erg dom reageert. Je kunt makkelijk iemand neerknallen en ze hebben het niet door dat hun maat, die een paar meter verder door zijn hoeven zakt, dood is. En als ze dan eindelijk een lijk zien, dan gaan ze uiteindelijk wel op zoektocht, maar dan lopen ze precies naar de plek waar hun vriend is afgeschoten. Dat maakt het allemaal wel erg makkelijk. Om dit te voorkomen kunnen troepen gebruik maken van mortiergranaten zodat je niet te lang op dezelfde plek blijft zitten

Tevens moet je het zelf wel heel erg verknallen voordat ze gealarmeerd worden. Als je op Normal speelt, krijg je ringen in beeld die steeds dikker worden als ze jou meer zien. Je kunt ze eventueel afleiden door steentjes te gooien of speciale kogels gebruiken die geluid geven in de richting van die gasten te schieten. Echter, meestal is het zinloos en krijg je alle ruimte om er geruisloos voorbij te lopen. 

Het enige goede aan de game zijn de variërende missies. Je kunt oprecht zeggen dat geen enkele missie qua verhaal hetzelfde is. Van iedereen moet dood, vermoord alleen een speciale target, red een paar mensen, zoek je weg in een doolhof tot een compleet stealthy, missie; het zit er allemaal in. Met zo’n 12 uur op de klok kun je het hoofdverhaal wel uitspelen. Echter, als je voor een tweede keer gaat, dan moet je wel voor een hogere moeilijkheidsgraad kiezen. Want de vijanden staan precies op dezelfde plekken, en doen precies hetzelfde. De meeste tijd zit hem dan ook in het verkennen hoe je de missie gaat aanpakken. Hoe je dat aanpakt, is helemaal aan jou.

Sniper: Ghost Warrior 3 laat mij achter met gemengde gevoelens. Op het ene moment is het briljant, op het andere moment nagelbijtend irritant. De bugs, de lange laadtijden, de voiceacting, het continue gevoel dat ik Far Cry aan het spelen ben, het werkt allemaal niet mee om een hoog cijfer te krijgen. Het is dat de missies heel veel goed maken, anders had ik lekker gewacht totdat de multiplayer te downloaden was.